Era Bleacha

Chwilę relaksu dziewczyny przerwał łomot w pobliskim domu. Brzmiał tak jak rodzinna awantura gdyby nie to ze po chwili wypadł z niego... Hao. Najwidoczniej Hollow nie natrudził się w określaniu miejsca otworzenia Garganty i wylądował wprost w czyjejś kuchni. Cóż lepsze to niż w barakach jakiegoś z oddziałów...
Hao był obijany przez właścicielkę, która krzyczała coś piskliwym głosem na przemiennie tłukąc go w głowę i w tułów. Pusty najwidoczniej był dżentelmenem i nie ośmielił się nawet osłaniać przed ciosami kobiety... Przez miał pełno guzów i ran po uderzeniach naczyniem.
W końcu jeden z ciosów przeważył chłopaka i upadł on na ziemie niczym trup. Kobieta przestraszyła się nie na żarty i wróciła do domu w pośpiechu rozglądając się czy ktoś jej nie widzi.
-Przecież przeprosiłeeeeeeeem... -wybełkotał nawet nie zauważając Ayame. Następnie zemdlał z nadmiaru wrażeń.

Hao odzyskał przytomność już kiedy Ayame brała go na plecy jednak nie mógł sobie odmówić przyjemności z bycia niesionym.
-Taaaak... -odpowiedział dziewczynie. -Takie życie kiedy jedynym marzeniem każdego jest wbić w ciebie jak najwięcej mieczy... Przyzwyczaiłem się do tego...
Hao miał cały czas zamknięte oczy i leżał na plecach na soczystej trawie. przejechał dłonią po jej zielonych źdźbłach. Rozmarzył się w ich dotyku.
-Dlaczego? Dlaczego nie ma na świecie kogoś takiego jak ja? Dlaczego wszyscy są przeciw mnie... Czy zrobiłem coś złego że zasłużyłem na taki los?
Hao zadawał te pytania bardziej sobie mimo iż od wielu lat znał na nie odpowiedzi.

Hao jedynie westchnął głęboko... A co? Myśleliście, że to jakiś romans gdzie Hollow będzie przepraszać na kolanach Shinigami mimo swojej opinii o tym parszywym gatunku po czym ze zwykłej przyjaźni wywiąże się gorący romans i historia zakazanej miłości? O nie, moi mili, tak to my się bawić nie będziemy.
Prawda jest taka, że Pusty średnio przejął się ironią Ayame. Oczywiście nie chciał jej urazić ale o ona tak zinterpretowała pytanie, które zadał na wpół przytomnie. Chłopak nie miał w tym żadnej winy.
Położył dłonie pod głową i rozłożył się na trawie patrząc w błękitne niebo. Kątem oka obserwował wirującą dziewczynę. Musze przyznać ze ma całkiem powabną figurę oraz nieźle się rusza..., pomyślał i uśmiechnął się do swoich myśli. Jednakże w tej chwili bardziej niż seksapil Ayame interesowało go jej Zanpakutou. Nigdy nie widział podobnej formy (wstęga wyglądała jednocześnie godnie i zabójczo, i właśnie ta zbieżność uderzyła Hao).
Zapamiętać: Moje Zanpakutou ma nie być kataną ale musi wyglądać elegancko. Może coś europejskiego?...

Hao prychnął śmiechem. Pytanie nie pasowało do adresata, bo kto to słyszał by pytać się o zdanie pustego?
-Ten wasz napakowany osiłek ma ale z tego co wiem dostał lanie od "Anioła z Seireitei"... Zapewne gdyby nie to że to prawdopodobnie najbardziej pacyficzny i wyrozumiały kapitan SS to pewnie teraz cały wasz oddział leżałby 3 metry pod ziemią...
Hao nie starał się nawet mydlić dziewczynie oczu. Sytuacja buntowników nie była różowa od samego początku buntu. Dlaczego teraz miało by być inaczej?
-Cały atak na Seireitei... To wyglądało mi bardziej na chęć stworzenia iluzji siły buntowników lub akt ostatecznej desperacji. SS ma gdzieś całą waszą bandę nawet jeśli pomaga wam Espada. Słyszałem że nawet oni wycofali się po tym gdy ktoś zabił Quarto... Krótko mówiąc, wasz atak na SS był jak drażnienie się z lwem będąc w jego klatce. Seireitei ma nad wami przewagę jak 2000 do 1. Nie zabijają was bo nie stanowicie dla nich zagrożenia...
Taka była prawda. Nieważne jak próbować i jak mocno wierzyć w zwycięstwo. Buntownicy od początku skazani byli na potępienie i przegraną. Dziewczyna powinna to wiedzieć z prostego powodu - by podjąć decyzję, która może zadecydować o jej życiu.
-Jeśli buntownicy mają dość umierania za przegrana sprawę niech lepiej się wycofają... SS nie zważą ile płotek zginie w tej walce ale chyba wy nie możecie pozwolić sobie na taki luksus?
Podniósł się i stanął na trawie patrząc w niebo.
-Shinigami... Wystarczy zamiana władzy i już skaczecie sobie do gardeł... To takie prymitywne i egoistyczne...

Adjuchas średnio się przejął tym ze Ayame mogła się poczuć obrażona. Mówił tylko jak jest... Znał te rasę od ponad tysiąca lat i przez ten czas mógł chyba wyrobić sobie o nich zdanie. Słysząc co dziewczyna mamrocze sobie na drzewie Odpowiedział tylko głośno:
-Słyszałeeeeeeeem!
I z uśmiechem rozłożył się z powrotem na trawie i zatracił w rozmyślaniach.
kiedy doszła do niego propozycja dziewczyny zerknął na nią z daleka. Błyskawicznie pojawił się tuż przy niej ( raczej stanął na gałęzi za nią) i patrząc na nią surowym wzrokiem powiedział.
-Czy na prawdę wyglądam na kogoś kto odnajduje rozrywkę w bezmyślnym zabijaniu innych? Zapomniałaś już jak bardzo tego nienawidzę? Czy może pobyt z resztą napaleńców z twojej bandy tak cię przemienił że zaczęłaś lubić odbieranie innym życia?
Zostawił chwilę ciszy by doszedł do niej sens tych pytań. Ta propozycja padająca z ust dziewczyny dogłębnie go rozczarowała. Była jedynym Shinigami, którego Hao uważał za kogoś podobnego do siebie.
-Zabijanie jest złem. Nie ważne kogo, kiedy, w jakiej formie ani w jakich okolicznościach. Odebranie komuś daru życia to coś co powinno wywierać w ludziach taki krater, że pozostaje on na zawsze w sercu... Naprawde sądziłaś że pójdę z tobą zabijać bo mnie o to poprosisz? W ogóle mnie nie znasz... Shinigami...
Hollow zeskoczył z drzewa i wrócił na swoje miejsce na drugim końcu polany. Położył się na trawie i patrzył w chmury mknące po niebie...

Hao nawet nie spojrzał na oddalającą się Ayame. Wyczuł jedynie jej znikające w oddali Reiatsu.
-No jasne... -powiedział jakby sam do siebie. -Najłatwiej jest uciec od problemu i udawać, że nic się nie stało. Z tą różnicą Shinigami że ucieczka w niczym nie pomoże... Ale skoro wolisz samą siebie okłamywać to wolna droga... Ja ci przecież nie jestem potrzebny...
Chłopak odprężył się i starał usnąć. Bezskutecznie z resztą bo puści nie potrafią spać... Uznał więc, że najlepiej będzie wrócić do domu i spotkać się z Kuro. Duszek pewnie tak usycha z rozpaczy i tęsknoty. Tak więc szybkim ruchem podniósł się, otworzył Gargantę i zniknął z polanki udając się do swojej Oazy.

zt

Ostatnio edytowany przez Hao Asakura (2012-09-30 23:01:14)

W okolicy było spokojnie wiatr wiał delikatnie z północy co sprawiało że był chłodny i przyjemny bo słońce świeciło bardzo mocno. Patariko leżał sobie spokojnie pod drzewem, kiedy nagle nad nim na drzewie pojawił się jakiś chłopak powiedział on do znajdujących się pod nim.
-Kim jesteście i co tu robicie ?
Chłopak miał przy sobie broń ale nie wyglądał na shinigami, był dość niespokojny.