Era Bleacha

Z Garganty za Patariko wyszedł...wrak człowieka. Z włosami posklejanymi krwią i kurzem,porwanymi ubraniami. Śmierdzący jak trup długowłosy brunet z zasłoniętym okiem. w ręce trzymał obnażoną katanę. Miał niedbalą posturę. Nagle skoczył i wylądował metr przed Chinatsą. Spojrzał się Jej w ocu. Miał zimny wzrok i dziwnie spokojne ruchy. Z pod włosów powoli kapała mu krew,na nos i pierś.
- Witaj. Kłopoty?
Jeśli Chinatsa starała się go ominąć nie ustępował. Mało go obchodziła jakaś walka za plecami. Trzymał miecz niebezpiecznie blisko dziewczyny.

Pat w tym momencie podszedł do Chinatsy, otarł jej oczy.
-Spokojnie, nic Ci nie zrobi... możesz mi zaufać. Przybyliśmy Cię... uratować. I wesprzeć.
Złapał szybko za jej rękę, nie pozwolił jej złapać miecza Nassa, nagle z garganty wyszedł ktoś jeszcze... Kage, Mori Kage, Arrancar i główny przyboczny Patariko.
-Dzisiejszy wieczór przesądzi nad losami świata. To dziś zostanie odbudowane imperium... to dziś znowu na nogi stanie Yami No Shisha. Nie lękaj się Chinatsa, zostałaś częścią legendy.

Ostatnio edytowany przez Patariko (2014-12-28 02:09:34)

Chinatsa zdrętwiała. Przecież... Yami no Shisha nie miała współpracować z buntownikami? Odbudowane Imperium? Losy świata? To brzmi jak...
- wojna... - szepnęła tak, że niemal żaden dźwięk nie wydobył się z jej ust. Nie zareagowała na otarcie łez, jednak czując na swoje ręce uścisk Fullbringera zadrżała a w brzuchu coś nieprzyjemnie się skręciło. Kątem oka widziała pojawiające się nowe postacie, Moriego i Pustą znała, ale zastanawiała się, kto jeszcze przyjdzie, jednak w końcu Garganta się zamknęła. Na słowa kobiety Chinatsa zareagowała nieznacznym skinięciem głowy. Czuła, że złość powoli wypełnia każdy cal jej ciała, więc wyrwała rękę z uścisku Patariko.
- Czy ktoś mi wyjaśni, do cholery, co tu się dzieje?! Nie ma was rok, ROK! Każdy zniknął na pieprzony rok, a teraz pojawiacie się jak gdyby nigdy nic, podarci, zakrwawieni - tu spojrzała na Nassa - i w dodatku mówicie zagadkami! Mam tego dosyć! Do widzenia!
Kończąc mówić zrobiła kilka kroków do przodu chcąc wyminąć Nassa i spółkę.

Tak więc nagle Rafael dostał cynk a raczej podsłuchał że coś się dzieje. Tak więc nagle pojawił się obok Patarika i Nassa.
-Witam pat, nass. Walczycie tutaj sami ? Czyżbyście zapomnieli dać mi jakieś zaproszenie ?    
I spokojnie spoglądał jak ładują pewną technikę. I popatrzył w kogo celują.. Nie znał tej osoby dlatego raczej go to nie obchodziło wyczuwał także kogoś znajomego kogo nie lubił. Jednak nie do końca wiedząc o co chodzi powiedział do Chinatsu.
-Witam chinatsu, chodź w razie czego postaram się ciebie obronić bo coś się tutaj kroi.
Szykowana technika przez dwóch członków organizacji nie była zbyt mocna jak na Rafaela, ale nadal nie wiedział co się stało, temu przyjął dość egoistyczną rolę obserwacji i ochrony Chinatsu którą znał a nawet lubił. Więc w razie gdyby coś w nią miało wpaść to po prostu tworzył coś na kształt szklanej tuby która miała ją ochronić.

Podczas gdy zamaskowany mężczyzna walczył z Ayame, po chwili dostrzegł, jak z kinkaku-ji wydobywa się bardzo jasne światło. Nie wiedział co to jest, jednak przeczuwał niebezpieczeństwo. Nie mylił się, gdyż chwilę później w ich kierunku powędrował bardzo jasny promień, podobny do cero, który niszczył wszystko na swej drodze. Nieznajomy używając shunpo, bądź też innej podobnej techniki, uciekł z pola rażenia pocisku, zabierając ze sobą również Ayame, unosząc ją na rękach, aby i ona nie dostała się w sferę rażenia pocisku.
- Co to było za światło? - Zapytał sam siebie z wyraźnym zdziwieniem, odwracając głowę od Ayame jakby zapomniał o jej obecności na jego rękach


Podczas całego tego zamieszania w środku budnku, próg drzwi przekroczyła pewna dziwna postać, która swoją obecnością przerwała reszcie osób znajdującym się w środku. Była to osoba nietuzinkowa, bowiem strój miała niecodzienny, jak i w oczy też mogły się rzucić jej własne, różnokolorowe oczy, z czego w jednym z nich znajdowała się tarcza zegara zamiast źrenicy i tęczówki.
- Hoffman zawsze był słabeuszem - odpowiedziała Chinatsie szorstkim głosem, po czym chwilę później uśmiechnęła się przyjaźnie do wszystkich i zaczęła mówić słodkim, bardzo przyjaznym dla ucha głosem
- Jejku, jejku, a cóż to? Całkiem tłoczno się tutaj zrobiło, nie uważacie tak? Ależ gdzie moje maniery?
Dziewczyna podniosła lekko swoją spódnicę, skrzyżowała nogi i zeszła na nich lekko, chyląc głowę w geście kulturalnego przywitania się z resztą.
- Witam wszystkich bardzo uprzejmie. Mamy tutaj pewną sprawę, która was nie dotyczy. Czy moglibyście grzecznie opuścić to miejsce? - mimo, iż ton jej głosu był z pozoru bardzo miły, w ostatnim wypowiedzianym przez nią zdaniu, dało się wyczuć ogromny chłód, niczym lód, a także groźbę, mimo, iż z pozoru wydawał się tak miły jak poprzednio

Wygląd kobiety:

Chinatsa przyglądała się z podejrzeniem owej dziewczynie, która, nie wiedzieć czemu, jakoś ją drażniła. Być może przesadnym sposobem bycia, a może tym, że chociaż pozowała na grzeczną, wydawało się że mogła z uśmiechem na twarzy wbić komuś nóż w plecy. A przynajmniej takie było wrażenie Chinatsy toteż na jej przywitanie nieznacznie poruszyła ramionami.
Tym razem odwróciła się do Patariko, już mniej zła niż na początku i na jego słowa pokiwała głową. Nie bardzo rozumiała sens słów "Kryształ w sercu" ale nie miało to teraz większego znaczenia. Zdziwiło ją tylko to, że tak nagle jak się pojawili, tak odchodzą, a ona wciąż niewiele rozumie.
- Do zobaczenia. - Odpowiedziała a w uszach wciąż dźwięczało jej imię i nazwisko wypowiedziane przez Patariko. Mimo wszystko chciała im powiedzieć "fajnie was znów zobaczyć", ale szansa została zaprzepaszczona. Może następnym razem, jak pierwsze nerwy już opadną.
Chinatsa pozostała sam na sam z dziwaczną dziewczyną a co gorsza nastała irytująca cisza. Nie wiedziała co zrobić z rękami więc po prostu włożyła je do kieszeni i zrobiła krok w stronę dziewczyny przyglądając jej się ukradkiem.
Dziwne ubranie jak na shinigami lub pustą... Buntownik? Fullbringer? No i te oczy... Pierwszy raz takie widzę.
- Kim jesteś? - zapytała chcąc przerwać ciszę.

Dziewczyna odprowadziła uśmiechem wszystkie osoby znikające w gargancie, dodając przy tym na pożegnanie:
- Dziękuję za waszą współpracę.
Chwilę potem, kiedy już odeszli, dziewczyna odwróciła głowę w stronę Chinatsy, przekrzywiając ją przy tym lekko i świdrując ją swoim mroźnym, wręcz lodowatym spojrzeniem przez cały ten czas, póki Chinatsa nie zdecydowała się przerwać Ciszy.
- Jejku, jejku... - powiedziała z szerokim uśmiechem na twarzy, przykładając dłoń do ust, aby je zasłonić swoim rękawem, jakby ze wstydu, głosem przyjaznym, graniczącym niemal ze śmiechem
- Kim jestem? Możesz mnie nazywać... - powiedziała po chwili ciszy, po czym jej uśmiech zmienił się w mgnieniu oka z przyjaznego, na szalony, wręcz obłąkany, psychopatyczny, po którym znowuż nastała krótka chwila ciszy
- Bólem... Królową bólu! - dodając tą drugą część przybliżyła niebezpiecznie blisko swoją twarz do twarzy Chinatsy, dosłownie na kilka centymetrów, jeszcze bardziej świdrując ją swoim wzrokiem, który wręcz promieniował bólem, niemal dającym się odczuć na własnej skórze
Zaraz po wykrzyczeniu tych słów, dziewczyna złapała Chinatsę jedną rękę za szyję, unosząc ją na chwilę do góry, po czym z wielką siłą rzuciła nią w bok, wyrzucając przez drzwi, na zieloną trawę na zewnątrz.


Tymczasem na zewnątrz, kiedy tajemniczy jegomość był wpatrzony w dom, nie był jednak aż tak nieuważny jak Ayame sobie wyobrażała. Kiedy sięgnęła ręką, aby zdjąć jego maskę, on złapał ją za nadgarstek, uniemożliwiając jej to i puszczając ją z rąk. Trzymał ją co prawda tuż nad ziemią, jednak niewątpliwie dziewczyna mogła odczuć nieprzyjemny upadek na twardą powierzchnię. Podnosząc się z klęczek, mężczyzna idealnie się zgrał z wyrzuconą przez drzwi Chinatsą, która właśnie opuściła budynek.
Mężczyzna nie wydawał się być zbyt poruszony tym co się stało. Kiedy zaraz potem, z budynku wyszła druga kobieta, nazywająca siebie bólem, patrząc na Chinatsę oparła się o jedną z belek, drugą ręką zaś, przysłaniając rękawem śmiejące się usta.
Kiedy już Chinatsa wylądowała, niezależnie od rezultatu, dziewczyna spokojnym krokiem wyszła na zewnątrz. Widząc to, zamaskowany mężczyzna westchnął.
- Delikatnie. Rozumiesz znaczenie tego słowa? - zapytał ją
- Jejku, jejku, nie bądź już na mnie taki zły. - mówiła uwodzicielskim głosem - Tak bardzo się starałam być delikatna. Gdybym nie była, urwałabym jej rękę...
Kończąc dziewczyna się zaśmiała i oblizała usta dookoła, a mężczyzna, ponownie wyjmując miecz, zaczął iść w stronę Chinatsy.