Era Bleacha

Hoffman spodziewając się, iż pusty zaatakuje od razu kiedy go ujrzy, nie chciał narażać Feniksa, w związku z czym sam chciał zająć się problemem. Unosząc się w powietrzu, szybko doleciał do ,,krateru". Kiedy był na odpowiedniej wysokości, poczekał krótką chwilę aby sprowokować przeciwnika do działania, po czym odleciał w miejsce na przeciwko poprzedniego. Miał nadzieję, że pusty nabierze się na tą prostą sztuczkę. Chwilę później, niezależnie od rezultatu, zrobił to samo. Jednak kiedy pojawił się nad ,,piramidą", rzucił do jej wnętrza z dużym impentem swoje zanpakutou, skierowane ostrzem do dołu.
- Żryj to. Hakai no Hikari.
Kiedy tylko ostrze wbiło się w ziemię, zozbiło się na tysiące małych ostrzy, raniących wszystko dookoła. Hoffman uznał to za najlepszy pomysł, zważywszy na to, że pusty znajdował się wówczas w cisanym pomieszczeniu. Aby samemu nie doznać obrażeń, od razu po wypuszczeniu miecza z ręki, użył shunpo aby znaleźć się z powrotem obok Feniksa.

Reiatsu: 1150+150+200-200=1300
Reiatsu w zbroi: 63000+5%=66150-150=66000
Siła: 268+31=299
Wytrzymałość: 200
Szybkość: 500
Zręczność: 430
//Jeszcze 4 postów utrzymania maski\\
Szybkość Shunpo: 1000
Siła ataku: 598

Hoffman wróciwszy na miejsce usłyszał przeszywający ryk. Naturalnie, w pierwszej chwili poczuł lekką satysfakcję, myśląc o tym, że udało mu się wyrządzić potworowi większą krzywdę. Jednak nie spoczywał na manowcach i nadal pozostawał czujny w razie swego rodzaju blefu. Jednak kiedy pusty wybiegł w szale ze swojego schronu, Hoffman szybko zauważył jego zranione oko.
Wpadł w szał? Oby. Może zyskam przewagę. Ale jeśli to berserk, to mam poważny problem...
Oddech buntownika z chwili na chwilę stawał się coraz głębszy i nieharmonijny. Kiedy pusty zbliżał się do niego niebezpiecznie, on najzwyczajniej w świecie, wypusił serię zaklęć w jego kierunku, aby jeszcze bardziej go rozjuszyć, po czym używając shunpo, chciał uniknąć jego prawdopodobnego ataku. Wpierw Hoffman wypuścił 3 płomienie niebieskiego ognia, a następnie, przeszedł do znacznie bardziej zaawansowanych zaklęć
-  Hadono hachijuhachi. Hiryūgekizokushintenraihou!
Po użyciu shunpo, ponownie użył kidou. Użył wówczas najpotężniejszego znanego zaklęcia dystansowego jednak bez inkantacji, co znacznie osłabiało jego efekt.
- Senjū Kōten Taihō!
Używając shunpo poraz kolejny, tym razem zaczął wymiawiać inkantację do zaklęcia. Miał nadzieję, że tymi atakami wystarczająco mocno rozjuszył przeciwnika aby móc kupić sobie trochę czasu, podczas gdy jego przeciwnik pozostawał by w ciągłym szale. Wszelkie ataki starał się unikać dzięki swojej technice szybkich kroków jednak w taki sposób, aby zrobić to w jak najpóźniejszym momencie. Każdy ruch Hoffmana miał na celu coraz głębsze obnażanie słabości przeciwnika, o ile faktycznie nie była ona jego zaletą, w co Hoffman żywił nadzieję.
Cholera... Zbyt szybko się męczę. Jeśli nie zakończę tego szybko, mogę mieć z nim problem... zwłaszcza teraz. Muszę coś wymyśleć. Senju Koten Taihou, to najpotężniejsze ze znanych mi zaklęć, a nawet i atak. Nie, nie zamierzam korzystać z zakazanych zaklęć. ,,Tej" techniki, też nie zamierzam stosować. Pokonałem pozostałych bez tego, to i jego pokonam, nie ważne jak silny jest. TO NIE JEST MÓJ LIMIT! LIMITY USTALAM JA! JA JESTEM PANEM SWOICH OGRANICZEŃ!
Jego oddech, z powrotem wrócił do normy, a sam Hoffman, wyraźnie urósł w siłę, co było widać po natężeniu jego reiatsu.
Skup się. Ten atak ma być najlepszy. Każdy, ma taki być. Ale ten jest wyjątkowy. Jedyny w swoim rodzaju...
Zaczął szeptać pod nosem inkantację do kolejnego zaklęcia, odkręcając przy okazji kurek od kolejnej butli z reiatsu aby uzupełnić straty.

Reiatsu: 1300+300+200+1000=2800-150-500-900-250(koszt pięciokrotnego użycia shunpo)=1000
Reiatsu w zbroi: 66000+5%=69300-300=69000
Siła: 299+48=347x2=694-18=676
Wytrzymałość: 200
Szybkość: 500
Zręczność: 430x2=860
//Jeszcze 3 posty utrzymania maski\\
Szybkość Shunpo: 1000
Siła Soukatsui: 400
Siła Hiryūgekizokushintenraihou!: 595
Siła Senjū Kōten Taihō: 855

Kiedy pusty ponownie zaatakował Hoffmana, on sam znów używając shunpo, chciał uniknąć tego ataku. Jego koń, tym bardziej nie miał z tym problemu. Słysząc słowa drwiny pustego, sam zaśmiał się cicho, jakby do siebie.
- Jejku jejku... Za każdym razem kiedy myślę o tym, że może jednak puści posiadają jakieś szczątki inteligencji, wy skutecznie przypominacie mi o swojej głupocie. Nie mam pojęcia gdzie jest tchórzostwo w unikaniu ataków i atakowaniu z dystansu przeciwnika, i prawdę powiedziawszy nie chce mi się słuchać twoich argumentów. Ale to już nieważne. Hadono Kyujuichi. Senju Koten Taihou!
Po wypowiedzeniu tych słów pusty został zaatakowany fioletowymi promieniami, które mknąc w jego stronę, pozostawiały wgłębienia w ziemi, co świadczyło o ich wielkiej sile.
Hoffman z satysfakcją i rzadko kiedy spotykaną pewnością siebie, uśmiechnął się do siebie i przyglądał się z niecierpliwością opadającemu dymowi.

Reiatsu: 1000+450+200=1650-900=750
Reiatsu w zbroi: 69000+5%=72450-450=72000
Siła: 676+27=703
Wytrzymałość: 200
Szybkość: 500
Zręczność: 860
//Jeszcze 2 posty utrzymania maski\\
Siła Senjū Kōten Taihō: 2350

Hoffman dumnie złapał w wyciągniętą przed siebie dłoń serce przeciwnika. Uśmiechnął się lekko do siebie z satysfakcją, czego nie było widać zza jego maski. Następnie schował i dezaktywował swoje zanpakutou i dosiadł Feniksa, po czym momentalnie zniknął z obecnej lokacji.
Udało się. Teraz muszę oddać serca temu staruszkowi. Czort wie po co mu one, ale to nie mój interes. Wykonałem swoją robotę... czas na zapłatę.

Kiedy Chinatsa odpoczywała nad oazą, usłyszała jak ktoś zbliża się do niej z tyłu. Z racji tego, iż dziewczyna aktualnie znajdowała się na pustyni Hueco Mundo, był to najprawdopodobniej jeden z tutejszych pustych, który kierowany swym głodem, został zwabiony do oazy wonią błąkającej się duszy Chinatsy. Jednak jak szybko się okazało, nie pusty był powodem przerwania chwili jej samotności lecz postać, wyglądająca na najzwyklejszego człowieka. Mógł być to jeden z zabłąkanych w tej okolicy Shinigami, Quincy, Bounto bądź Fullbringer. Możliwości było wiele, jednak nic nie wskazywało u tajemniczego jegomościa na przynależność do danej strony konfliktu. Od ów postaci nie dało się wyczuć ani krzty reiatsu. Świadczyć mogło to o jego ogromnej sile, bądź wręcz przeciwnie. Nieznajomy mężczyzna nosił na twarzy maskę, do złudzenia przypominającą maskę pustych. Poza nią, odziany był w zwykłą płachtę, pełniącą funkcję ochronną przed ewentualną piaskową burzą, choć nie wiadomo co pod ów płachtą się znajdowało. Zbliżając się znacznie do Chinatsy, po chwili przystanął.
- Znalazłem Cię. - A jego głos był mroźny niczym góra lodowa

Mężczyzna po postawionym przez Chinatsę pytaniu, po chwili rozpłynął się w powietrzu, zostając zakrytym przez czarny jak niebo w Hueco Mundo smog. Zanim Chinatsa zdążyła mrugnąć okiem, mężczyzna pojawił się w obłokach tego samego smogu, zaledwie metr przed nią. Była to jakaś dziwaczna technika pokroju techniki szybkich kroków jednak w żaden sposób nie podobna ani do niej, ani też do jej odpowiedników. Podchodząc bliżej, mężczyzna pewnie, mocno złapał za rękę Chinatsę swoją prawą dłonią, tuż pod nadgarstkiem, powodując jej przy tym ból, i unosząc ją do góry, aby nie mogła jej użyć do obrony. Po chwili wyjął zza pasa, przy jego boku sztylet, który miał mu posłużyć w bliżej jeszcze nieokreślonym celu. Jednak mężczyzna nie był nastawiony do niej przyjaźnie co było widać gołym okiem.

Ostrze Chinatsy zdołało jedynie przebić gęsty smog, zasłaniający jej tym samym widok odskakującego przed niebezpieczeństwem przeciwnika. Ów dym, w dużej ilości, wywołał u dziewczyny lekki kaszel, co wykorzystał mężczyzna, aby ponownie pojawić się tuż obok Chinatsy, lecz tym razem, tuż za nią. Był od niej znacznie silniejszy. Złapał ją wówczas ponownie za rękę, lecz tym razem za tą, która trzymała miecz, mniej więcej w tym samym miejscu. Przybliżając swoje usta do uszu Chinatsy po chwili odpowiedział na jej pytanie.
- Imiona są ładne, ale bez znaczenia. Powinnaś się bardziej martwić o siebie zamiast o pierdoły.
Swoją drugą ręką, objął dziewczynę pewnie i zdecydowanie za szyję, przystawiając sztylet do jej skóry. Doskonale zdając sobie sprawę z tego, iż nie będzie ona miała w zaistniałej sytuacji jak się obronić, lekko naciął jej skórę na szyi, lecz wystarczająco aby popłynęła z niej krew. Wówczas, puszczając już posiniałą od ucisku dłoń Chinatsy, przyłożył do miejsca jej rany jakiś zimny, niewielkich rozmiarów przedmiot. Chwilę później odstawił jej ostrze od gardła i odskoczył na kilka metrów, trzymając w dłoni zielony kryształ, zakrwawiony krwią dziewczyny.
- Na nowy początek. Rozkaż się ukłonić władcy przed tronem smutku. - wymówił te w zasadzie nic nie znaczące słowa jakby bardziej do siebie, po czym zamilknął

Mężczyzna po chwili chowając zakrwawione ostrze z powrotem za pas, a za chwilę i kryształ do sakwy przy boku, ponownie się odezwał.
- A zatem jak coś co nie istnieje, mogło przeciąć twoją skórę?
Po chwili krótkiej ciszy, odezwał się ponownie.
- Nie ważne. Nie martw się. Nie przybyłem tu po to, by Cię zabić. Jeszcze nie. Nie próbuj zgrywać odważnej, bo oboje dobrze wiemy, że nie jesteś w stanie się mi przeciwstawić, a nikt nie przybędzie Ci na ratunek. Tak więc...
Wymawiając te słowa, mężczyzna odwrócił się do Chinatsy plecami i zaczął odchodzić.