Era Bleacha

- Każdy ma jakąś ścieżkę odkupienia... - zastanowiła się dziewczyna wpatrując się w jedno z drzew. - Ale jezeli oddałbyś życie za przyjaciół, było by im przykro, że zginąłeś. To jest ta zła strona tego dobrego. Po prostu staraj się pomagać przyjaciołom i nie umrzeć. - dodała uśmiechając się. Odgarniając włosy zaśmiała się cicho pod nosem. - Dzisiaj jestem chyba za bardzo wygadana.

Dźwięk upadającego drzewa wystraszył dziewczynę więc szybko odwróciła sie w kierunku z którego dochodził. To Mori i Patariko.
- Patariko! - ucieszyła się Chinatsa zawieszając mu się na chwile na szyi. - Mam nadzieję, że nie działo się nic złego? Ciebie też miło widzieć Mori - pomachała do chłopaka kiedy już puściła Patariko. Shiroi skakał wesoło wokół nóg chłopaka.
- Mam nadzieję, że nie będziecie się chcieli bić? - zapytała szybko spoglądając to na Patariko, to na Enquila.

Ostatnio edytowany przez Chinatsa Miyamoto (2012-11-16 15:36:47)

Patariko spojrzał posępnie na Enquila.
-Jak się czujesz?
Zapytał spokojnie.
-Nie mam zamiaru z nim znowu walczyć. Udowodnił swoją siłę i charyzmę.
Powiedział w stronę dziewczyny i usiadł przy ognisku sprowadzając na ziemię dziewczynę i onejmując ją ramieniem. Mori nic nie mówiąc usiadł poprostu.

-Dobrze się czuje a i Chinatsa będzie ci przeszkadzać jesli zapale.?
Chłopak nie chciał być nie grzeczny dla tego usiadł na przeciwko Patariko wbijał przez chwile w niego wzrok po czym odwrócił go w niebo.
-Myślisz ze tam ktoś jest że ktoś na nas tam czeka.
Enquil po słowach skierował wzrok na dziewczynę.

- Nie ma sprawy, dym tytoniowy mi nie przeszkadza - uspokoiła Enquila dziewczyna. Widząc jak spogląda na Patariko przytuliła się mocniej do chłopaka nie wiedząc, jak ma rozumieć ten wzrok, na sczęście Enquil zadał kolejne pytanie.
- Zawsze warto wierzyć, że ktoś tam czeka, prawda? - uśmiechnęła się smutnie a potem przeniosła spojrzenie na Patariko. - Dlaczego miał byś sie czuć niepotrzebny? Jesteś potrzebny mi! Enquilowi też. I Shiroi - wyszczerzyła zęby w uśmiechu dotykając długiego, białego ucha zwierzaka. Widząc jak Patariko wyciąga kolejne alkohole zasłoniła na chwilę oczy śmiejąc się głośno.
- Jak i gdzie ty  to wszystko chowasz? Ale bardzo chętnie też się napiję!

-Jak zwykle. Normalnie. Tak mam. Zaczynam gadać po czwartym litrze.
Patariko spojrzał na Moriego a potem na Enquila.
-To fakt. Ostatnio się rozgadał, że szok.
Podsumował.
-Enquil mnie potrzebuje? Nie rozśmieszaj mnie, sama wiesz jak jest na mnie nastawiony, jak się zachowuje.
Burknął spojrzał na alkohol i polał wszystkim wódki.
-Za nas.
Powiedział i wypił.
-Słuchajcie mam głupi pomysł. Mam dziwne przeczucie, że gdzieś jest gruba impreza. Co wy na to?

Enquil oburzony popatrzyl na patariko wzia do reki kieliszek i myslac chwile przechylil go wypil wszysto nie skrzywoajac sie.
-Ja cie nie potrzebuje nie obrazaj mnie chodz chce cie zabic i cala reszta to ci zawdzieczam z jednej strony swoja sile wiesz ze robie wszystko by byc silny i pomscic ojca ale jesli chce pokonac tego kto to zrobil musze pokonac ciebie ale za toba wskocze w ogien pozabijam nawet tych co mnie moga zabic jednym ciosem wiec nie dziw sie czemu taki jestem.
chlopak mowil spokojnie z opanowaniem popatrzyl na fulbringera
-Bym poszedl ale jak widzisz jestem prawie nagi nie masz tam zadnej koszulki w tej magicznej torbie.