Era Bleacha

Westchnęła ciężko. Czyli jednak jest mu żal na tyle, że jest gotowy poświęcić własne życie byle ja byłabym zadowolona. Pokręciła głową
- Nie musisz ani się usuwać ani zabijać. Propozycja ranienia się na moje własne życzenie powinna mnie  jako medyka urazić ale już puszczę to mimo uszu. Nie chcę kolejnych niepotrzebnych zawodów. Nigdy nie jestem zła. Najwyżej się irytuje więc... ja...
Coś w niej mówiło, że powinna powiedzieć, że to koniec. Że to wszystko co się zdarzyło było przypadkiem... złudzeniem. Nie chciała jednak w to wierzyć. Ona... ona postanowiła dać mu druga szansę. Tym samym postępując wbrew sobie
- Nie chce tego kończyć... uważaj następnym razem
Wyciągnęła rękę, chwytając w nią konika. Musnęła palcami jego szlachetny profil. Uśmiechnęła się do siebie. Nieświadomy trafił idealnie. Miała słabość do koni. Kochała je. A teraz to... chyba dobrze zrobiła skoro wybaczyła chłopakowi

- Wystarczy mi, że będziesz o siebie dbał. To wszystko
Uśmiechając się do małej figurki musnęła napis. Zaciskając wargi spoglądała na konia. Nagle zrobiła krok do przodu i pocałowała go w usta szybko. Zaraz się cofnęła i odwróciła
- Dziękuje
Nie mogła wytrzymać jego spojrzenia. Sprawiało, że nie umiała pozbyć się rumieńców, które teraz kwitły na jej policzkach

- Jestem
Nie wyrwała się z uścisku. Nawet nie próbowała. Za to położyła ręce na jego przytulając do jego piersi
- Musiałeś się bardzo przejąć co o Tobie myślę skoro dałeś się wprowadzić tak łatwo w błąd... ale dziękuje za kwiaty. Były śliczne. Ale pozwolisz, że wiadomości nie skomentuje. Ani twojego aktualnego stanu
Odparła po chwili przerwy spoglądając na jego ramię

- Jak na razie najbardziej martwiłabym się tym Nassaelem. To on będzie miał kłopoty
Zmrużyła niebezpiecznie oczy, w których pojawił się błysk. Nie była zachwycona z otrzymanych informacji. Obróciła się w jego stronę. Padający śnieg osadził się na jej włosach. Mróz zaróżowił policzki. Spojrzała na niego spod rzęs, przyciskając do piersi konia
- Jeśli... jeśli chcesz... ja nie jestem łatwą towarzyszką... stawiam dobro drugiej osoby ponad swoje... jeśli jednak... mimo to chcesz spróbować...
Jąkała się i plątała patrząc na niego niepewnie. W pewnym momencie spuściła wzrok zażenowana swoim zachowaniem. En był pierwszym, który zwrócił na nią uwagę. Który starał się ją uszczęśliwić mimo własnego nieszczęścia.

Z lekkim uśmiechem oddała pocałunek, zawieszając mu ręce na szyi. Kiedy w końcu się od niego oderwała, zachichotała cicho... czysto
- Nie nim tylko o niego. Jak pewna znajoma powiedziała mi, że w przypadku osób mi bliskich czy ważnych zachowuję się jak wadera z młodymi. Wystarczy, że zobaczę choćby draśnięcie i jestem gotowa za ro rozszarpać
Przyłożyła dłoń do twarzy, zasłaniając usta. Zamknęła oczy dalej śmiejąc się cicho

Uspokoiła swój napad wesołości. Wzięła głęboki wdech. Zatrzymała na moment powietrze w płucach i dopiero po chwili wypuściła. Jej pierś zafalowała zgranie.
- Kto to? Chyba nie miałam okazji poznać jej?

- Na pewno nie znam
Odparła wzruszając ramionami. Spojrzała na siebie i poprawiła kimono. Wsunęła figurkę za pazuchę. Nie spuszczała przy tym wzroku z niego
- Mam ochotę wyrzucić Cię do łóżka