Era Bleacha

Nass poczuł się niepotrzebny. I zawiedziony. Zamarł bez ruchu i obserwował wydarzenia. Potem podszedł do szeregowaca i mruknął.
- Masz szczęście śmieciu.
Potem schował miecz do pochwy i odezwał się do Chinatsy smutnym głosem.
- Nic tu po nas. Idziesz?
Zerknął na Jej shi kai i stwierdził,że nieźle wygląda. Powolnym krokiem zaczął się oddalać. A co do podirytowanego bounto z dużym reiatsu to rzucił jeszcze przez ramię:
- Usiłowaliśmy go bronić więc luzuj.

Mężczyzna uważnie wysłuchał tego co buntownicy mają do powiedzenia, a zwłaszcza Chinatsa, która próbowała całą sytuację wyjaśnić. Replika nastąpiła bardzo szybko, jednak nie ze strony ich przywódcy, a jednej z jemu towarzyszących.
- Czyżby!? - zapytała kobieta o długich, niebieskich włosach z wyraźnym niedowierzaniem w odpowiedź przywódczyni klanu Miyamoto - A jaki interes mieliby mieć buntownicy w ratowaniu naszego człowieka przed najemnikami? Może to Wy ich nasłaliście chcąc przejąć Hokkaido dla waszego klanu!?
- Vieira! - szybko powstrzymał jej zapędy przywódca patrząc na nią chłodnym wzrokiem, po czym szybko zwrócił go na Chinatsę, wciąż mówiąc do swojej podwładnej - Wystarczy. Faktycznie, nie wiemy co tu się dokładnie wydarzyło i kto dokładnie jest za to odpowiedzialny. Jednak tak samo jak nie mamy żadnych podstaw do twierdzenia że bronili Cristofera zamiast własnej skóry przed najemnikami, tak samo nie możemy przypuszczać, że to ich sprawka. Zwłaszcza, że klan tej młodej damy jest u nas gościem, a z pewnością ona jak i reszta buntowników nie chciałaby ryzykować z nami otwartego konfliktu, czyż nie? - jego ostatnie słowa mimo, iż wsparte lekkim uśmiechem, wybrzmiały znacznie bardziej jako zimne, oschłe, a nawet groźne
Mężczyzna z lekkim opóźnieniem, ale jednak, przerzucił wzrok na przygwożdżonego do ziemi najemnika.
- Jednak to co tu się stało nie możne zostać zamiecione pod dywan. Zginął jeden z naszych cennych braci. Winni muszą zostać ukarani! Zadbam o to, aby wyciągnąć z tego najemnika jak najwięcej. Jednak... - ponownie skierował ten sam, wręcz okrutny wzrok na Chinatsę, żądający odpowiedzi - Jeśli jest jeszcze coś o czym powinienem wiedzieć... Dodam, że BARDZO, zależy mi na poznaniu odpowiedzi.

Słysząc kobiecy głos Chinatsa przeniosła na nią swój wzrok. Tym razem był zimny i z całą pewnością zły. Nie lubiła kiedy ją oskarżano.
- A jaki interes miałabym w przejmowaniu Hokkaido? Gdybym chciała to zrobić, zrobiłabym to już dawno - słysząc jej ostatnie słowa oparła mocno kosę o ziemię tak, że jej podstawa wbiła się w grunt. - Głupia jesteś? - warknęła. Jeżeli coś ją irytowało to fakt, że ktoś próbował wrobić ją i Nassa w morderstwo. - Gdybym miała przejmować Hokkaido z całą pewnością nie pojawiłabym się w towarzystwie najemników a własnymi zaufanymi ludźmi.

Na szczęście przywódca wydawał się cokolwiek inteligentniejszy i bardziej chętny do słuchania wyjaśnień dlatego ponownie skierowała swoją uwagę w jego stronę.
- Razem z moim towarzyszem Nassem - kiwnęła głową w stronę chłopaka - prowadziliśmy rozmowę. Nagle poczuliśmy czyjeś reiatsu, jak się okazało był to Cristofer. Wyraźnie potrzebował pomocy, dlatego zaproponowaliśmy mu, że mu jej udzielimy. Niestety jego stan był już krytyczny i niewiele dało się zrobić, tym bardziej, że został zatruty. Ani my ani on nie ufaliśmy sobie wzajemnie jednak po krótkiej rozmowie, a raczej wytłumaczeniach Cristofera obiecałam, że spełnię jego prośbę. Nie mogliśmy zostawić umierającego, klan Miyamoto tak nie postępuje. - to ostatnie zdanie rzuciła w stronę kobiety o imieniu Vivier jakby wyzywała ją. Zaraz potem jednak znowu spojrzała na przywódcę - Prosił by przekazać wieści jego Panu, przywódcy bounto Katsumoto Yamato. Rozumiem, że to ty. - kiwnęła głową w stronę rozmówcy - On i jego towarzysze zostali napadnięci, wdepnęli w pułapkę przygotowaną przez niejakiego Miyoshi Toru. Chciał, żeby życie jego i jego przyjaciół nie poszło na marne i by zostało pomszczone. Na swoje imię przysięgłam, że dotrzymam obietnicy i przekaże jego wiadomość, a kiedy pojawili się tamci, osłaniałam go własnym ciałem a Nass zajął się walką, więc nie chcę słyszeć, że ja i mój towarzysz chcieliśmy zabić Cristofera Magnusa! - krzyknęła tym razem dając już po prostu upust swojej złości. Nie lubiła przesłuchań, czuła się wtedy zbrukana, obwiniana o coś, czego nigdy by nie zrobiła i szczególnie nie pasowało jej to wredne babsko patrzące na nią z góry.

Kończąc mówić odwróciła się w stronę Nassa i popatrzyła na niego jakby chciała powiedzieć "dlaczego to ja mam się z tym użerać?".  Miała nadzieję, że chłopak podejdzie do niej lub zrobi jakikolwiek ruch świadczący o tym, że nie jest tu sama i nie musi ich sama bronić. A już najbardziej chciała by tamci sobie poszli i by mogła po prostu z nim pogadać.
- Przekazałam to, co miałam przekazać. Od was zależy co teraz zrobicie.