Era Bleacha

Seiki nagle zrobił znacznie poważniejszą minę i spojrzał w oczy Amayi.
- Przejdę do rzeczy, więc słuchaj uważnie. Razem z Nero ustaliliśmy, że powinnaś zostać przywódczynią buntowników.
Nasza trójka wraz z Hoffmanem jest nasilniejsza spośród wszystkich buntowników. Ja i Nero nie nadajemy się na to stanowisko, bo za bardzo będziemy ze sobą rywalizować,a Hoffman to bezmyślny zabijaka, który doprowadzi nas do zguby. Wobec tego pozostałaś ty. Nikt nie widzi w związku z tym żadnych przeciwskazań, a sam mam co do Ciebie dobre przeczucia.
Wtem Seiki usłyszał jak ktoś puka do drzwi.
- Że też w takim momencie... Nero, możesz otworzyć?
Nero skinął z pogodnym wyrazem twarzy i ruszył do drzwi, by otworzyć nowemu buntownikowi.
- Witaj. Nazywam się Nero. Kim jesteś?

Seiki na słowa Amayi pogładził się palcem po brodzie i spojrzał na nią stanowczym wzrokiem.
- Można to tak nazwać. Wraz z Nero i Hoffmanem uznaliśmy wspólnie, że jesteś najlepszą na to stanowisko kandydatką. Mało tego, wielu innych buntowników z tego co widziałem i słyszałem bardzo Cię lubi więc nikt nie będzie miał nic przeciwko temu. Obowiązków wbrew pozorom nie będziesz miała dużo. Większością spraw zajmuje się nasza trójka. Tobie pozostaną na głowie takie sprawy jak dyplomacja czy, żeby każdemu z buntowników dobrze się żyło. Same bzdety.
Po chwili ciszy Seiki znów się odezwał.
- Więc? Jaka jest twoja decyzja?

Seiki klasnął demonstracyjnie w dłonie z ucieszonym wyrazem twarzy.
- A więc wszystko postanowione. Razem z Nero ogłosimy innym buntownikom nowiny, to nie powinno potrwać długo. I nie martw się. Jutro opowiemy Ci wszystko dokładnie. Na razie staraj się oswoić z obecnym stanem rzeczy. Pokój i biuro przywódczyni już są dla Ciebie przygotowane.
Seiki chwilę potem spojrzał na zegar za nim.
- Dobra, to ja się zbieram. W razie czego wiesz gdzie nas szukać.
Po chwili używając shunpo, Seiki zniknął z pomieszczenia.

Nero był bardzo zdenerwowany zniewagą jaką było minięcie go bez odpowiedzenia chociażby słowem przez Jakuchu. Jednakże nie dał po sobie tego poznać i nadal się uśmiechał.
- Phi... Szczeniak... - powiedział do siebie pod nosem
- Dobra Amaya. Zostawiam go tobie, skoro tak się w tobie zabujał od razu. - Powiedział zaczepnym głosem
Chwilę później Nero oddalił się z posiadłości używając shunpo.

Chłopak gwałtownie wyjął ręce z kieszeni i powiedział :

- COO!?!?! to nie prawda... ja tylko... no ten... ehh...

Na twarzy chłopca można było zauważyć lekkie rumieńce, bardziej chodziło mu o to że nie wiedział co powiedzieć, niż że się speszył lecz to także była jedna z przyczyn rumieńców. Chłopak ponownie popatrzył w stronę dziewczyny która stała przed nim, lecz tym razem jej nie było. Po prostu olała chłopaka. Jakuchu nie wiedząc co ma teraz począć, podszedł pod jedną ze ścian i usiadł opierając się o nią. Po pewnym czasie czekania postanowił udać się do jej biura.

[z/t]

Ostatnio edytowany przez Jakuchu Akera (2012-07-07 21:40:19)

Wówczas, kiedy Nassanael szukał chwili wytchnienia, doszły go głosy rozchodzące się z korytarza po prawej stronie od wejścia, prowadzącego do kuchni. Nie słyszał wyraźnie lecz można było usłyszeć po różnorodności tonów, iż było tam trzech, może więcej mężczyzn dyskutujących ze sobą. Ich głosy były głośno wypowiadane, zawierające w sobie emocjonalny ładunek, jednak co chwilę jeden uciszał drugiego. Widocznie nie potrafili mówić po cichu lecz starali się.

Po długiej chwili wrócił i znów oparł się o ścianę zamyślony.
Coś się kroi...ale te ważniaki oczywiście nic mi nie powiedzą. Cóż. tak to jest, na razie jestem nikim.

Hmm.. co?? O czym oni gadali?
Załozył kaptur i chustę po czym udał się do starej świątyni.
Niedawno tam byłem... co u licha...ech zostawiłem w magazynach swoje piwko..shit zajdę tam i lecę za nimi.