Era Bleacha

Hoffman stał cały czas jak słup i słuchał ich rozmowy. Niemal niemożliwym było wyczytanie tego, co dzieje się w jego środku. Brak było u niego jakiejkolwiek mimiki twarzy, ani żadnego drgnięcia z mięśni na całym jego ciele, co z resztą nie powinno być dziwne, nawet dla tych, którzy znają go od kilku chwil.
Amaya... mogłem się z tego spodziewać. Poważnie... Jak kobiety potrafią być nieodpowiedzialne... aż strach pomyśleć. Jeszcze te jej intrygi... Zawsze coś knuje. Ona chyba nie może bez tego normalnie funkcjonować. Eh... poważnie, człowieku... W życiu nie zrozumiem kobiet... Nie... JEJ, nie da się zrozumieć... Ale całe szczęście, że się skończyło tylko na tym... może powinienem sobie stąd pójść? Że też zawsze ktoś musi nam się wtrynić w rozmowę... Taki chyba nasz los.

Jakie tam intrygi! Amaya nie snuje żadnych intryg, ona po prostu czasami lubi sobie pożartować. Ona w gruncie rzeczy jest bardzo prostą osobą - denerwującym, nieodpowiedzialnym, leniwym alkoholikiem, który nic nie bierze na poważnie i żartuje ze wszystkiego, z czego się da. Co tu Hoffman ma do rozumienia? Ona nie jest wcale skomplikowana, jej oczekiwania bardzo łatwo jest spełnić i nietrudno ją rozgryźć. Może tacy ludzie po prostu nie mieszczą się w psychice Hoffa?
-Do zobaczenia wkrótce! - powiedziała Amaya żegnając się z Active. - Byle tylko nie za szybko. - dodała już do siebie.
Założę się, że w gruncie rzeczy więcej problemów pojawiałoby się u Hoffmana ze zrozumieniem niektórych zachowań Chinatsy i Ayame, niż Amayi, bo ona działa według jednego, określonego schematu: robić jak najmniej, bawić się jak najwięcej.
-I znowu została cisza... - uśmiechnęła się do swojego towarzysza i skierowała wzrok z powrotem na morze.

Więc otworzyła się garganata a z niej powoli wyłoniła się noga najpierw jedna potem druga a razem z nimi reszta pewnego pustego o imieniu Rafael. Zaraz po tym jak ustał na piasku garganta się za nim zamknęła a on skupił się aby wykryć jakiś ludzi w okolicy. Robił tak zawsze z przyzwyczajenia. zastanawiało go co go dziś spotka więc puki miał czas wytworzył sobie leżak i pierdyknął się na nim opalając. Wyciągnął okulary przeciw słoneczne aby je założyć i jeszcze wyciągnął butelkę wina. Miał problem ponieważ brakowało mu tylko słomki z parasolką i lodu bo szklankę wykonał bez problemu z pisaku. I tak oto czekał aż coś się wydarzy. Espada zastanawiał się czy będzie to ktoś miły czy może nie miły.

Piąty espada spokojnie popatrzył tworząc kolejne dwie szklanki i nalewając w swoim stylu czyli butelka sama nalała bez dotyku po czym powiedział spokojnie.
-Więc co panów tutaj sprowadza ?
Szklanki sugerowały że mogą się napić, Dlaczego im nalał po prostu tak wypadało.
Rafael jak zawsze wykrywał reiatsu dookoła niego większość umiejętności Mikashiego nie używała go co sprawiało że nic nie wykrywał a to było nieco podejrzane. Chodź espada był w stanie wykryć jakieś sporych rozmiarów reiatsu gdzieś daleko chyba (miecze Mikasia) A biedny nie wie że jest wykrywalny.

Ostatnio edytowany przez Rafael (2013-08-17 20:53:33)