Era Bleacha

Densei zaśmiał się pod nosem i ukucnął podciągając do tyłu swoje Haori.
-Hao Asakura... To on uratował moją siostrę... To on jest tym kto przywróci mi życie... Zawdzięczam mu wszystko.
Słsyzac pytanie Ayame nie wiedząc czemu znów pogłaskał ją po policzku.
-Jeżeli ktokolwiek tak zrobił był na pewno całkowitym głupcem i bezguściem. Ja nie wyobrażam sobie nikogo lepszego od ciebie z kim mógłby zasypiać i budzić się co ranek...

Densei miło uśmiechnął się do dziewczyny. Następnie delikatnie wbił w jej ramię Antyreię tak by nawet nie poczuła ukłucia i powiedział:
-Mam lepszy pomysł... Ban-Kai. -wstał i wyciągnął miecz. Następnie pojawiły się jego wielkie białe skrzydła.
Złapał dziewczynę w talii i z wielką prędkością wzbił się w niebo. Chciała sięgnąć gwiazd więc Kapitan chciał jej to umożliwić. Trzymał ja mocno by nie wypadłą mu z rąk. Szybował miedzy chmurami co chwila wzbijając się lub opadając łagodnie. Oprócz szumu wiatru słychać było tylko rytmiczne uderzenia skrzydeł.
-I jak? Którą gwiazdę chcesz złapać pierwszą?

Densei nie chciał by Ayame była smutna. Wylądował na ziemi dezaktywował Ban-kai. Bądź co bądź ale miał zakaz używania go w świecie ludzi...
-Poczekaj... -podskoczył w górę. W międzyczasie zdjął z ręki pierścień z diamentem i symbolem jego Klanu. Wyjął mały złoty sznurek przyczepiony do miecza i przelał w klejnot odrobinę Reiatsu by świecił jak mała gwiazdka. Wrócił do Ayame i założył jej na szyję tak prowizorycznie zrobiony medalik.
-Proszę... Twoja własna gwiazda na twojej szyi.
Następnie spojrzał na niebo które powoli zaczęło jaśnieć.
-Świta... Muszę wracać do SS. Weź to... I wspomnij mnie czasem... -pogładził dziewczynę ręką po kosmyku i policzku. -Żegnaj... Bądź szczęśliwa... Nie ważne z kim i gdzie... Po prostu nigdy więcej nie pozwól sobie cierpieć...

Densei westchnął lekko. Następnie wziął dziewczynę w objęcia przytulając do siebie.
-Nie mogę ci nic obiecać... Ale postaram się... Jeśli tylko za mną zatęsknisz prześlij trochę energii w ten pierścień a będę wiedział gdzie cię znaleźć... Ale na razie... Do widzenia...
Na pożegnanie złożył jej jeszcze delikatny pocałunek na ustach. Następie odwrócił się i wszedł do bramy Senkai, którą dalej z nim otworzył Kadaj. Obydwaj zniknęli z tego miejsca gdy brama się zamknęła.

Zadrgało powietrze i otworzyła się gargana. Powoli wynurzyła się z niej dziewczyna. Czarne włosy opadały na twarz. Nie była w najlepszym humorze. Czemu? Od przez głupotę takiego jednego. Idąc przed siebie, otuliła się ramionami.
- Zawsze kończy się tak samo
Mruczała do siebie. Miała nieprzyjemny zwyczaj skreślania chłopaka przy ich pierwszej wpadce. Bardzo rzadko ją dawała. Prawie nigdy. Nagle poczuła coś na twarzy.
- Co...?
Spojrzała do góry skąd padały powoli ku ziemi płatki śniegu. Wyciągnęła rękę, łapiąc jeden z nich. Uśmiechnęła się do siebie. Kochała śnieg. Lekki, zimny puch. Zaczęła spacerować po parku. Wiśnie obruszone śniegiem iskrzącym się w świetle latarni ulicznych wyglądały jakby się paliły. Podziwiała ten widok idąc w niskiej zaspie. Nie przeszkadzał jej chłód otoczenia. Miała ochotę się rozchorować i to poważnie...

Ta szła dalej w słodkiej nieświadomości. Miała zbyt mało wiedzy, żeby umieć wykrywać reiatsu. Długa droga przed nią jeszcze. Stając pod jedną z niższych gałęzi stanęła na pacach próbując dosięgnąć jednej z gałązek na której zostały jeszcze kwiaty. Chciała tylko je. Jednak To polowanie skończyła jej cichym piskiem kiedy konar wystrzelił w górę strącając na nią śnieg. Była teraz w nim cała. Sycząc pod nosem, zaczęła się otrzepywać
- No ludzie. Mam nawet na plecach
Sięgnęła w tył, wytrzepując śnieg. Jeszcze tylko włosy. Potem spojrzała do ręki. Nawet płatka. Krzywiąc się spróbowała jeszcze raz

Zesztywniała słysząc, że ktoś się do niej odezwał
- Tak
Powiedziała cicho nie odwracając się.
- Poszła w tamtą stronę
Wskazała kierunek przeciwny do tego w którym się za chwilę udała. Nie chciała na razie go widzieć. Coś czuła, że to sprawiło by jej niepotrzebny już zawód. Powinna się skupić na swojej przyszłości i rozwijaniu umiejętności medycznych. Musi się nauczyć jak regenerować reiatsu

Nie przejęła się na początku tym, że celowo wprowadziła go w błąd. Po chwili jednak zaczynało ją gryźć sumienie. Z ciężkim sercem poszła za nim. Widząc go tak siedzącego bezradnie pomyślała, że może go źle oceniła?
- Na przykład się odwrócisz?
Zapytała stając za nim. Nie wiedziała czy ją wyczuł czy nie