Era Bleacha

-Szybkość to nie wszystko chłopcze  zapamiętaj ze wiem przy czym tracisz kontrole nad sobą
Chłopak próbował dojrzeć przeciwnika  po czym zamachną się mieczem i wystrzelił w strone patariko  długa linie ognia która miała zamar go trafić
-Tego się nie spodziewałeś co .?

Reiatsu: 5300(7950)-200=7850
Siła: 14(19)*1.5=28.5
Wytrzymałość: 11(16)
Szybkość: 16(24)
Zręczność: 16(24)

Enquil wyskoczył z barków i znów stał na nogach
-Hmm to było fajne ale bijesz jak baba takimi atakami nie pomscisz rodziny gnoju
Enquil krzycząc do patarika próbował go wypatrzeć chwile pozniej nic nie myśląc poprostu się przeteleportował za nige próbując uderzyć go w plecy z kopa
-Wiele sie zmieniło od ostatniej mojej porażki

// Nie chcę nic mówić nie mam bluzki...//
Chłopak dostawał coraz mocniej lecz wiedział co go czeka w tej walce.
-Wiedziałem ze nie umiesz się obronić przed tym  jeden krzywy tekst i twój błąd.
Po tych słowach chłopak przeciągną mieczem po patariko z próbą zostawienia mu pamiątki po sobie na ciele od pasa aż po szyje na skos.

Chinatsa chciała coś krzyknąć w stronę Patariko, żeby już przestał, jednak w porę się powstrzymała.
Mieliśmy się nie wtrącać do walki...
Kiedy pojedynek dobiegł końca dziewczyna podbiegła do nich najszybciej jak tylko potrafiła. Nie wiedziała co powiedzieć ani jak się zachować więc stała cicho do czasu aż Patariko nie pocałował jej w usta.
- Dobrze, wierzę ci - odpowiedziała mu jednak wyraźnie było widać, że chciała aby chłopak jeszcze tu został. - Uważaj na siebie.
Kiedy Patariko znikł Chinatsa kucnęła obok Enquila z przerażoną miną.
- I co ja mam teraz zrobić? Nie zostawię cię tak tutaj... Hej, obudź się... -dodała trącąc go w policzek palcem. Shiroi w tym czasie obwąchiwał prawą dłoń chłopaka. Dziewczyna przypominając sobie że w kieszeni ma fotografię, którą pilnowała dla Enquila, więc wyciągnęła ją chwilę się jej przyglądając.
- No obudź się... Enquil... mam ci oddać to zdjęcie...

Chinatsa chwilę obracała fotografię w ręce milcząc. W końcu mając dosyć siedzenia w ciszy trąciła go lekko w bok i również popatrzyła na wodę.
Czasem łatwiej rozmawiać, nie patrząc sobie w oczy... Może takim typem jest Enquil...
- Ta fotografia jest dla ciebie ważna, więc nie mogę jej zatrzymać. Nie bądź smutny dlatego że przegrałeś, tak się czasem zdarza. Jeżeli byśmy wygrywali za każdym razem, było by trochę nudno, a tak to wiemy, że mamy po co ćwiczyć umiejętności.

Chinatsa patrzyła bezradnie na chłopaka i kompletnie nie wiedziała co powiedzieć. Nie lubiła tego, bo zazwyczaj miała dużo do powiedzenia a teraz kompletna pustka.
- Wiesz... - zaczęła powoli - może i masz rację z tym zdjęciem, ale to zawsze pamiątka. Czasami, nawet kiedy mamy to w pamięci, chcemy popatrzeć żeby sobie przypomnieć, żeby nie zapomnieć. Ja na przykład mam straszne problemy z zapamiętaniem twarzy. Wiem, że miałam rodzinę, ale nie mogę sobie przypomnieć nawet barwy ich głosu... - zamilkła na chwilę ponieważ sama myśl o tym, że zapomniała tak ważną rzecz, była okropnie bolesna. Szybko jednak pokręciła głową jak to miała w zwyczaju podczas smutnych myśli i uśmiechnęła się do Enquila poklepując go lekko po ramieniu. Banalny gest, ale zawsze jakiś.
- Jeżeli chodzi o organizację... nie sądzisz, że to trochę kłopotliwe tak myśleć? Wiem, że coś takiego boli, ale... może spróbuj im pokazać, że może i są lepsi od ciebie, ale masz tak silną wolę walki, że chcesz się stać silniejszy. Nie dla nich, a dla siebie. Wiesz... - dziewczyna wstała przy okazji biorąc na ręce Shiroi i głaszcząc jego puszyste futerko popatrzyła na jezioro. - To że upadniesz, to normalne. Mało jest jednak osób, które potrafią wstać i krzyknąć "nie mam zamiaru się poddać!".  Dla mnie już samo staranie się, jest oznaką zwycięstwa. - dodała odwracając głowę i patrząc na niego promiennie.

- Więc mam pomysł. Oddam ci to zdjęcie przy naszym następnym spotkaniu, kiedy będziesz silniejszy - poklepała się wolną ręką po kieszeni.
To chyba dobry sposób żeby zaczął trenować dla własnej satysfakcji...
- I oczywiście daj znać, jak będziesz chciał porozmawiać. Bardzo chętnie cię wysłucham.
Kiedy chłopak zapadł znowu w ponury nastrój Chinatsa podeszła i kucnęła przed nim przekrzywiając w jedną stronę głowę opierając ją lekko na futerku Shiroi.
- Dlaczego tak bardzo się nie lubicie z Patariko? Jesteście w tej samej organizacji, więc nie rozumiem.  Powinniście się dogadywać.