Era Bleacha

Kiedy Myku spędzał swoje chwile samotności jako dusza, rozmyślając nad swoim losem, po pewnym czasie, nieopodal, zdało się słychać jakiś ryk. Być może dane było usłyszeć chłopakowi wcześniej ryk pustego. Odgłos był bardzo podobny, jednak trochę zniekształcony i zdawał się być jeszcze oddalony wiele metrów od Myka. Z tego samego kierunku, zdało się usłyszeć również coś, co odgłosem przypominało ludzkie krzyki. Po pewnym czasie, zza zakrętu wybiegło dziecko, biegnąc co sił w nogach, zmierzając prosto w jego stronę. Był to chłopiec, krótko ostrzyżony, który w żaden sposób nie wyróżniał się ubiorem. W oczy rzucić mógł się jednak łańcuch w piersi chłopca, dokładnie ten sam, który Myku miał na sobie. Chłopiec nie zatrzymywał się, ani też niczego nie powiedział. Prawdopodobnie nie był w stanie, gdyż bardzo ciężko dychał, a w jego oczach widać było przerażenie.

Kiedy chłopak przebiegł tuż obok Myka, biegnąc cały czas w swoją stronę, zdawać się mogło, iż przez chwilę zapanował spokój. Była to jednak krótka chwila, gdyż zaraz później zza tego samego zakrętu wybiegło kilka innych osób. Tym razem byli to zwykli ludzie, którzy nie wiedząc co się dzieje, w panice uciekali, prawdopodobnie z tego samego miejsca co wcześniej widziany chłopiec. Nie trzeba było długo czekać, aby dowiedzieć się, co było przyczyną całej tej paniki. Zza jednego z większych domów, wychyliła się zakrwawiona głowa pustego. Nie wiadomo było, do kogo należy ta krew, można było się jedynie domyślać, iż prawdopodobnie mogła ona należeć do jednej z jego ofiar. Pusty zbliżył się, i zaczynał podchodzić coraz bliżej Myka. Wzrostem sięgał kilkunastu metrów, zatem ucieczka przed nim najprawdopodobniej byłaby niemożliwa. Śmierć była blisko, niemal można było poczuć jej zapach. Kiedy jednak nadzieja zdawała się gasnąć, w krytycznym momencie pojawiła się pewna tajemnicza osoba, tuż obok Myka, która patrząc wprost w oczy pustego, chwyciła swymi rękoma przypiętą do pasa katanę. Był to mężczyzna, dość pokaźnej postury. W jednej chwili, zniknął chłopakowi sprzed oczu i pojawił się tuż za pustym, odwracając się po chwili w jego stronę. Potwór zawył głośno z bólu, a jego maska została rozcięta na pół. Chwilę później, już go nie było.
- Nic Ci się nie stało? - zapytał Myka podchodząc do niego

Mężczyzna podał Mykowi rękę, i pomógł mu wstać, a następnie schował ręce do rękawów.
- Ostatnio sporo pustych kręci się w tej okolicy. Robi się bardzo niebezpiecznie. Powinienem Cię odesłać do społeczności dusz, abyś nie był narażony na kolejne tego typu niebezpieczeństwa. Swoją drogą, jestem Kaji. Shinigami. Miło mi poznać. - kończąc, wyciągnął rękę w stronę chłopaka w geście przywitania
- Widziałeś może w okolicy inne dusze, podobne do Ciebie? Albo może innych pustych, jak ten wielki brzydal, który Cię zaatakował? Poluję na nich, żeby inni, Tobie podobni mogli czuć się bezpieczniej. Każda informacja będzie pomocna.