Era Bleacha

Kenji w sumie nie wiedział co o tym myśleć, ale przeczuwał że tak szybko nie zaakceptuje w sobie nieznajomej shinigami. Widać było, że nie chciała współpracować, tylko działać na własną rękę, więc niestety musiał to zaakceptować. Hayashi po jakimś czasie usłyszał jej słowa, lecz tylko głośno westchnął i wzruszył ramionami. Skoro ona tak sobie chciała pogrywać, zaakceptował to, ale jeśli to jemu się uda, to nie podzieli się najwyżej z nią nagrodą. I tak za bardzo go to nie obchodziło, gdyż w grę wchodziła czyjaś niewinna dusza z bogatej rodziny, a to było największym priorytetem. Szatyn przetarł czoło, gdyż atmosfera robiła się coraz bardziej gorąca, na dodatek ten inny bóg śmierci nie wyglądał zbyt miło. Wyczuwał od niego jakąś niemiłą energię, ale czy aby na pewno mógł go podejrzewać o łańcuch? Wojownik za bardzo nie mógł tak tego od razu określić, a jeśli powiedziałby to na głos, to tak naprawdę skazał by na siebie wyrok.

Gdyby tak jedno było, wszyscy by pomyśleli że to jego sprawka i że to on założył łańcuch na córkę bogatego Szlachcica. Czerwonooki usłyszał wreszcie słowa nadchodzącego od nieznajomego boga śmierci, który zaczął wszystko spekulować. Słuchał go dokładnie, bo nie chciał by żadna informacja mu niechcący umknęła. Bóg Śmierci wreszcie wypuścił powietrze i zbliżył się trochę do nieznanego shinigami, także przyklękając i rzekł w jego stronę:
-Masz rację, to musiał być ktoś to się na tym znał, inaczej przecież nie zrobiłby czegoś tak nieprzewidywalnego. Niestety wreszcie jak na razie nic nie możemy wskórać, gdyż nie wiadomo co się stanie, jak będziemy chcieli użyć naszych zanpaktou do rozwalenia tego ustrojstwa. - skończył mówić i patrzył z powagą na swojego nieznajomego towarzysza, jak i kątem oka na boginię śmierci.

Kenji nie ukrywał, że tak naprawdę też nie wie jak się za to wszystko zabrać, w sumie to każde z nich miało związane ręce i jeszcze trochę czasu musi minąć zanim cokolwiek uda im isę wymyślić.

Mężczyzna słuchając z uwagą tego, co miał do powiedzenia znajdujący się tuż obok shinigami, w zadumie pogładził się dwoma palcami po brodzie.
- Hmmm... Faktycznie, zanpakutou lepiej tego nie tykać. Nadal nie do końca wiemy czym to jest, i jak to będzie oddziaływać na naszą broń. Być może jednak, w pewien sposób zależy to od typu broni. W końcu, z tego co mi wiadomo, konwencjonalne, siłowe rozwiązania podobno nie przyniosły żadnych efektów. Podobno nie lada siłacze próbowali je zerwać... - tu swój wzrok pytająco zwrócił na złotowłosą dziewczynę
- Tak, to prawda. - przemówiła cichym i delikatnym głosem, podpierając się dłońmi o łóżko na którym siedziała - Łańcuch próbowali poskromić jedni z najsilniejszych kulturystów w Rukongai, jednak trudno było by oczekiwać od nawet duchowej istoty rozerwania czy nawet przecięcia kamienia szlachetnego. A w końcu nie do końca wiadomo jaką ta rzecz posiada strukturę...
Mężczyzna ponownie zadumał.
- Ale w takim razie jak przeciąć kamień szlachetny? Do tego potrzeba niewyobrażalnej siły. Siła najsilniejsza w świecie - powtórzył do siebie fragment listu - Być może to jest właśnie rozwiązanie - poprosić o użyczenie swej siły kogoś rangi wręcz kapitańskiej. Być może oni mieli by wystarczająco dużo siły.
Kobieta lekko i zniechęcająco pokręciła głową na boki.
- Shinigami, zwłaszcza wyższej rangi z reguły nie interesują się losami zwykłych dusz, takich jak ja, a żadna nagroda ich nie przekona, ponieważ mają już w swoim otoczeniu wszystko, co moglibyśmy zaoferować. Nie pomogą mi.
Jej głos lekko się załamał na myśl o własnym losie i zarazem swojej przyszłości. W momencie, w którym usłyszała żart, który dodała Hatsuyuki, wyraźnie się zląkła, a z jej ust wyrwało się ciche pisknięcie. Podobnie, jej usta szybko się otworzyły, aby szybko wypowiedzieć słowa rezygnacji, czy też mniej subtelne, wypraszające kobietę za tego rodzaju pomysł z domostwa, jednak zanim zdążyła to zrobić, bogini śmierci zdążyła się zreflektować. Zatem ostatecznie puściła to w niepamięć, zwłaszcza, że od razu usłyszała kolejne pytanie, tym razem na temat listu, po który szybko sięgnęła, i delikatnie się z nim obchodząc, wręczyła go nieznajomej w milczeniu.

Treść listu:

Tam gdzie sny stają się prawdą, a oblicze duszy ciałem, znajduje się przyszłość. Siła, najsilniejsza w świecie i najsłabsza ze wszystkich, pochodząca z duszy, stanie się prawdą.

- Sny? - powtórzyła za Hatsuyuki - Nie, nie przypominam sobie niczego wyjątkowego. Poza kilkoma koszmarami, tuż po tym, kiedy to się zaczęło...
Jej twarz ponownie, wyraźnie posmutniała.

Kocica podrapała się za uchem i zastrzygła oboma
-Może nie jestem za mądra ale czy diamentów nie szlifuje się drobnymi dłutami i delikatnymi uderzeniami odłupując ich kawałeczki, czy nie mówi się że kropla drąży skałę albo że cicha woda brzegi rwie?-
Yuki usiadła na ziemi i zaczęła patrzeć na łańcuch a potem powiedziała
-Może uznasz to za głupie ale czy próbowałaś sobie wyobrazić że go nie masz na nodze i w to uwierzyć? Ponoć wiara góry przenosi. Nie znam kapitana o którym mówi się że siłą by górę przeniósł ale osoba która początkowo sie mną zajmowała mówiła mi legendę o tym jak mała grupa ludzi modląc się sprawiła że góra się poruszyła. Nie pamiętam o co to chodziło ale chyba w ten sposób tylko mogli ocalić swój naród czy coś takiego-