Era Bleacha

Pusty stracił nogę(zostało 5) ale udało mu się kopnąć w zanpaktou Enquila w taki sposób że upuścił je i teraz leży jakieś 2 metry obok. Po czym znowu próbował docisnąć Enquila do ziemi ale jakoś nie udał mu się ten zabieg. Pusty raczej spróbuje dokonać tego po raz kolejny chociaż teraz przychodzi mu to trudniej.

Pusty tym razem spróbował pokopać Enquila znacznie utrudniało to inkarnacje. Ale Enquil wykazał się determinacją i nie przerwał jej gdyż wiedział że to mogło by to doprowadzić do jego klęski. Pustemu nie wychodziły wszystkie ataki mógł atakować tylko 2 nogami na raz aby nie stracić równowagi, przesądziło to o tym że udało mu się w końcu wydostać z pod pustego.

Pusty oberwał za pomocą białego promienia błyskawic akurat w maskę. Co doprowadziło go do stanu śmierci jego maska nie była zbyt wytrzymała i popękała rozpadając się na drobne odłamki. Enquil mógł odetchnąć z ulgą wyglądało to na koniec walki.

// Nagroda punkty doświadczenia 500, PN 10, złoto 5 \\

Jakieś pół dnia temu podczas drogi do szkoły zginęła jedna z uczennic pobliskiego liceum w Tokyo najprawdopodobniej przejechana przez ciężarówkę. Odrodziła się w postaci ducha. Początkowo nic nie pamiętała... Zdenerwowana i zszokowana próbowała nawiązać z kimś kontakt, jednak nikt nie zwracał na nią uwagi. Bezradna przechodziła przez jedną, to przez drugą uliczkę jakby czegoś szukając. Nie wiedziała co ze sobą zrobić. Gdy już nie wiedziała co zrobić ustawiła się wprost przed samochodem, ten bez hamowania przejechał przez środek Suzumi, jej jednak już nic się nie stało.
Bezradna dowędrowała do parku gdzie usiadła na jednej z pustych ławek. Położyła łokcie na kolanach i zakryła dłońmi twarz próbując zatamować dopiero parę sekund temu wypływające z oczu łzy. Nie wiedziała co począć... Czy będzie tu wiecznie przebywać aż po kres tegoż że świata? A może coś się wydarzy i zmieni się jej nowe "życie"...

Przejście przez bramę Senkai wywołało u niego nieokreślone dreszcze. Być może przez zawirowanie cząsteczek duchowych lub przez inną nieokreśloną przyczynę. Nie wiedział, nie interesowało go to jednak zbytnio. Skupił się na wykonaniu rozkazu, który pomimo iż był prosty, mógł sprawić problemy. Likwidacja buntownika. Należał wcześniej do tego samego oddziału co Iscar, lecz Shinigami nie czuł z tego powodu jakiejś większej sympatii do niego. Po prostu kolejny żołnierz. Jeśli on by uciekł, pogoń ruszyła by za nim. Takie mieli realia od kiedy ten wariat zapanował nad Soul Society. Pomimo skrajnych myśli na temat obecnie rządzącego w Seireitei, nie wypowiadał ich głośno. Zdawał sobie sprawę z tego, że mogłoby się to skończyć jego szybką egzekucją. Lepiej przez większość czasu być postrzeganym jako niegroźny dywizjonista.
-Tak jest. - odpowiedział na pytanie przełożonego i rozejrzał się kładąc dłoń na swym mieczu. Buntownicy zapewne spodziewali się pościgu, więc mogli przygotować zasadzkę. Należało być czujnym.
-Dowódco, proszę o zezwolenie na rozejrzenie się po terenie - wskazał dłonią jedno z wyższych drzew - najlepiej stamtąd. - miał nadzieje, że oficer bez problemu zrozumie o co mu chodzi. Wiele osób w dywizji wiedziało, że dosyć skoczny i często skracał sobie drogę w Seireitei przeskakując mury czy skacząc z dachu na dach.

Ostatnio edytowany przez Iscar (2015-01-13 19:11:23)

Po pewnym czasie, rozmyślania Suzumi przerwał pewien chłopak. Po jego wyglądzie zdawać by się mogło, iż jest on jej rówieśnikiem, jednak jego wygląd był niecodzienny. Nosił na sobie czarne, jak jego kruczoczarne włosy kimono, z przypiętą do pasa kataną. Jego twarz była bardzo łagodna i przyjazna. Chłopak zdawał się jako jedyny dostrzegać Suzumi, gdyż patrzył na nią swoim radosnym wzrokiem.
- Witaj. Widzę, że jesteś samotna. Pomóc Ci? - zapytał delikatnym, przyjaznym głosem, lekko się uśmiechając po czym zaczął podchodzić do dziewczyny
Kiedy był już wystarczająco blisko, wyciągnął do niej rękę na przywitanie.
- Nazywam się Akiro Rensa. Jestem shinigami. Pomogę Ci poradzić sobie z tym łańcuchem. - kończąc wskazał palcem wskazującym na łańcuch przykuty do piersi Suzumi


Oficer słysząc słowa Iscara, popatrzył na niego z ukosa.
- To nie będzie potrzebne. Czuję ich... - stał w skupieniu jeszcze przez chwilę, wpatrując się wgłąb parku
- Są blisko. Ruszajmy!
Mężczyzna ruszył truchtem w stronę parku, trzymając swoją prawą dłonią za pochwę zanpaktou, aby nie wadziła mu w biegu. Tuż za nim ruszyła reszta grupy, pozostawiając Iscara w tyle. Tuż po wejściu do parku, grupa została zaatakowana z ukrycia. W jednej chwili zza drzew wyłoniło się kilka noży, mknących pospiesznie w stronę członków grupy. Krótka chwila, a jeden z nich leżał już na ziemi z nożem wbitym w klatkę piersiową, krztusząc się własną krwią.
- Raito! - wykrzyczał, widząc jak jego podwładny leży na ziemi ledwo dysząc
- Bydlaki...
Zaraz po swym zuchwałym ataku z ukrycia, czwórka buntowników wyłoniła się zza drzew, najwyraźniej nie widząc większego sensu w dalszym ukrywaniu się.
- Dalej nie pójdziecie, shinigami... - odpowiedział jeden z nich, kierując swoje słowa w stronę dowódcy grupy
Oficer odwrócił głowę na chwilę w stronę Iscara, po czym z powrotem skierował swój pełen gniewu wzrok na swych wrogów.
- Mówiłeś, że jesteś skoczny? To dobrze. Masz szansę się wykazać. Biegnij dalej tą drogą, tak szybko, jak tylko potrafisz. Jeśli będziesz nią podążał, trafisz na nasz cel. My Cię będziemy osłaniać.

Zagapił się przez moment, przez co reszta grupy posunęła się kawałek do przodu bez niego. Niewiele czekając, zaczął za nimi biec, nie chcąc się zbytnio oddalać. Nigdy nie wiadomo czy nie pojawi się jakiś silny Pusty czy buntownik. Zawsze lepiej mieć wsparcie, zwłaszcza gdy nie jest się specjalnie silnym. Zbliżając się do grupy zauważył nagły błysk, po czym jeden z Shinigami upadł na ziemie zakrwawiony. Iscar wyhamował ryjąc piętami w ziemi od razu chwytając swój miecz.
-Tak jest!- odpowiedział szybko na rozkaz dowódcy po czym znów zaczął biec we wskazanym kierunku. Cały czas był miał na oku buntowników, by w razie potrzeby odskoczyć lub skontrować atak. Podczas biegu wyjął swój Zanpakutou, a wolną rękę trzymał za plecami, by w razie potrzeby dobyć drugiego miecza lub ukrytego tam Mijinu.

- Niebezpieczeństwo? ... Nieba? Jakim sposobem? - pomyślała wsłuchując się wypowiedzi Akiry. Nie zdziwiło ją nawet kiedy ruszył w jej kierunku wyjmując przy okazji katanę. W końcu jako jedyny mógł się z nią kontaktować - a tu już coś znaczy. Gdy zza drzewa pojawiła się pewien chłopak ubrany identycznie jak ten stojący przed nią skierowała wzrok na jego broń.
Po krótkiej chwili drogi ujrzała grupkę osób ubranych w podobne stroje do Akiry. Zdziwiła się gdy skierował broń w stronę Iscana.
- Czyli jest ich więcej? Może to jakaś organizacja? Jednak gdyby to była prawda, to dlaczego kazał jej się odsunąć i dobył broń obiema rękami? - z początku pomyślała, że nie może ucierpieć od kogoś, w końcu samochód przejechał przez nią jak nóż przez masło a i tak nie otrzymała żadnych blizn czy choćby siniaków. Choć wolała dmuchać na zimne. Więc oddaliła się dziesięć metrów od panów w czarnych kimonach oraz katanach przy paskach spoglądając się na nich uważnie. Przez te parę minut nabrała do niego zaufania które mimo wszystko nie łatwo jest u niej zyskać. Dla tego miała jednak nadzieję, że Akira zwycięży w tej walce.

Ostatnio edytowany przez Suzumi (2015-01-14 22:35:47)