Era Bleacha

Rafael spojrzał na reakcję i stwierdził że chyba jest przerażona wiec chyba wypadało by ją jakoś uspokoić bo może zacząć próbować go pościekać na kawałki. Więc powiedział swoim głosem
-Spokojnie nie gryzę nie ma się czym denerwować.
Pusty nie był pewien reakcji dziewczyny dlatego nie robił żadnych gwałtownych ruchów ani innych czynności mogących dawać wrażenie złych intencji.

- Eeem... t...to znaczy... nie, żebym sądziła, że chcesz mnie zjeść, czy coś... ha...ha... - Chinatsa kompletnie nie wiedziała jak się zachować. Z jednej strony najchętniej uciekłaby, wiedziała przecież kto przed nią  stoi a ostatnie spotkanie z Pustymi nie było przyjemne. Jedna część krzyczała "w nogi!" natomiast druga chciała poznać Pustego.
Ale w sumie mógł mnie zaatakować bez żadnego słowa, nagle, więc... Poza tym, jak mam się dowiedzieć czy Nass i Hoffman mówią prawdę, jeżeli sama się nie przekonam?
- Miło mi cię poznać. Jestem Chinatsa Miyamoto. Co cię tu sprowadza?

- Yami no Shisha...? Amaya chyba coś o tym wspominała... Wybacz, ale jestem nowa i mało co kojarzę - zaśmiała się nerwowo, jednak już była bardziej spokojna kiedy zrozumiała, że raczej nie będzie przekąską dla Pustego. Zrobiła kilka kroków w jego stronę uśmiechając się niepewnie.
Jest miły a ja zachowałam się tak jak większość... potraktowałam go trochę szorstko...
- Rafael tak? - Chinatsa podrapała się po policzku jak zawsze gdy nad czymś myślała. W końcu klasnęła w dłonie - To tak jak Anioł Rafael! Jak żyłam na ziemi to coś czytałam na ten temat... Zabawne, jak życie po życiu różni się od tego, czego uczyli kiedy żyliśmy...
Zdając sobie sprawę, że coraz bardziej gada od rzeczy potrząsnęła głową.
- Ja też tak sobie tutaj przyszłam pozwiedzać. Ładnie tu.

Dziewczyna przekręciła lekko głowę i uśmiechnęła się szeroko.
- Bardzo chętnie opowiem ci co nie co o tym aniele. Zobaczymy, czy będę mieć rację.
Chinatsa poczuła sympatię do Pustego o imieniu Rafael więc ochoczo skinęła głową na jego propozycję, jednak kiedy usłyszała szept Rafaela odruchowo chwyciła za katanę.
- Ktoś nas...? Dlaczego?
Są dwie opcje. Albo pułapka, albo Hoffman, chociaż miał zakaz zbliżania się do mnie...
Chinatsa wyciągnęła rękę i chwyciła za przedramię Pustego.
- Czekaj... nie sądzę, żeby to był ktoś zły... chyba nawet wiem, kto to...

- Czy ja wiem... - Chinatsa rozglądała się naokoło próbując wyłapać wzrokiem tego, kogo wyczuł Rafael.
Nie była pewna w stu procentach czy to rzeczywiście jest Hoffman, ale wszystko na to wskazywało. Mimowolnie uśmiechnęła się na myśl, iż mimo że dała mu w kość, ten wciąż bez wytchnienia wypełniał złożoną przysięgę.
Niezmordowany facet...
Nabierając powietrza w płuca krzyknęła w stronę, w którą skierowany był Rafael.
- Hej, Hoffman! Pamiętasz o tym co ci mówiłam, no nie!?
Nie mogła powstrzymać cichego chichotu.

Hoffman miał już wkroczyć do akcji kiedy nagle zauważył jak Rafael znika, więc powstrzymał się jeszcze na chwilę, po czym w mgnieniu oka pojawił się chwilę później przy Chinatsie, przyklękając na jedno kolano i patrząc w dół. Było mu głupio, że musiał obserwować ją z ukrycia.
- Jestem. - odpowiedział tylko i czekał na to co zrobi Chinatsa, a spodziewał się, że go zbeszta za to co zrobił

Hoffman ledwie słysząc już co mówi Chinatsa, od razu odpowiedział szybko:
- Przepraszam! - mówił tak jakby za chwilę, znów miał to powiedzieć i tak zresztą zrobił zaraz po jej drugim zdaniu
Po chwili jakby chłopak miał conajmniej wachania nastrojów, a bardziej podobnie jak Chinatsa rozdwojenie osobowości, szybko wstał i już bez maski na twarzy odpowiedział z szerokim uśmiechem.
- Nie nieee... to żaden problem. Chcę tylko, żebyś czuła się bezpieczna. Kto wie, co ten pusty zamierzał. - za maską jego uśmiechu nie wiadomo co się kryło, lecz ktoś spostrzegawczy mógłby dojrzeć jego chwilowe zamyślenie
Wcześniej tego nie potrzebowałem ale zdaje się, że muszę się nauczyć ukrywać swoje reiatsu... bije po oczach, a to może być niezręczne... zwłaszcza teraz.

Hoffman słysząc co mówi Chinatsa, przełknął nerworo ślinę, po czym lekko zająkawszy się odpowiedział.
- Prz... przepraszam! - mówiąc to spuścił lekko głowę, a pot go zalewał ze stresu o to czy dostanie, czy też nie
Chwilę potem spoważniał, kiedy usłyszał co Chinatsa mówiła o Rafaelu i wyprostował się.
- Wybacz mi za to co powiem, ale spotkałem już niezliczone ilości pustych i rozmawiałem naprawdę z wieloma z nich. Za każdym razem łudziłem się, że któryś z nich może nie być zły lecz zawsze kończyło się to tym samym.
Słysząc kolejną uwagę o szpiegowaniu znów odpowiedział szybko, stając na baczność:
- Przepraszam!