Era Bleacha

Podczas pobytu w Seritei nic ciekawego za bardzo się nie działo. Kenji miał zamiar potrenować, lecz zanim cokolwiek zrobił, wyszedł sobie na spacer. Hayashi wiedział, że musi także mieć spokojnie i czyste serce, więc musiał sobie pozwiedzać te tereny. Shinigami po przechadzce, nie za bardzo wiedział gdzie może się udać, ale musiał uważać na niektórych kapitanów, którzy mieli nawet swoje własne sporej ilości oddziały, które były niebezpieczne. Mężczyzna zaś nie był jeszcze taki silny, ale wiedział że pewnego dnia nabierze na sile, jego reiatsu kiedyś będzie silniejsze i wreszcie dowie się jak jego ostrze się nazywa, przynajmniej tak mu się wydawało.

Kenji po takim chodzeniu, podziwiał tylko tereny i nic innego, widział także innych Shinigami jak i dusze, którym to pomagali odnaleźć odkupienie w tym świecie. Był dumny z tego powodu, ale słyszał że coś złego się działo w Gotei i z głównodowodzącym. Nie wiedział tylko konkretnie co. Hayashi postanowił, że tak sobie będzie chodził, wreszcie jego kapitan albo zastępca go nie wzywali, więc mógł sobie trochę po-odpoczywać, ma także nadzieję, że niedługo będzie mógł udać się do świata ludzi czy coś, bo nawet nie jest tam tak źle.

Podczas spokojnego spaceru, tłumy które mógł widzieć mężczyzna, lub też ich tak naprawdę nie było, zniknęły. Może to tak naprawdę była jakaś iluzja, Hayashi sam nie wiedział za bardzo co o tym myśleć. Kenji po paru minutach normalnego chodu, wreszcie mógł zauważyć jak to trójka innych tak jakby shinigami bawiła się bardzo dobrze na polance. Wojownik widział, że jest tam kobieta, jakiś starszy mężczyzna jak i jakiś bardzo wielki wielkolud. Na sczęście nie był w niebezpiecznej lokacji, nie było tutaj pustych, więc bez obaw raczej mógł do nich ruszyć.

Nawet jeden z nich zamachał do niego, by ten tutaj osobiście przylazł. Z racji tego, że szatyn i tak nie miał nic lepszego do roboty, zgodził się i po prostu pomaszerował w stronę trójki wojaków. Kiedy wreszcie zbliżył się do nich, klapnął sobie obok nich w po turecku i złapał za jedną butlę, po czym napił się i rzekł w stronę obok siedziących kamratów, których to jeszcze nie znał:
-Bardzo dziękuje za to zaproszenie, tak w ogóle co tu robicie, pewnie odpoczywacie, ta? - Zapytał bo tak naprawdę był ciekawy, po czym ponownie nalał sobie trochę do gardła. Był ciekaw, czy wreszcie dostanie jakieś ciekawe zadanie i kto będzie jego przełożony, wreszcie wszak sam tego nie wiedział, był tutaj zupełnie nowy i zielony, jak Świeżak.

Kenji tylko westchnął i znów złapał łyk, to go orzeźwiało jak i odstresowawszy, po czym czekał aż wreszcie któraś z trzech osób raczy mu odpowiedzieć po co tutaj przyszli. Wreszcie mógł się raczej o to zapytać, no chyba że oni nie chcieli mu odpowiedzieć i by go za to pogryźli. Oczywiście Hayashi miał nadzieję, że jednak tak nie będzie jakoś na spokojnie sobie z nimi porozmawia o czymś.

Kiedy tak siedział i pił, wreszcie mógł usłyszeć wypowiedź najstarszego Shinigamiego. Kenji zrozumiał, że po prostu sobie odpoczywają, ale potem było coś dziwnego, po prostu zaczęli się wszyscy śmiać, pewnie za dużo wypili. Hayashi w młodych latach tak samo pił, ale w połowie uodpornił się na alkohol i kontrolował to co robił, taki po prostu był. Wreszcie mężczyzna usłyszał, że tak naprawdę grasuję tutaj gdzieś hollow, na którego polują. Cholera, on wiedział że jeszcze nie jest na to gotowy, ale nie pozostawi tak tego. Najwyżej będzie musiał im pomóc, mimo iż jego dusza będzie jako cena w razie pomocy. Kiedy dokończył pić, Kenji wreszcie rzekł w stronę starego wojaka:
-No cóż, mogę wam pomóc, mimo iż jeszcze nie jestem doświadczony i wiele przede mną, jeśli oczywiście będziecie mnie chcieli do pomocy - powiedział po czym ciężko westchnął tak jakby sam do siebie.

Nagle wreszcie Shinigami w średnim wieku zaczął wszystkich przedstawiać, oczywiście zaczął najpierw od siebie, bo kultura jednak wymagała tego, żeby przynajmniej się przedstawić. No cóż, Hayashi tak samo musiał postąpić, nie chciał być wredny jeśli o to chodziło:
-Nazywam się Kenji Hayashi, mi też bardzo miło was poznać. - powiedział poważnym głosem, ale jego twarz nadal była stanowcza, nie radosna gdyż mimo iż trochę już wypił, wiedział że będzie musiał być gotowy na walkę, jaka na przykład mogła by go czekać z Hollowem, który gdzieś się tutaj szwenda.

Wiedział, że może niedługo wyłonić się z mrocznych odmętów, ale nie mógł nie lekceważyć tych stworzeń, delikatnie odpiął zabezpieczenie przy swojej pochwie, tak żeby inni tego nie zauważyli. Szatyn znał siebie, a wolał nie ryzykować, na dodatek nawet nie miał lepszej wersji jego broni, lecz kiedyś nastanie taki dzień, że ją w końcu pozna.