Era Bleacha

Po chwili parariko zobaczył jakiegoś shinigam był to mężczyzna dość młody miał czarne włosy i dwie katany przy pasie po obu stronach. Miał pewien szalik owinięty wokoło szyi był koloru białego w jakieś znaczki. Szedł sobie powoli kiedy dostrzegł patariko i powiedział wyciągając katany.
-Szykuj się na śmierć.

shinigami popatrzył na patariko uśmiechnął się i powiedział shi kai jego katana zamieniła się w topór z płomieniem na końcu. Machnął on nim w patariko a od jego końcówki odłączył się płomień lecący w stronę patarika miał kształt kuli. Zaraz po tym ustał spokojnie i patrzył na patariko w gotowości.

    Reiatsu: 10100+5050=15150-50=15100
    Siła: 30
    Wytrzymałość: 25
    Szybkość: 25+25=50
    Zręczność: 25+25=50
kula ognia statystyki jak użytkownik

Shinigami nadal był uśmiechnięty zrobił pół obrót i odbił kunai patariko wytwarzając przy tym duży płomień. Płomień otoczył obydwu i powoli zaczął się zwężać. Shiinigami powiedział spokojnie.
-A ja nie lubię takich jak ty.

  Reiatsu: 15100-100=15000
    Siła: 30
    Wytrzymałość: 25-1=24
    Szybkość: 50
    Zręczność: 50

Shinigami roześmiał się na słowa patariko o pistolecie. Krąg ognia powoli się zamykał zbliżając obu do siebie miał przekątnej około 20 m więc walka pistoletem chyba nie jest dobrym rozwiązaniem. Ruszył na niego serią ciosów toporem.

Patariko pojawił się za nim i wystrzelił jakimś cudem mu się udało go trafić.
Po czym reiatsu Patariko spadło do minimalnej wartości zaczął się zataczać i obalił się na ziemię.
Błyskawicznie zasnął nie będąc świadom tego co się dzieje do okola niego.


//Ale zaszalałeś wiesz o co chodzi \\
// Nagroda 600PD , 10 PN , 5 G\\\

Enquil razem z Kumiko  w parku był piękny zachód słońca na romantyczny spacer . W pewnym momęcie  Kumiko zapytała Enquila
-Po co tu przyszliśmy  co chcesz zrobić  zapytała niepewna
Enquil z usmiechem na twarzy patrzył na Kumiko  i zapytał
-Może usiądziemy na ławce i  ci wszystko wytłumacze
usiedli razem na ławce Enquil przekręcił się w strone Kumiko złapał ją za ręce i powiedział
-Chcialem isc z tobą na spacer od kąd cię poznałem a dla tego chciałem byśmy szli we 4 bo się bałem twojej reakcji  na moje zaproszenie  bo naprawde mina tobie zależy  i niechce cię stracić
Enquil mówiac to patrzył prosto w oczy Kumiko.
Zaśmiała  się i powiedziała
-Głuptasie nie myśl tak bo naprawde mi się podbasz i nie wiadomo co z tego wyjdzie czas pokaże .Kumiko pocałowała Enquila w policzek położyła mu głowe na barku i  siedzieli cicho przez reszte czasu Enquil czół się jak najszczęsliwszy człowiek na świecie  siedzieli tak przez łaqdnych pare godzin oglądali zachód słońca w milczeniu aż wkońcu Kumiko zapytała
-Możemy iść do domu jestem zmęczona chciała bym się już położyć spać  patrzyła na Enquila a on odparł
-Oczywiście  Enquil skupił się złapał  za ręke Kumiko i się przeteleportowali do  Pałacu

Amaya w czasie wolnym, podczas pogodnego i dosyć ciepłego dnia oddawała się jednemu ze swoich ulubionych zajęć, a mianowicie skakaniu po drzewach niczym jakaś małpa, ewentualnie tarzan. Tym razem nie wydawała z siebie jednak dziwnych dźwięków, po prostu skakała z gałęzi na gałąź, niczym jakaś akrobatka. Nie dość, że to świetna zabawa, to można jeszcze trochę poćwiczyć zręczność i zwinność. W międzyczasie dostrzegła jakąś zagubioną duszyczkę i pomyślała sobie: "A nuż by ją zwerbować, zasili szeregi podwładnych". Tak więc zatrzymała się na drzewie tym najbliższym Nadashiego i przemykając po cichutku między liściami, tak, żeby jej nie zauważył, przyglądała się mu. Nie żeby miała w tym jakiś cel, po prostu było to zabawne.

Amaya znalazła okazję, żeby już na początku zbudować swój autorytet i się popisać. Co prawda jej zdaniem głupie było bezsensowne uderzanie w drzewo kończynami, mógłby chociaż poskakać tak jak ona - to trochę bardziej ryzykowne, ale o ile ciekawsze!
Tak więc, aby młody od razu poczuł jej wyższość, zeskoczyła z drzewa. Spadła z góry tuż przed chłopaka powstrzymując dłonią jego ciosy.
-Hej, drzewo też ma uczucia. Z resztą, zrobisz sobie krzywdę. Jeszcze się połamiesz, albo coś...
Wtedy by go nie zwerbowała. Bo po cholerę jej buntownik, który połamał się z głupoty jeszcze zanim został buntownikiem?