Era Bleacha

Oberwał. Mocno. Za mocno. Wściekło go to. Wszystko go wściekało. Zaczęła go boleć o dziwo głowa ale w tym  bólu było coś obcego. Jakaś nieukojona, rozkoszna chęć uderzenia czaszką o coś twardego. Nie zwracał uwagi na krew lejącą się z ręki,pleców i twarzy. Stracił kontrolę nad emocjami. Coś w nim nie zgadzało się na porażkę pod nogami Patariko.
On to wróg...On to wróg...On to wróg...Zabij go...zabij go...ZABIJ GO!
Coś mówiło do niego w jego własnej rozywanej bólem głowie...Nie był pewien kto to ale jakby znał go od bardzo dawna...Jakby brat bliźniak. Wredny brat bliźniak. Bijący go pięściami po głowie brat sadysta...
Nass nagle rozdarł się dziko na całe wybrzeże. Wrzask był naprawdę nieludzki. Aż dzwoniło w uszach. W tym wrzasku czuć było energię...Nass miał tego dość. Nie lubił nie mieć kontroli nad sobą samym. Jednocześnie bardzo chciał dotrzeć do tego kogoś w sobie i okiełznać jego moc. Bardzo chciał. To i zaufanie do Pata powstrzymywało go od wycofania się. Zaszarpał się i jego ciało pokrył się czarną mgłą, która zwiększała jego odporność na ataki. To stało się samo. Nagle obok nich pojawiły się trzy dokładne  klony Nassanaela. Biło od nich identyczne reiatsu jak od skrytobójcy. Każdy z nich zaatakował Patariko dwoma mieczami zasypując go gradem cięć wymierzonych w punkty witalne. Nass zaszarpał się i zacharczał. Reiatsu wyciekało z niego fizycznie. Nienawidził Patariko choć bardzo tego nie chciał.
Zabij tego pajaca...tak...
- Nieeeeaa...żesz...kurwa...

Zdaje się, że Patowi podobało się bardziej niż jemu. Miał w głowie kompletny chaos. Mętlik, ból i gorąco rozrywały go od środka. I nie miał ochoty bić się z jedynym facetem, któremu ufał...
Zaufanie? Ty słabowity zjebie. Ja Cię nauczę radzić sobie z życiem.
Nassem rzuciło po betoni. Wyrzygał z siebie dużo krwi i coś białego.
Dwa klony oberwały i wybuchły czarnym dymem. Trzeci wyskoczył z tej zawieruchy i podstępnie zaatakował. Jeden miecz wyrzucił prosto w głowę Patariko. Drugim zamarkował cięcie od prawego boku ale w ostatniej chwili...znikł i pojawił się obok Nassa. Z którego zaczęło wyciekać reiatsu jak z dziurawego wiadra. Zatrząsł się i zakasłał. Klon teleportował się do swojego drugiego miecza i zaatakował serią cięć. Wszystko to trwało sekundę lub dwie.
- Pat...nie wiem...co jest...
Nie stawiaj się...już ja wiem co dla Ciebie dobre głuptasku.

Moc nagle przestała wyciekać z Nassa. Zapadła dziwna cisza. W trumnie coś jakby spadło na ziemię.
- Dobhhhhrrra...poddaje się... - głos Nassa był dziwnie zniekształcony...jakby miał straszną chrypę lub mówił przez zepsute radio.
A potem trumna zaczęła się trzęść. Razem z ziemią wo około, z której zaczęły odlatywać w powietrze kawałki betonu. Metal zaczął się nagrzewać do pomarańczowego koloru a ze środka zaczął wydobywać się warkliwy śmiech i wybuchy wrzasków brzmiące jak zdenerwowany szaleniec, któremu nie dano ulubionej zabawki. Patariko poczuł naprawdę silne reiatsu. Był w nim znajomy czynnik - Nassanael ale i coś innego co przypominało po prostu pustego. Nieprzyjemnego pustego. Reiatsu było agresywne i nieprzyjemne w odczuciu. Beton zaczął latać w około trumny i sypać się po okolicy jak gradobicie, rozwalając okna i szyby, dzwoniąc po śmietnikach, samochodach, blaszanych dachach  i pluskając do wody. Trumna zaczęła wydzielać nieznośne ilości ciepła i jaśnieć na biało aż w końcu wybuchła rozwalając kawałek wybrzeża, huk słychać było chyba w całym mieście i poza nim. W okolicy nie pozostała ani jedna cała szyba a latarnia jakby się zatrzęsła...
Gdy opadły dymy, z dziury, którą już zaczęła zalewać morska woda, wyszedł Nass. Obdarty z ubrań do pasa i...bez twarzy. Zamiast niej miał maskę a białka jego oczu były chyba czarne.  Źrenice świeciły się na czerwony i wpatrywały się w Patariko. Lub jeśli nie mogły go znaleźć to szukały go badawczo kręcąc głową w nienaturalnych kątach. Maska spływała na szyję i całe lewe ramię Nassa, w którym  był wielki, zakrzywiony miecz otoczony czarną mgiełką. Biała masa nie weszła jeszcze na końcówki palców.
- Mrrr...hhhrrr...
Takich odgłosów, mimo swoich ekscesów Nass nigdy wcześniej nie wydawał...
Nagle wycelował końcem miecza w przyjaciela a na jego końcu zaczęła się ładować czarno - czerwona kula z energii. Jej siła wydawała się znaczna bo ciężko było na nią patrzeć...

Maska Nassa jest podobna do:
Głos pustego.
Myśli Nassa.


***

Tymczasem świadomość Nassa obudziła się...na pustyni? Leżał na jakiejś wydmie.Wstał i rozejrzał się, wszędzie w około, aż po horyzont, było to samo. Piaski i diuny, susza i upał. W ręce miał swoją czarną katanę. Nic go nie bolało. Skądś pamiętał to miejsce. Gdy spojrzał się do tyłu. Jego oczom ukazała się ogromna jak 15 - to piętrowy blok świątynia z wielką czerwoną bramą, mnóstwem okienek, daszków, pomników i mniejszych drzwi a nawet ozdobnymi girlandami.. Zdaje się, że  widział kiedyś podobną gdzieś w Japonii ale nie taką wielką. Ot, na środku pustyni japońska świątynia...

Nassanael - Pusty wystrzelił Cero prosto w Fullbringera. Okolica została rozświetlona przez energię duchową.Potem Pusty zacharczał i użył shunpo. Nassanael specjazlizował się w szybkich krokach ale te były o wiele szybsze niż zwykle. Pojawił się tam gdzie był Patariko i z dzikim śmiechem zaatakował go gradem oburęcznych cięć ze wszystkich stron.
- Ahahahaaa! Ta pizdeczka nie potrafiła nic przydatnego. Naszczęście teraz ja tu rządze.
Maska wykrzywiła się w dziwnym, jakby nienaturalnym uśmiechu.
Grad ciosów trwał... Nie przejmował się ewentualną kontrą a powietrze aż furczało od ich siły. Jeśli Patariko odlatywał bądź unikał to Pusty używał shunpo by go gonić i dalej atakować. W niespodziewanym momencie rozłożył miecz na dwie części i zaatakował z dwóch stron. Za jego plecami pojawił się klon i za pomocą szybkich kroków znalazł się nad Patariko. Spadł i spróbował ataku z drugiej strony.

***

Tymczasem Nassanael zaczął uświadamiać sobie gdzie jest. I zdał sobie sprawę, że tam na zewnątrz Patariko poświęca się więc nie ma czasu na grę wstępną. Zwrócił się do tego na górze:
- To Ty mieszasz mi w głowie od jakiegoś czasu? Nie wiem skąd się tam wziąłeś ale złaź tu i rozstrzygnijmy to raz na zawsze.
Mocniej zacisnął dłoń na mieczu. Był zdeterminowany by zrobić porządek w swojej duszy.

Oberwał ale jak było widać mimo, że nim rzuciło i wypaliło mu dziurę w torsie to nie bardzo się tym przejmował. Zresztą w ranę zaraz wniknęła biała substancja i wypełniła Ją. Pusty i klon obydwaj użyli shunpo. Bardzo szybkiego shunpo. Zaatakowali znowu gradem cięć, jeden z lewej, drugi z prawej. Wszystkie były skierowane na punkty witalne Patariko. Nie miały ranić. Miały zabić. Ten po lewej, pierwszy, nagle załadował na końcu jednego z mieczy czarną kulę, technika była doskonale znana Patariko...I usiłował wystrzelić z bliska w brzuch Fullbringera. Drugi bił bezustannie mieczami.
Biała masa pokryła całą rękę, ramię i lewą pierś Nassanaela...
Reiatsu Patariko i Pustego - Nassa musiały być wyczuwalne w okolicy...

***

Dał się zaskoczyć. Jakim cudem? Nie ważne. Odwrócił się błyskawicznie i już musiał się bronić przed wściekłym...sobą? To jest pusty? Czy w końcu jak to jest? A w ogóle skąd w nim pusty...
Nie było czasu na takie rozmyśliwania.
Spróbował odbić cięcie swoim mieczem na bok i skontrować szybkim, krótkim skierowanym na jego szyję. Przeszedł do ataku w kilku następnych, szybkich, krótkich atakach na jego szyję i głowę. Jeśli napotykał kontry powtarzał czynności - parowanie, zbijanie ciosu i dalsze ataki. Zaczynał dawać z siebie wszystko.
- Co Ty nie powiesz blada twarzy...
Drażniła go ta jego arogancja. Oj tak. Nie lubił takich osobników.

Pusty - Nass zamarł gdy Patariko odparł z łatwością atak i przekrzywił łeb jak zwierzę. Spojrzał na swoją dłoń a potem na klona...
Który wybuchł trafiony włócznią. Oślepił Patariko na dłuższą chwilę, uniemożliwił rozeznanie w sytuacji.
Wtedy Pusty - Nass skrzyżował dwa miecze(rozłączone na powrót) nad głową i machnął. Wytworzył wielką, kilkunasto a może i kilkudziesięcio - metrową falę uderzeniową w kształcie litery "x" , która leciała na Patariko w błyskawicznym tempie. Aż szumiała od ciemnoczerwonej energii duchowej i zmiatała wszystko na swojej drodze. Pusty zawył i dodatkowo zaczął ładować Cero.
Biała substancja zaczęła pokrywać całą głowę i szyję skrytobójcy. Reiatsu było nieprzyjemne i miało dziwne skoki natężenia.


Ataki nie dały dosłownie nic. Więcej, sam oberwał kontrami i chociaż nie za mocno to jednak krwawił. Pustemu kompletnie nie sprawiała problemu walka z Nassem...
A przynajmniej z Nassem, który walczy tak...
Więc  postanowił zmienić taktykę. Zaczął cios prawą ręka ale w trakcie przerzucił miecz do lewej i pchnął nim w brzuch Pustego. Zaraz potem spróbował kopnąć Pustego prawą nogą w bok kolana tak by stracił on równowagę i wystawił się na porządny atak.
Na razie nie zamierzał nic mówić do niego, bo ten ewidentnie dobrze się bawił. Powie mu coś gdy ten będzie zdychał pod jego stopą. Wtedy na pewno mu coś powie...

Cero wystrzeliło prosto w Patariko, było dziwnie niestabilne i niekształtne. Pusty zawył i zacharczał, zachwiał się, chyba niechcący uderzył falą mocy w budynek obok i zburzył go do połowy,  reiatsu gwałtownie spadło i wzrosło. Pusty - Nassanael znowu zawył, z boku wyrosła mu trzecia ręka. Użył...shunpo czy sonido? Trudno było to określić. W każdym razie pojawił się tuż naprzeciw skrzydlatego fullbringera i zaatakował. A był to atak szału. Z ust wyciekła ślina zmieszana z krwią i białą masą. Jedno z oczu świeciło się na czerwono drugie na żółto. Skoki reiatsu następowały co chwilę przez co jedne ciosy były bardzo silne a drugie słabe, nie do przewidzenia, trzy ręce, dwa miecze, ręka bez miecza atakowała pazurami, które pojawiły się nie wiadomo kiedy. Istny chaotyczny grad ciosów obłąkańca.



Ciekawsza taktyka przyniosła jakieś efekty. Tyle, że pusty od razu ruszył z odpowiedzią...
Nass nie próbował blokować czy parować ciosów, uniki wydały mu się lepsze w tej sytuacji. Zaraz po nich, jeśli udały się w wystarczającym stopniu by mocno nie oberwać rzucił mieczem celując w serce pustego. Niezależnie od wyniku rzutu skoczył na niego i spróbował chwycić go w pasie by obalić na ziemię i usiąść na nim. Jeśli to się udało zaczął okładać go pięściami po mordzie z całej siły, tak by połamać nos, szczękę i co się da. Jeśli się nie udało to skoczył tam gdzie upadł miecz i podniósł go. Obmyślał następny ruch. Bo chyba nie miał zbyt dużo czasu...
Ciekawe jak tam Patariko...