Era Bleacha

Patariko dezaktywował fullbring.
-Wiem, że wy płacicie samotnością i to nie z własnej woli, wiem że tacy jak ja ją otrzymali i większość tego nie docenia. Tyle, że możliwe że moja przemiana akurat w formę zbliżoną do pustego, mimo że wiem, że daleko mi do was, jest spowodowana właśnie samotnością. Mój dziadek został zabity przez Sinigami za to, że wstawił się za pustym, ten pusty najpierw zabił Sinigami a potem moją siostrę, kiedy zobaczył mnie powiedział tylko żebym cierpiał jak on. Dopiero niedawno zobaczyłem tego sens, wybaczyłem mu i poprzysiągłem zemstę na kapitanie tamtego Shinigami.
Spojrzał na hollowów, o dziwo zaufał im, wiedział że gdyby Hao chciał go zabić zrobił by to już dawno.
-Panowie, proponuje zawiązać między nami sojusz. Nie mam zamiaru wspierać zdradzieckich niwedzięczników którzy zaatakowali buntowników pomimo pokoju i to w chwili gdy byli najsłabsi, a rase która dała im moc poprostu potępiają. Co wy na to?

Hao spojrzał na Patariko wzrokiem jakby nie spodziewał się po nim niczego specjalnego.
-Sojusz. Z nami? Wiesz dziecko na czym zazwyczaj polegają sojusze? Na obopólnej korzyści. Obopólnej. Jeśli się zgodzimy ty zyskasz nasze wsparcie oraz ewentualne schronienie w naszych jaskiniach. Zastanawia mnie co ty możesz nam zaoferować skoro tak rwiesz się do zjednoczenia...
Hao jest po prostu realistą. Jeżeli nie będzie widział  znaczących korzyści z zawarcia porozumienia nie przystąpi do niego. Nie spodziewa się dużo po młodym Fullbringer'ze który dopiero co nauczył się ubierać Fullbring. Rafael zapewne mógł więcej mu zaoferować. Hao szczerze żałował, że pusty nie wszedł jeszcze na poziom Giliana bo jego moc wskazywała na to że mógłby przemienić się bez większego wysiłku. Gdyby zatroszczyć sie trochę o jego rozwój może kiedyś byłby z niego Fraccion albo i Espada. Kto wie...

Rafael powiedział niezbyt przekonany i trochę zdziwiony.
-Pomoc w wstąpieniu do espady a co ty możesz niby z tym zrobić ? Skoro espada ma na każdego wyrąbane puki ten ktoś jej się nie przyda coś słaby to argument.
-Hmm jak już mówiłem porucz wzajemnej pomocy mamy jakiś cel ? Albo może będziemy mieli ?

Hao naprawdę nie lubił jak ktoś przy nim szepcze sobie do uszu. Zwłaszcza taki zbyt pewny siebie młodzian. Niewidocznym dla jego oczu ruchem wyjął miecz z pochwy i przystawił chłopakowi do szyi.
-Zaczynasz szczerze mnie wkurzać, dzieciaku...-wyszeptał mu do ucha tak zimno, że mógłby mrozić tym tonem wodę.
Następnie schował miecz powoli do pochwy i powiedział:
-To co proponujesz to zwykłe pozerstwo. Zbudować zamek większy od Las Noches potrafi każdy głupi. Nie zmieni to faktu, że nie mamy takiej mocy jak Espada by go utrzymać a łatwa zdobycz z całą pewnością skusi jakąś rasę. Mówisz że nam się przydasz... Moje pytanie brzmi: Kiedy? Mówiąc o wstąpieniu do Espady miałem na myśli realny termin najbliższych tygodni. Ze swoją aktualną mocą nie przetrwałbyś spaceru jednego z nich obok ciebie. Twierdzisz że szybko rośniesz w siłę... Ludzie, Shinigami, Fullbringerzy... Wszyscy szukając potęgi staracie się upodobnić do nas. Jednak gdy przychodzi co do czego nie możecie nawet zmieść brudu z pod naszych stóp. Możesz używać Cero, nosić maskę na twarzy nawet mieć dziurę w torsie ale bez doświadczenia jakie niesie, ze sobą życie na Hueco Mundo zawsze będziecie jedynie naszymi cieniami. Trenuj dzień i noc, szczuty jak pies, zabijaj współbraci i zjadaj ich szczątki by przeżyć choćby miesiąc... Wtedy Przyjdź tu i proponuj mi sojusz oraz korzyści jakie za sobą niesie...
Hao zamilkł na kilka chwil po czym szatański uśmieszek powrócił na jego twarz.
-Mam pomysł... Zabiorę cię na Hueco Mundo do lasu menosów gdzie spróbujesz żyć jak każdy z nas. Jeśli przetrwasz trening pod moim okiem rozważę przyłączenie się do ciebie... Ale tylko wtedy... Ostrzegam nie będzie to łatwe i nie będę ci zbytnio pomagał. Mogę ci obiecać że wrócisz silniejszy i bardziej doświadczony.

Patariko nie zdziwił miecz, było to zrozumiałe. Kiedy usłyszał o treningu w lesie menosów spojrzał na Hao.
-To kiedy ruszamy?
Powiedział.
-Chcę udowodnić, że jestem czegoś wart mimo tego co o mnie myślisz. Fakt, masz większe doświadczenie, ale po takiej wyprawie napewno się do Ciebie zbliże, nie mówię jednak, że kiedyś Ci dorównam, to by graniczyło z cudem. Ale jest jedno ale, będę zmuszony używać formy której tak nie cierpisz.
Dodał poważnie.
-Staraj się mi pomagać... jak najmniej, w sytuacji naprawdę krytycznej kiedy zostane bez reiatsu, otoczony przez kilku pustych. Rafael, rozumiem, że też będziesz się tam włóczył, tak?

Rafael odpowiedział.
-Ja też będę już leciał jeszcze was spotkam.
Poszedł potem gdzieś w środek miasta, miał dobry humor więc nie miał zamiaru nikogo od razu mordować.
Myśli (Ciekawe co wyjdzie z tego wszystkiego)

Enquil przechadzał sie po parku spokojnym krokiem widać było ze jest zamyślony.Wyją papierosa i zaczną palić..
-Kim ona był hmm ktoś bliski a może nie .?