Era Bleacha

Nagle obok Chinatsy i Hoffmana pojawiła się garganta.
-Witam.
Powiedziała postać, która się z niej wyłoniła, na jej twarzy była kominiarka więc nie byłowiadomo jak wygląda. Zaraz za nim wyszła druga postać.
-Witam.
Powiedział drugi, miał czarne długie włosy i był Arrancarem.
-Nie przeszkadzamy wam? Nazywam się Patariko.
-A ja Mori Kage.
Byli mili, reiatsu Patariko świadczyło o nie zbyt niskim jego poziomie oraz o byciu Fullbringerem.

Dziewczyna również zauważyła pojawienie się dwóch nowych postaci więc wstała i stanęła obok Hoffmana, przezornie jednak robiąc krok w tył.
O rany, dzisiaj mam chyba dzień poznawania dużej ilości ludzi. Najpierw Rafael, teraz oni... Dobrze, że wydają się sympatyczni. Przynajmniej nie atakują na dzień dobry znienacka...
- Dzień dobry, jestem Chinatsa.

Hoffman widząc jak Patariko podchodzi, nie odkładał miecza i nadal celował jego czubkiem w stronę Patariko.
- Nie twój interes.
Co to za jeden? Potrafi otwierać gargantę? Tylko puści to potrafią... Bezczelny... nawet twarzy nie pokazuje.
- Kim jesteś!? - powiedział po chwili, z nieco podniesionym głosem
Nie podoba mi się on... mam co do niego złe przeczucia.

Hoffman słysząc głos Chinatsy zza pleców, opuścił miecz jak mu poleciła, lecz mimo tego, wrogi grymas nie schodził z jego twarzy. Umyślnie tnąc się po ręce, wystarczająco aby umoczyć katanę we krwi, obrócił ją w ręce po czym schował do pochwy. Nic nie mówił, ponieważ nie chciał niczego powiedzieć, a w zasadzie to nie mógł, gdyż uraziłby tym kogoś. W związku z wydanym poleceniem Chinatsy, Hoffman ukłonił się grzecznie Patariko.
- Przepraszam za moje zachowanie.

Chinatsa ucieszyła się widząc, że Hoffman posłuchał jej słów. Chociaż on bardziej potraktował to jako rozkaz...
Czasami naprawde się cieszę, że mam nad nim przewagę w takich względach...
Słysząc grzeczny ton Patariko szturchnęła Hoffmana w bok szczerząc zęby.
- Słyszysz? Ucz się! Tak się mówi do kobiety a nie "wariatko" czy inne takie... Poza tym jak już sam słyszałeś, nasz towarzysz jest z tej całej organizacji o której mówiła Amaya, więc zero stresu. Co do Rafaela... - Chinatsa ponownie zwróciła się do Patariko - to fajnie by było gdybym mogła się z nim niedługo spotkać, ale na pewno ma dużo własnych zajęć.

Ostatnio edytowany przez Chinatsa Miyamoto (2012-11-07 20:58:15)

-Spotkać z Rafaelem? Hmm... Wiesz Panienko, można zrobić imprezę w naszym pałacu, w zasadzie nie było jeszcze parapetówki.
Powiedzał Patariko, jego głos brzmiał jakby mówił przez śmiech.
-Hoffman, jeśli wogóle mogę Ci tak mówić, Ty też możesz wpaść.
Patarik poraz kolejny zacisnął rękę wytwarzając. kamyk z reiatsu, podał go Chinatsie.
-Dzięki temu Panienka będzie mogła przenieść się do Kryształowego pałacu lub bezpośrenio do mnie.

Hoffman nie odzywał się do Patariko, ani nie odpowiadał na jego pytania. Mimo tego nie tracił z nim kontaktu wzrokowego. Wbrew temu co myślała o tym Chinatsa, Hoffman traktował to całkiem poważnie, i gdyby nie jego rozkazy, to już dawno zabiłby Patariko. Zwlekał chwilę z odpowiedziłą Chinatsie, po czym spojrzał na nią przez chwilę i odpowiedział:
- Taaak... Jasne, czemu nie?
Czekał na dalszy rozwój wydarzeń, mając nadzieję, że nie będzie już o nic pytany.

Dostałam zaproszenie do Kryształowego Pałacu, no proszę... Już nie mogę się doczekać, kiedy będę mogła go zobaczyć, musi być piękny! Sama nazwa jest urocza. Problem jest na razie tylko jeden. Hoffman naprawdę nie ufa Patariko, i mimo wyraźnego rozkazu Amayi najchętniej zacząłby z nim walczyć...
- Hoffman jest... nieufny, nie mogę go za to winić... - dziewczyna próbowała wytłumaczyć zachowanie przyjaciela. - to całkiem normalne, że zachowuje się nieswojo...
Kiedyś mi za to podziękuje...
Słysząc pytanie odnośnie spaceru uniosła głowę i popatrzyła z lekkim uśmiechem na Patariko.
- Haha, bardzo chętnie. Rafael też zapraszał mnie na spacer, ale musiał szybko znikać, mam nadzieję, że ty też nie uciekniesz? Bardzo lubię spacerować - zażartowała dziewczyna. Po chwili jednak spoważniała i zwróciła się do Hoffmana. Bądź co bądź, jest tu dla niej.- Mogę, prawda?