Era Bleacha

Hao nie narzekał w swoim życiu na brak kobiet. Zawsze, w końcu znajdował nowe, które chętnie dzieliły z nim uczucia i łoże. Prawdą jest, że mu się to podobało. Komu by nie? Nigdy jednak nie spotkał się z tym co przed chwilą - miłością. Może to się wam wyda dziwne ale kiedyś dziewczyny po 3 dniach związku nie mówiły "Kocham cię". Nie... W innych czasach to słowo miało wartość. Prawdziwą, nie tak jak teraz, gdy to wystarczy pójść do kina ze znajomą by usłyszeć te dwa magiczne słowa. Dopiero po latach, przy ołtarzu Boga Wszechmogącego mogłeś rozkoszować uszy sakramentalnym "Tak" i ostatecznym dowodem miłości.
Jednakże to że usłyszał te słowa wcale nie było dla niego najbardziej zaskakujące. Stało się to wcześniej gdy poruszając temat jego zdrady z Segunda Espadą, zaledwie poprosiła go o to by nigdy więcej tego nie robił. To było przesłodkie i trzeba przyznać - nie znał jej od tej strony. Niczym mała dziewczynka, ta dorosła kobieta zarumieniła się i dała upust tłumionym emocjom. Piękne...
Hao ujął jej dłonie w swoje i podniósł na wysokość swojej szyi. Położył je tuż obok swojego otworu Hollowa, tak by jej kciuki niemal w niego wchodziły. Nie spuszczając z niej oczu mówił z miłym, łagodnym uśmiechem.
-Kiedyś ktoś powiedział, że ten powstaje z powodu straconego przez duszę serca, które przechodzi w formę maski, by ukryć pod nią człowieka, który już nigdy nie poczuje go w sobie. Dziś, pierwszy raz od 1000 lat zobaczyłem, jak bardzo się mylił...
Tak, macie racje. Ona kocha jego, a on kocha ją. Piękna historia, której nie powstydziłby się nawet Shakespeare. No może liczba trupów się nie zgada ale to szczegóły. Zakazana miłość dwóch istot wzajemnie do siebie wrogich - jest! Wrogowie tego związku - są! Kręte drogi kochanków -są! Przepis na sukces, byle by z tego serialu nie kręcić.
Espada w chwili przerwy zdecydował się na odważny krok. W sumie przygotowywał się do niego od dłuższego czasu, jednak nie na poważnie. Teraz pod wpływem impulsu postanowił wcielić go w życie. Klęknął na prawe kolano i patrząc z dołu na piękność przed nim, wypowiedział brzemienne słowa:
-Wybacz, że tak bez pierścionka ale... Amayo, czy jeśli przysięgnę ci miłość i wierność, to uczynisz mi ten zaszczyt i zostaniesz... moją żoną?

I stało się, moi drodzy, stało się. Hao Asakura, Primera Espada, Gran Rey Hueco Mundo z ramienia Zero i jeden z najpotężniejszych ludzi na świecie w końcu się ustatkuje... Po tysiącleciu! Stary kawaler to zbyt duży eufemizm jak na tego człowieka. To raczej około 40 starych kawalerów w jednym! Dosłownie. No ale jak widać nie na długo...
Espada nie potrafił pohamować wybuchu uczuć Amayi. Sam też trochę musiał ich uwolnić. Objął ja ramionami i oddawał każdy pocałunek, mocno tuląc ją do siebie. Z tego wszystkiego aż położył się na podłodze razem ze swą przyszłą żoną. Już po reakcji było widać jaka będzie jej odpowiedź. I szczerze mówiąc po raz pierwszy od dawna Hao znów poczuł się człowiekiem. Prawdziwym. Kochanym. W tamtej chwili niczego nie było... Tylko mała latarnia po środku nicości i dwoje ludzi złączonych uczuciem.
Zaraz po słowach jej zgody Hao jakby pieczętując ich wyznanie pocałował jeszcze raz dziewczynę w policzek. Szepnął jej też do ucha kilka słów.
-Kocham Cię, Amaya... -po czym dalej leżał tak z najcudowniejszą kobietą swego życia. A trzeba przyznać, że trochę ich już było...
Niestety, teraz skończą się wieczorki z winem i członkiniami Espady, koniec zakradania się do żeńskich łaźni dla Fracción, koniec wybryków jak ten ostatni. Mimo takiej straty, Hao niczego nie żałował. Odzyskałby nawet SS dla buntowników byle by poślubić tą buntowniczkę. Ona był tego warta. Wszystkiego. Muzułmanie mówią: "Nie ma Boga poza Allahem". Do dziś Espada będzie kierował się mottem: "Nie mam kobiety poza Amayą". Tak, to brzmiało znacznie lepiej.
-Twój Samurai-san będzie zachwycony jak nigdy! -przerwał cisze prostym wnioskiem, patrząc w nocne niebo. Na koniec zaśmiał się wyobrażając sobie Hoffmana słyszącego nowinę. Seppuku? Bardzo prawdopodobne .

Amaya nie musiała się niczym martwić. Po tylu latach samotności w świecie duchów Hao nie miał już wątpliwości z kim chce spędzić tę wieczność. I choćby całe SS, Espada, wszyscy Quincy i reszta pomiotów szatana sprzeciwiłoby się ich związkowi, nic by to nie znaczyło. Primera dokonał wyboru i nikt nie powstrzyma go przed poślubieniem leżącej na nim shinigami.
Szczerze mówiąc Hao liczył, że Amaya to powie - odnośnie pana samuraja. Bardzo chciał zobaczyć jego minę kiedy dowie się, że jego największy przeciwnik, który kilkukrotnie wymknął mu się spod miecza będzie od tej pory sypiał z jego przełożoną. Jeszcze bardziej chciał go widzieć n weselu gdzie razem z całą Espadą i buntownikami będzie pił zdrowie młodej pary. Osobiście uważam, że schla się już na początku byle nie oglądać swej największej porażki w karierze. Cóż, bywa... Ma jedynie nadzieję, że widok jego miny będzie wart fatygi do tej rudery w lesie...
-Żartujesz? Nie ominąłbym takiej okazji by odwiedzić mojego ulubionego siepacza...-odpowiedział śmiejąc się lekko i głaszcząc dłonią jej policzek.
Cóż, może i tętno Amayi wróciło do normy a twarz odzyskała swe naturalne odcienie, zaś u Hao działo się coś z goła innego. Właśnie przez to "przylgnięcie jej obfitych walorów" do jego ciała. Taaaaaak, mówcie co chcecie ale piersi Liderki Buntowników to coś czego się nigdy nie zapomina. Kształtne, miękkie, gładkie, tak bardzo pasujące do jego dłoni i podkreślające jej cudowną figurę. Chyba nie muszę tłumaczyć jak działa coś tak zjawiskowego na męski organizm...
-Prędzej piekło zmarznie niż ja powiem Ci "nie"... -odpowiedział na jej słowa obejmując ją mocno w pasie, coraz mocniej do siebie przyciskając.

Oj tak, Hao na 10.000.000.000% będzie miał najlepszą żonę pod słońcem, do której wzdychał nie jeden mężczyzna na świecie. I wkład w to ma nie tylko masywność jej klatki piersiowej, zapewniam was. Doskonała figura, wdzięczne ruchy, długie włosy, nieprzeciętna uroda, potęga, intelekt, drapieżna natura i wiele innych czynników sprawiło, że to z nią Hao spędzi resztę życia. Oj, trzeba zapamiętać ten ustęp o "udostępnianiu swych walorów kiedy dusza zapragnie". Dusza raczej rzadziej będzie ich pragnąć, a na pewno nie tak często jak ciało, które nawiasem mówiąc jest spragnione już od jakiegoś czasu. A jak powszechnie wiadomo apetyt rośnie w miarę jedzenia...
Czując jej ciepłe usta z przyjemnością oddał pocałunek wpijając się w nie wargami. Prawą dłonią przejechał na jej łopatki po czym docisnął ją jeszcze do siebie mając cichą nadzieję, że za bardzo nie gniecie jej obfitego biustu. Lewa rękę pozostała na jej pasie by nie przeszkadzać narzeczonej w pozbywaniu się jego górnej części garderoby. Jak na razie poddawał się jej władzy jako dominującej. Na razie...
-Hmmmm? A czy to jest sprawdzian mych słów? -zapytał w małej przerwie między pocałunkami.
Swoja drogą Amaya też powinna uważać się za szczęściarę. Nie jedna ogląda się za Primerą i ten nie jedną bliżej poznał. W dodatku to okrzesany, szarmancki i dobrze wychowany gentleman posiadający wysoką pozycję społeczną. Jakże wielki żal nastąpi, gdy te wszystkie damy w życiu Hao dowiedzą się, że już nigdy więcej nie przyjdzie im dzielić pościeli, pragnień i snów z Arrancarem. Mówi się trudno, drogie panie...

Cóż, istnieje możliwość, że Hao też będzie rościć sobie prawa do własnego ciała ale - jak zwykle bywa w takich sytuacjach - kłótnia z kobietą nie ma sensu. Chwała związkom, że to działa też w drugą stronę i teraz każdy centymetr ciała Amayi będzie należał tylko do niego aż po trąby na sąd ostateczny i dalej. Piękna wizja spędzenia wieczności, nieprawdaż? Tylko dwójka zakochanych, wielki czerwony koci-duch, wino i piękny domek nad jeziorem z ogrodem i przybudówką. Aaaaahhhh... No, taka lokata kapitału na pewno przyniesie znacznie większe zyski niż drobne wpłaty na pokątne rachunki.
-Hmmmm? W takim razie muszę przyznać, że bardzo pomysłowy... -reforma szkolnictwa wg. Amayi była idealnym środkiem edukacyjnym dla Arrancara. Mimo iż to tak przyjemne nauczanie może pojawić się pewien dylemat - zdawać by zaspokoić ciekawość dalszego etapu wiedzy czy zostać na kolejny rok w klasie by przedłużyć etap nauczania. W tym przypadku to nie on wystawiał sobie ocenę.
W czasie gdy go rozbierał starał się nie utrudniać jej tego zadania. Jej zwinne rączki szybko poradziły sobie z górą jego kimona, które wcale nie jest takie łatwe do zdjęcia. Cóż, doświadczenie. I skoro jesteśmy w tym temacie to dziewczyna nie miała sie czego obawiać - Hao był w nie bogaty i zadba o to by i ona niedługo spełniła z nim swoje fantazje. Póki co poddawał się jej dotykowi zastanawiając się co też knuje jego narzeczona... Pozwolił sobie jedynie opuszczenie lewej dłoni na jej prawe udo i lekkie go masowanie. Lekko drażniący skórę dotyk Amayi sprawił, że przeszedł po nim niewielki dreszcz. Obchodziła się z nim jak z prawdziwym dziełem sztuki, powoli pożerała każdy element jego torsu delektując się dotykiem i widokiem. Nie śpieszyła się i to się chwali. Rozkoszowała się małymi doznaniami, a to udzielało się i Hao, który dostosował się do jej tempa.

Cóż... Z politycznego punktu widzenia, takie małżeństwo jest jak najbardziej pożądane. Dzięki niemu buntownicy mocniej ugruntują swój sojusz z Espadą, a Las Noches zyska większą kontrolę nad ich poczynaniami. Obawiałbym się raczej o wewnętrzne utarczki, jak na przykład przyzwyczajenie podwładnych Amayi do tego, że czasem (kogo ja okłamuję, niemal non-stop) będzie jej towarzyszył wysokiej rangi Hollow. To dopiero będą widoki jak w kryjówce buntowników co kilka chwil będzie spacerował Primera Espada niczym strach na młodych shinigami. Taaa... "Słuchajcie się pani Amayi bo jak nie to was rzuci na pożarcie straszliwemu Espadzie!" I następne pokolenia mają o czym śnić koszmary .
Co do planowania dalszej rodziny, Hao nie wybiegał tak daleko w przyszłość. Nie przeczę jednak, Bardzo byłoby miło, gdyby Amaya urodziła mu śliczną córeczkę lub ślicznego synka. Zdecydowanie jednak wolałby córkę, którą traktowałby jak księżniczkę, niczym wcześniej jej matkę. Rozpieszczałby ją, zabierał na spacery, kupował zabawki i bronił przed wszelkimi istotami męskimi chcącymi zbrukać jego królewnę! Tak! Rozrywałby ich torsy, rozgniatał czaszki, dusił ich własnymi jelitami, wyrywał serca... ekhm... I wiele innych okrutnych czynności by wykonywał w obronie czci swej córeczki.
Wracając jednak do sytuacji nad morzem... Ho czując na torsie delikatne usta narzeczonej uznał, że to jego kolej by wykonać ruch. Podsunął lewą dłoń wyżej na poziom pośladków, uprzednio z pomocą prawej podciągając długie nogi Amayi tak, by leżała na nim okrakiem. Uniósł wskazującym palcem prawej ręki jej podbródek i złożył na jej ustach kolejny, długi pocałunek. W tym czasie jego lewa ręką już dobierała się do pasa dziewczyny chcąc szybko pozbyć się kilku zbędnych części garderoby...

Jeśli chodzi o potomstwo raczej nie trzeba się martwić. Co prawda, różnica gatunkowa jest ogromna ale zarówno ona jak i Hao to hybrydy - półpuści i półshinigami. W tym wypadku różnica powinna się wyrównać i geny rozłożą się na połowy. A skoro o tym mowa, to byłoby to na prawdę piękne dziecko o urodzie matki i charakterze ojca. Razem uczuliby je podstaw, czytania, pisania, liczenia, walki wręcz, szermierki, korzystania z mocy i wszystkiego co potrzebne w życiu. Piękny obrazek...
Skupmy się jednak na konkretach...
Hao, dzięki pomocy swej przyszłej żony dość szybko pozbył się jej górnej części kimona i odsłonił jej "skarby". Takiego widoku nie da się opisać, moi mili więc nie proście mnie o to. Nawet moje umiejętności przerasta opisanie piękna i uroku piersi Amayi Ochiyo. Nie mówiąc już o rozkoszy płynącej z ich dotyku czy świadomości, że są tylko twoje. Niepotrzebne ubranie shinigami Hao odrzucił gdzieś w bok ale uważając by nie zrzucić ich z latarni. Czując jak rączki dziewczyny niebezpiecznie zbliżają się do jego dolnej części garderoby, Espada zmienił pozycje. Przeturlawszy się w lewo zamienił ich miejsca teraz z góry podziwiając przepiękny widok pod sobą. Kolejny raz pocałował usta buntowniczki, tym razem na krótko. Tymi samymi pocałunkami obdarował po kolei policzek, skroń szyję, obojczyk, mostek i lewą prawą pierś dziewczyny zatrzymując na jej sutku swoje usta. Obejmując rękami jej "walory" zaczął pieścić językiem i wargami jedną a palcami drugą z nich. Skupił się by zapewnić jej jak najwięcej rozkoszy a zrazem samemu czerpać przyjemność z zabiegu. Ale jak tu nie czerpać przyjemności z obcowania z kimś tak zjawiskowym?...

Hao był niemal pewien, że co do dyspozycji pięknych krągłości Amayi, będą zgodni jak mało które małżeństwo. Śmiem twierdzić, że jako jedni z nielicznych zgadzają się tak dobrze nie tylko w sprawach seksualnych, ale też i innych. Nie zdarzało im się kłócić, często przebywali razem, każde z nich szanowało to drugie. Czego trzeba więcej, jeśli nawet miłość jest między nimi?
Hao nawet nie przypuszczał, że jego małżonka odmówi mu chwilowej dominacji. Pozwolił pozbyć się swojej dolnej części garderoby, a na to złośliwe "Ups!" zareagował uśmiechem i lekkim przygryzieniem jej pięknie zaróżowionego sutka. Pozwolił po tym trochę odpocząć jej cudownym piersiom, które tak często zajmowały jego fantazje. Wrócił ustami do je warg wpijając się w nie długim i namiętnym pocałunkiem. Jego dłonie powędrowały tym razem na biodra dziewczyny, a konkretniej na jej spodnie od kimona..., które z dziką siłą i radością rozerwał uwalniając jej nogi z okowów ostatniego elementu odzieży. Teraz oboje byli nadzy jak ich Pan Bóg stworzył.
-Ups~! -powtórzył za nią.
Następnym ruchem Hao było poderwanie się do pionu, oczywiście razem ze ściśniętą ze sobą Amayą. Obrócił się i przycisnął ją plecami do ściany latarni i tak przygwożdżoną całował błądząc rękoma po jej ciele, szczególnie po biodrach i torsie. Zastanawiał się kiedy i w jaki sposób kobieta znów przejmie inicjatywę.