Era Bleacha

Rafael spogląda z niedowierzaniem na to co widzi, przeciera oczy i patrzy dalej. W jego głowie myśli zaczynają przyjmować kształt (Chyba kogoś naprawdę męczyło, żeby bałwany)
Arrancar aktywował szybko rezurection aby móc latać, błyskawicznie po tym wzbił się w powietrze aby przyjrzeć się sytuacji z góry.
Lawina śniegu powinna ulec prawom grawitacji, przynajmniej tak myślał Rafael.
Espada miał zamiar na oko policzyć liczbę bałwanów.

    Reiatsu: 56000
    Siła: 108
    Wytrzymałość: 128
    Szybkość: 164
    Zręczność: 164

Arrancar znowu przeciera oczy można powiedzieć że był w znacznym szoku względem tego co się dzieje. Sytuacja była poważna horda bałwanów przybierała na ilości. Rafael zaczął pikować w górę aby wzbić się jak najwyżej. Arrancar liczył na to że jest jakiś ograniczony zasięg tego śniegu. Tak w razie czego zaczął ładować cero w prawej ręce.

Arrancar staje się coraz bardziej zdenerwowany nie podobało mu się to że dostał , wystrzelił cero w kierunku przeciwników ścigających go jego tępo lotu nadal wzrastało, lecz przed śnieżnym natarciem pojawiła się ogromna 1000 metrowa ściana z kamienia która zaczęła spadać w dół, miało to zapewnić ochronę przynajmniej na razie. Rafael wzbijał się coraz wyżej, kiedy już zbliżał się do krańca atmosfery zaczął robić ogromne ilości luster skupiły one światło słoneczne na ziemi co powinno trochę ją podgrzać sprawiając że bałwany będą miały utrudnione życie.

    Reiatsu: 56000-250-100=55650
    Siła: 108-4=104
    Wytrzymałość: 128
    Szybkość: 164
    Zręczność: 164

Siła cero 208
Wytrzymałość siany 256

Arrancar spojrzał w stronę śniegowej godzili Wtedy na jego twarzy zawitał uśmiech i powiedział wyjątkowo cicho jakby do siebie.
- Espejo caos
W około Rafaela pojawiły się dziwne lustra odbijające światło z mocą półtora razy większą, wszystkie lustra które wcześniej skupiały światło zaczęły je odbijać to światło od kuli w której znajdował się Rafael kierując je powoli po kilku odbiciach w duł. Robić znacznie mocniej jakby energia ich znacznie się zwiększyła, całość działała jak jakaś cudowna soczewka robiąca z niczego światło o ogromnym natężeniu. Temperatura w maszynie do naświetlania szybko wzrastała powoli coraz bardziej za sprawą Luster.
Rafael spoczywał otoczony tajemniczym nienaturalnym lustrem.


    Reiatsu: 55650-100-2500=53050
    Siła: 104
    Wytrzymałość: 128
    Szybkość: 164
    Zręczność: 164-26=138

Siła promieni słonecznych *1,5 i rośnie coraz bardziej zależy od tego ile razy było odbite od lustra za każdym odbiciem od lustra chaosu *1,5

Ostatnio edytowany przez Rafael (2012-12-27 17:41:50)

Lustra dookoła spadły w dół dość szybko. Rafael popatrzył na plamę jaka pozostała po bałwanie i od razu poczuł się lepiej jakoś ten widok poprawiał mu humor. Więc patrzył jak całe to dziwne coś topnieje. Rafael nadal unosił się w powietrzu latając swoimi skrzydłami.

Hoffman postanawiając zrobić sobie nieco wolnego, wybrał się na przechadzkę do lasu. Od dawna nie otrzymał żadnych rozkazów, a w razie niebezpieczeństwa przełożonych, dowiedział by się o tym pierwszy, zatem nie miał powodów do obaw. Idąc przed siebie w bliżej nieokreślonym kierunku, włożył ręce do rękawów i beztrosko rozglądał się dookoła, patrząc głównie do góry na korony drzew i uśmiechając się do siebie, co wyglądało dość głupio z pewnej odległości.
- Ale ładny dzień... mimo, że to zima, też może mieć swoje uroki. Ale poważnie... mogła by być już wiosna... Jak długo jeszcze każą mi czekać na wiśnie?
Jednak chwilę później na twarz chłopaka uniesioną do góry, zaczęły spadać pojedyncze płatki śniegu. Nie minęło dużo czasu, aż wzmógł się wiatr, zasypujący go całego śniegem.
Nosz kurwa mać! Czemu zawsze w takim momencie coś musi się psuć. Ja to mam farta. Hikari, bądź dobrą dziewczynką i zrób coś z tym! Eh... nie słyszy mnie. Jasne, że mnie nie słyszy, skoro jest zapieczętowana. Cholera by to.
- Tyle ze spaceru. Wracam do domu. - powiedział do siebie z pewnym oburzeniem, po czym odwrócił się i zaczął iść drogą, którą szedł poprzednio

Hoffman widząc przechodzącą postać, niezwłocznie ruszył w jej stronę oczekując jakiejś nowej przygody. A, że zdążył zauważyć, iż owa postać jest kobietą i to najwyraźniej dość urokliwą, jego ciekawość była jeszcze większa. Niezwłocznie, ostrożnie ruszył w jej kierunku tak, aby go nie zauważyła.
Hmmm... całkiem podobna do Ayame...
Wraz ze stawianiem kolejnych kroków, jego myśli coraz to bardziej wzbierały w prawdę, aż w końcu zaląkł się.
Cholera ona jest za bardzo podobna do Ayame... A co jeśli to ona? Uganiam się za dziewczynami po lesie... sam... Będzie łomot.