Era Bleacha

Hoffman nie przejmował się ruchem pustego. Wchłonął powietrze z jednej butli reiatsu po czym szybkim ruchem założył na swoją twarz maskę pustego, którą założył pod poprzednią maskę.
- Danku - Powiedział spokojnym głosem, po czym przed każdym członkiem oddziału pojawiła się przezroczysta ściana, która powstrzymała ataki pustego
Korzystając z wolnej chwili, wyciągnął lewą rękę do góry, na wysokość ramienia po czym chwilę potem jego reiatsu znacznie wzrosło i zaczeło oplatać jego plecy i barki, zrywając z nich ubranie i ukazując mocno wytatuowany tors.
- Shunkou!
Chwilę potem wyciągnął swoje zanpaktou i polączył końce ich rękojeści.
- Koniec zabawy. Ban-kai. Pointo Hōhō Hikari no Meiyo.
- Ja się nim zajmę - Powiedział przez słuchawkę do swoich towarzyszy, na co oni znikneli używając shunpo
Od razu po tym Hoffman wbił miecze w ziemię, bezwładnie nimi rzucając ostrzami do dołu nadal stojąc za przezroczystą ścianą i również zaczął ładować cero z jej drugiej strony.

Statystyki:
Reiatsu: 16150+1000-3000=14150x2=28300+750=29050x1,25=36300+14500=50800
Siła: 92x2=184x1,5=276
Wytrzymałość: 154-37=117x2=234x1,25=292
Szybkość: 52x2=104x1,5=156+36=192+72=164
Zręczność: 52x2=104x1,25=130+36=166+72=234

Hoffman widząc reakcję nowo przybyłego pustego, przestał ładować cero lecz przezroczysta ściana nadal stała między nimi.
- Zgadza się. Przyszedłem tutaj tylko po nią. - Mówił głosem podobnym do dwójki nieznanych pustych, ze względu na maskę, której jeszcze nie ściągnął i nie zamierzał dopóki cała ta sytuacja się nie skończy
A to co za kurdupel? Mniejsza... może chociaż otworzy nam gargantę, żebyśmy to wreszcie zakończyli. To wszystko jest co najmniej dziwne...
Złapał rękami oba swoje miecze i mocnym szarpnięciem wyciągnął je z ziemi. Po chwili z lenistwa przerzucił łańcuch za głowę i powiesił oba miecze za niego na karku.

Statystyki:
Reiatsu: 50800+200=51000
Siła: 276
Wytrzymałość: 292
Szybkość: 164+2=166
Zręczność: 234

Hoffman ukłonił się grzecznie pustemu słysząc jego pytanie jednakże nie spuszczał gardy, a oczy cały czas miał skierowane na podejrzaną dwójkę.
- Dowódca pierwszego oddziału buntowników, Hoffman Moritsu.
Po chwili jednak wyprostował się i przyłożył dwa palce do prawego ucha.
- Byakuya, wiesz co robić.
Przed gargantą pojawił się przy użyciu shunpo shinigami, niemalże identyczny wyglądem względem Hoffmana i wbiegł szybko do garganty. Po chwili Hoffman usłyszał głos słuchawce, mówiący o tym, iż wszystko jest w porządku. Wobec tego zawował resztę oddziału i razem przeszli przez gargantę, gdzie Hoffman wszedł jako ostatni chcąc mieć oko na obu pustych.

Spokojnym krokiem ku centrum polany zaczęła podążać postać mężczyzny. Postać ta, ubrana w garnitur z czerwoną koszulą wyciągniętą ze spodni kierowała się swobodnie przed siebie. Nie kierowała się jakimś konkretnym celem. Ręce umieszczone w  kieszeniach mogły sugerować, że spędziła ona ciężki dzień i teraz wypoczywa oddychając świeżym powietrzem. Osobistość nie emanowała żadnym reiatsu, jednak przy stawianiu każdego kroku dało się wyczuć, że nie jest to zwykły człowiek. Chłopak zatrzymał się i spojrzał na niebo. Nie wiedział co ma teraz zrobić.

Po dłuższym czasie, mężczyzna odwrócił się na pięcie i odszedł.

Ostatnio edytowany przez Mikashi Tanama (2012-07-15 18:14:05)

Na polanie było dość spokojnie ale wietrznie widać pogoda miała się zmienić. Jadnak było w niej coś dziwnego bo była wysypana piaskiem. 
Enquil nie miał pojęcia kto mógł nanieść tu piasek i w jakim czemu to dokonał ale było to zrobione już dawno bo trawa powoli wdzierała się na piasek.

Enquil nie miał czym kopać wiec nie szło mu to zbyt dobrze. Zaczął kopać rękoma. Po pewnym czasie czas upłynął a dołek był dość mały miał około 2 metrów głębokości. Nic w tym czasie nie znalazł.

Po chwili Enquil poczuł jakieś nieprzyjemne uczucie miał on wrażenie ze ktoś go obserwuje. Kiedy się odwrócił dostrzegł pustego wyglądał on dość ludzko patrzył się niczym wryty na Enquila. Pogoda nadal się nie zmieniała ale chłód który był odczuwalny nie pochodził od niej.

Pusty patrzył nadal i powiedział.
-Wyglądasz smacznie więc cie zjem.
Pusty ruszył na Enquila biegnąc zygzakiem. Szykował rękę do ataku chciał sprzedać Enquilowi jeden dość mocny cios w twarz.