Era Bleacha

Co do szacunku obu stron można by polemizować, sytuacje były różne... Amaya nie miała sobie oczywiście nic do zarzucenia, każde jej zachowanie było usprawiedliwione, jednak akurat w tym momencie uważała, że są całkowicie kwita. Wszystko między sobą załatwili, i jeśli teraz dziewczyna doczeka się jakichś braków ze strony narzeczonego, czy później - męża, to może on spodziewać się konsekwencji tak strasznych, że aż boję się o nich mówić. Poprzednia zemsta w porównaniu do tej, która może być następna z pewnością byłaby jak wiosenny spacerek w słoneczny dzień.
Amaya nie była najbardziej doświadczoną w kwestiach seksualnych, jej działaniami kierowały głównie instynkty, a także zachowania Hao - doskonale potrafił sterować wydarzeniami tak, by obydwoje jak najbardziej zadowoleni, a wychodzi mu to doskonale. W gruncie rzeczy - właśnie przecież o to chyba chodzi, żeby pozwolić instynktom się wydostać?
Hao przycisnął ją do ściany ograniczając nieco w ten sposób jej zakres ruchów, ale póki co podobało jej się to. Miała zamiar poddać się jego niesamowitym działaniom jeszcze przez chwilę. Jej rączki i usta również nie pozostawały bierne - palce poruszały się teraz delikatnie łaskocząc lekko jego skórę... może budząc gęsią skórkę?

Pff... czego się niby spodziewał? Że będzie narzekała? Nie, nie ma takiej opcji! Hao przecież doskonale wiedział, czego pragną kobiety i wykorzystywał to za każdym razem, gdy spotykali się w podobnych okolicznościach. Te spojrzenia świadczyły jednak o tym, że troszczy się o nią i stara, by czuła się jak najlepiej. I jak tu wypuścić takiego mężczyznę? Amaya jest przebiegłą kocicą, i gdy już zobaczyła, że jest w stanie sięgnąć tego, czego chce, nie odda tego nikomu za żadną cenę, a jeśli ktoś spróbuje jej to odebrać - odejdzie z wyraźnie zaznaczonymi śladami pazurków na twarzy. Hao należy już teraz tylko do niej - nie dość, że piękny jak bezchmurna noc w samym środku lata, to ma poczucie humoru, w odpowiednich sytuacjach jest czuły i troskliwy, a i - co również bardzo istotne - jest bogiem miłości i kobietę zadowoli w każdym calu, tyle razy, ile tylko będzie chciała. Chłopaku, przygotuj się. Od Amayi się już nie uwolnisz.
Reasumując, działania narzeczonego podobały jej się bardzo, nie miała mu za złe, że ograniczył jej możliwości ruchu. Znakiem, że czuje się doskonale, mogły być na przykład te ciche pomrukiwania, które od czasu do czasu z siebie wydawała. Jedną dłoń wplotła w jego włosy, a druga wciąż przemieszczała się po różnych rejonach jego ciała, do których tylko dziewczyna miała dostęp.

Nass usłyszał wezwanie kręcąc się po okolicy. I tak szukał Patariko bo miał w głowie pewne plany. I miał dość nic nie robienia. Nadszedł czas zmian. Czas czegoś nowego. Pojawił się za pomocą shunpo kilkaset metrów od Pata i ruszył powoli wybrzeżem w jego stronę. Gdy był już pod latarnią podniósł wzrok do góry i spojrzał na starego znajomego. Szybki teleport i siedział obok niego na górze. Wyciągnął do niego ręke na przywitanie.
- Siema Pat. Przejdę do rzeczy od razu. Trzeba nam chyba uaktywnić Yami. Mam dość nic nie robienia i słabości buntowników. Myślałem by poszpiegować dla Ciebie w Soul Society. Co Ty na to?

- Czyli? Jaka byłaby moja w tym wszystkim rola? Ja płakałem? Coś Ci się uwidziało. Ja napewno nie. Ochrzaniałem Chinatsę. A jeśli Hoff Jej dotknie...rozjebie mu łeb. China będzie dobrym dowódcą. Ja mogę być Jej mordercą. To lubię. Tak czy siak mam ochotę wybrać się do Ss. Aha. I już od dawna coś we mnie siedzi. To coś to cholerny pusty. Musze go okiełznać. Wymyśl mi jakieś zadanie bo się nudzę...
Patrzył gdzieś w dal. Naprawdę miał ochotę na jakieś działanie...

Nass westchnął. Cały Pat.
- Nie cwaniakuj. We dwójke nie pokonamy wszystkich kapitanów. Jak masz takie pomysły to ja żegnam bo mrzonkami nie mam ochoty psuć sobie łba. Co do płaczu to albo masz schizofrenię albo się napij bo bredzisz. Byłem wkurwiony i tyle. A co do Pustego to tak trzeba będzie zrobić. Przyda mi się jego moc.
Odwrócił się i zeskoczył na dół. Miał zamiar poczekać na odpowiedź kumpla i albo się ulotnić albo zostać. To zależało od tego co usłyszy...

Nass zaśmiał się.
- Jestem na to za słaby. Najpierw pusty...
Nie dokończył bo został zaatakowany. Odtrącił ręke z nożem na bok najsilniej jak umiał i zaatakował drugą. Celując kastetem w jego szczękę.
- Ty fiucie jeden...
Stęknił się za tym debilem. Zareagował odruchowo mimo, źe nie spodziewał się ataku. Do głosu znowu zaczęła dochodzić jego wewnętrzna furia...

Tak jak się spodziewał jego atak nie zrobił wrażenia na Patariko. Natomiast kopniak był już silny. Nass cudem wywinął się w podskoku do góry. W powietrzu wyjął miecz i z całej siły spróbował ciąć kumpla w głowę. Wiedział, że Pat poradzi sobie z atakiem.
- Najpierw będziesz go musiał wydobyć...

Oberwał po przedramieniu i tricepsie. Polała się krew a on poleciał do tyłu kopnięty jak pies. Jeszcze w locie uwolnił swój miecz co skutkowało znacznym podwyższeniem jego mocy. Jeden miecz wyrzucił zaraz nad Patariko. I zaraz teleportował się do niego(miecza). Ciął go w plecy jedną ręką a drugą w szyję.
- Tym lepiej bo jego furia pali mnie od środka. Mam tego kurwa dość!!!
Włożył w cięcia całą złość nie patrząc na to, że straci przy tym mnóstwo krwi z ręki.

Reiatsu:13350
S:43
W:25
Sz:40
Zr:38