Era Bleacha

Aiko zaczęła płakać łzy leciały niemal strumieniem i ruszyła w kierunku grupy tworząc kolejną kulę mrocznej energii. Za jej pomocą zaczęła przebijać się przez przeciwników się przebijać przez przeciwników niczym szalona traktując każdego który stawał na jej drodze. Wysłała wiadomość do Rafaela (Nigdy nie pozwolę ci umrzeć !!!) Rafael próbował utrzymać się na nogach jakby od tego zależało jego życie chciał w ten sposób pozostawić sobie resztki godności.

Aiko
Reiatsu: =14703-200=14503
Siła: =60
Wytrzymałość: =13-2=11
Szybkość: =41
Zręczność: =41
siła kuli 120 szybkość 82 zręczność 41

Aiko próbowała zrobić odskok w bok po czym wystrzeliła balę celując w głowę oponenta aby go zamroczyć, po czym błyskawicznie chciała doskoczyć z kolejną kulą z ciemnej energii aby zakończyć wszystko na dobre.
Rafael widział że jakieś trupy pojawiły się koło niego więc szedł do jednego z zamiarem zjedzenia. Rafael starał się jak najszybciej zjeść martwego pustego miał jakieś dziwne złe przeczucia.

Rafael powrót do normalnych statystyk jak zje

Aiko
Reiatsu: =14503-25-400=14078-200(za powszednio)=13878
Siła: =60
Wytrzymałość: =11-3-4=4
Szybkość: =41-2=39
Zręczność: =41-2=39
bala szybkość 410 siła 30
siła kuli 120 szybkość 78 zręczność 39

Ostatnio edytowany przez Rafael (2012-11-04 13:35:12)

Rafaela bardzo zaniepokoił ten dziwny głos, zastanawiało go co to mogło być i kto to wypowiedział. Jednak zadziałał szybko pożarł wszystkie Adjutasy (na gg ustalone że 15). Po czym powiedział ocierając sobie maskę z krwi do swojej towarzyszki.
-Powinniśmy stąd chyba zniknąć, jakoś niepokoi mnie ten głos.
-Masz racje idziemy z stąd ale jeszcze tu wrócimy.   
Rafael jaszcze aby się upewnić użył swojej umiejętności co mu się udało, następnie otworzył gargantę i zniknął w jej wnętrzu razem z Aiko.

Hao przechadzał się niedaleko terenów Las Noches rozmyślając jak wywabić stamtąd kogoś z Espady i jednocześnie zdjąć z niego ciężar tych obowiązków. Idąc tak i rozmyślając nad strategiami walki prawie nie zauważył dziewczyny leżącej na piasku. Przeszedł przed nią w swoim białym kimonie odwrócony do niej tyłem p czym zorientował się że coś chyba umknęło jego uwadze. Odwrócił się i spojrzał na nieznajomą. Wyglądał podobnie do Ayame jednak na pewno to ie była ona. Niepewnie podszedł o krok bliżej. Przywołał na twarz najbardziej przyjazny i czarujący uśmiech jaki tylko potrafił.
-Witaj, Pani. Przepraszam, że wcześniej nie zauważyłem.
Widząc że dziewczyna obserwuje niebo też tam spojrzał. Lekko zaśmiał się pod nosem.
-Taaak... Tu przynajmniej zawsze mamy ładną pogodę.

Hao pokłonił się głęboko kładąc jedną rękę na plecach a drugą odprowadzając w bok.
-Proszę, jestem Asakura Hao, w lesie menosów znany jako "Ten co układa gwiazdy". Trochę patetyczne ale jak wiesz nasz gatunek nie grzeszy często zbytnią kreatywnością...
Hao uśmiechnął sie niezwykle miło i podniósł się.
-Czy w zamian mogę poznać twoje imię niezna... -nie zdążył dokończyć gdyż spory czerwony kształt wyskoczył na niego z piasku. Przeturlali się tak parę fikołków po czym zatrzymali z Hao przygniecionym ciężarem dziwnego stworzenia o czerwonej sierści.
Stworzonko lizało go po twarzy a Arrancar zanosił się śmiechem.
-Tak, już! Wygrałaś, wygrałaś! Masz wyczucie, mała!
Zwierzak a konkretniej Kurobina zeszła z Hao i Hollow podrapał ją za uchem. Podeszli oboje z powrotem do dziewczyny.
-Tak, a to jest Kurobina. Nie pytaj mnie co to bo sam nie mam pojęcia. Jest moim małym światełkiem w ciemnościach nocy tej pustyni...
Kuro niepewnie wystawiła głowę by powąchać rękę dziewczyny o ile ta to zrobi.

Kurobina chętnie dała się pogłaskać dziewczynie i nawet przeszłą się wokół niej ocierając się swoim grzbietem o jej nogi i biodra. Usiadła pod jej nogą i dała się głaskać pomrukując cicho.
-Polubiła Cię... Zresztą trudno cię nie lubić słysząc jak pięknie się śmiejesz...
Hao uśmiechnął się przyjaźnie do nowo poznanej dziewczyny - Nany.
-Hm. Ciekawe imię. Czy mogę wiedzieć co robi tu samotnie tak sympatyczna osoba jak ty?
Chłopak starał się wyglądać jak najbardziej przyjaźnie. Nie miał zamiaru jej wystraszyć ani spowodować walki. Takie miłe towarzystwo nie zdarza się często zwłaszcza Hollowom.

Hao przeszedł zimny dreszcz po plecach kiedy zinterpretował słowa dziewczyny. Nie dał jednak tego po sobie poznać.
Espada? Czyżby to było możliwe?... Takie szczęście... Nie! Zaraz! Już tutaj czuję że jej Energia jest potężna... Lepiej nie ryzykować... Wolę by nikt raczej nie dowiedział się o moich mocach... Nawet jeśli to Espada. Taaak... Zwłaszcza jeśli to Espada.
Hao dalej uśmiechał się miło. Tak jakby te słowa nie zrobiły na nim wrażenia takiego jakie chciała dziewczyna.
-Ja? Cóż...
Zamyślił się na chwile i spojrzał na zamek.
-... Można powiedzieć, że to samo... Już niedługo spotkamy się przy jednym stole...