Era Bleacha

Spokojny jej czas został przerwany przez jakiegoś człowieka, który wszedł do środka. W milczeniu przyglądała mu się dopijając resztę sakę jakie miała. W końcu przyjemności to ważna rzecz nawet dla duszy. Uniosła brew, kiedy po chwili kelnerka została złapana przez tego gościa uniosła brew ku górze. Po czym wstała z miejsca i podeszła do niego odpychając go dość mocno. Choć siłę w ręku nie miała to i tak jakoś pomóc chciała.
-Przepraszam, ale może mnie pan ją zostawi? Wszyscy się przyglądają. - Odpowiedziała spokojnym tonem spoglądając na nieznajomego, który wszedł do karczmy. Jakoś się jej wydawało, że każdy się go boi albo coś w tym stylu, bo w jednej chwili wszystko dookoła zamilkło. Nie miała mocy czy umiejętności by z nim wygrać, ale było w tym miejscu wystarczająco wielu świadków by zobaczyć, że to on łapie ją za ubranie, a nie odwrotnie. W końcu nigdy nie czerpała przyjemności z walki i teraz nie było inaczej.
-Niech ją pan zostawi w spokoju. - Dodała po chwili spoglądając na mężczyznę spod przymrużonych oczu.

Jej brew uniosła się ku górze spoglądając na mężczyznę. Stojąc tutaj przed nim była od razu na straconej pozycji zwłaszcza, że ten był dobrze umięśniony, a ona? Drobna dziewczyna, która nie sięgała mu zapewne nawet do ramienia. Zmarszczyła nos, kiedy poczuła dość niemiły zapach. Kiedy tylko puścił tancerkę odetchnęła cicho jednak nie zniżała swojej gardy.
-Ja groźna? Ale coś pan opowiada? - Odpowiedziała spoglądając na niego swoimi zielonymi oczami z spokojnym głosem. Nie była groźna i się tak nie czuła, ale kto wie słowo też ma moc o ile dobrze się go wykorzysta.
-I co teraz zrobisz ze mną? Tutaj jest wiele pięknych pań, które możesz zaprosić na przykład, no nie wiem do łóżka. - Odpowiedziała mu łagodnie z lekkim uśmieszkiem na ustach. Ona to tutaj przyszła dla relaksu i dobrego saku, które tutaj podają, a ten tutaj to nie wiadomo skąd się zerwał i rzuca się jak miał owsiki w zadku. Co najdziwniejsze nikt ze stolika nie podszedł by jej pomóc, powinna się tym przejąć? W sumie tak, zwłaszcza, że przed nią stał dość mocno umięśniony mężczyzna, któremu raczej nic zrobić nie mogła i nie potrafiła.
-Lecz ja do takich nie należę przykro mi. - Dodała po chwili z lekkim uśmiechem na ustach.

-Oh, niech Ci nie będzie przykro, zawsze możemy to zmienić... A w tym wypadku jestem więcej niż skory Ci pomóc...
-Zostaw ją.
Mężczyzna chyba o połowę mniejszy od Sayena podniósł się ze swojego krzesła. Na trzęsących się nogach podszedł do Akemi i osiłka. Jego brawura została oprawcę zbyta kompletnie. Wybawiciel widząc bark skutków próbował zamachnąć się na Sayena. Próbował. Nawet nie zauważył kiedy znalazł się na ziemi i zostało mu tylko zbierać zęby.
Nikt więcej się nie podniósł by pomóc Akemi. Wszystkich strach obleciał i siedzieli na tyłkach bojąc się nawet oddychać. Barman schował się za ladą wyściubiając tylko czubek głowy. Jęknął gdy zobaczył jak Tamiko podchodzi do Sayena. Wolał uniknąć rozróby w swoim lokalu, ale czego się spodziewał prowadząc dom rozkoszy? Osiłek odwrócił swoją szpetną twarz do młodej shinigami.
-Jeśli stąd nie odejdziesz zaraz Ty możesz mieć.
Odepchnął Akemi tak że z impetem poleciała na swoje krzesło. Zza paska wydobył nóż i zamachnął się nim na Tamiko na wysokości jej gardła.
Kilkoro klientów wymknęło się z lokalu widząc, że robi się niebezpiecznie.

Młoda shinigami kiedy usłyszała słowa osiłka, uśmiechnęła się drwiąco. Nie czuła strachu przed kimś takim jak on, a tym bardziej szacunku. Zwykły menel, nic ponad to. Miała ochotę już dobyć swojej katany, która była przy jej boku, bo chciała pokazać, że powinien się jej co najmniej bać.
- Zobaczymy... - Zarechotała pod nosem. Jej oczy były pełne determinacji i woli walki. Chociaż w duchu uważała, że to nie mógł być przeciwnik dla niej. Wolałaby zmierzyć się z innym shinigami, albo przynajmniej z pustym, zamiast tego stała teraz w barze i musiała ratować jakąś duszę z opresji.
Tamiko z lubieżnym błyskiem w oku zobaczyła, jak Sayen wyjmuje nóż. Chciała odskoczyć, by później wykonać bardzo szybką kontrę. Kiedy Akemi skakała na nią nawet tego nie zauważyła. Czując ciężar jej ciała aż jęknęła zirytowana. Zdecydowanie takie akcje nie były w jej stylu. Szybko podnosząc się, ale bez pomocy dziewczyny, na którą była co najmniej zła.
- Żebyś ty na mnie skakała także... Mogłaś wykorzystać to, że nie był na Tobie skupiony i rozbić coś na jego pustej głowie. - Mruknęła na nią. W duchu tylko pokręciła głową, teraz nie miała zbyt wiele czasu. Postanowiła wykorzystać ostatnie sekundy, by użyć Bakudou... W tym celu znowu odskoczyła, tym razem na jeden ze stołów by być jak najdalej od tej dwójki, która wyraźnie działała jej na nerwy. W sumie to nie wie teraz po co przychodziła tutaj ratować kogokolwiek. Niemniej postanowiła przygotować jedno ze swoich zaklęć Kidou, w zakresie Bakudou zaczynając inkantacje.

Ostatnio edytowany przez Tamiko (2015-01-09 21:07:14)

[...]

Chłopak wziął łyk bursztynowego trunku po czym położył szklankę na blacie.
-Powiesz mi jeszcze raz jak mnie nazwałeś? - spytał Staz
-Pedałkiem - odpowiedział prostak parskając tępym śmiechem. Nie trwał on jednak długo bo shinigami poderwał się i chwycił osiłka za włosy po czym uderzył jego głową o ścianę. Najwidoczniej spodobało mu się to ponieważ powtórzył tą czynność wielokrotnie nadając temu zjawisku rytmiki. W pewnym momencie całość przypominała bardziej solówkę perkusisty aniżeli barową bójkę. Gdy tylko koledzy agresora wyszli z otępienia przystąpili do działania. Zebrali się do o koła Staza odcinając mu drogę po czym pojedynczo wchodzili do kręgu by po chwili wylecieć z niego, posłużyć za ścierkę do podłogi lub po prostu dostać w pysk, którąś z kończyn chłopaka. Gdy ilość agresorów drastycznie spadła do baru wszedł spasiony jegomość, o skórze tak różowej że można by go było pomylić ze świnką. Tuż za nim wlókł się jeden z osiłków, którego twarz zabrudzona była zaschniętą krwią. Grubas od razu wiedział co się dzieje bo ruszył na Staza jednakże ten był na tyle szybki że zrobił unik i chwytając jedno z krzeseł pieprznął go w głowę. Pasibrzuch niepewnie dotknął miejsca, które przywitało się z krzesłem po czym runął ziemię jak kłoda. Kiedy przeciwnicy zrozumieli że nie mają najmniejszych szans rozbiegli się w popłochu krzycząc co chwilę: to nie jest człowiek lub po co z nim zadzieraliśmy. Gdy wszystkie zbiry opuściły bar do Staza podbiegła córka właściciela rzucając mu się na szyję: mój bohaterze - krzyczała, a ludzie mogący w końcu w spokoju napić się piwa zaczęli klaskać. Młody człowieku czy uczynisz mi ten zaszczyt i wyjdziesz za moją córkę - spytał oficjalnie właściciel tego przybytku.
-Te, ile razy mam się pytać czy będziesz coś zamawiał - warknął barman potrząsając Stazem.
-Co? - chłopak otworzył oczy, a wielka dezorientacja, która nim zawładnęła zmieniła wyraz jego twarzy w coś co przypominało człowieka po wylewie.
-Wiem, ty jesteś po prostu niedorozwinięty, tak! - Staz nie miał zamiaru wchodzić dyskusję z barmanem więc dokonał zamówienia.
-Poproszę piwo - barman nic nie powiedział tylko napełnił kufel i postawił mu go przed nosem. Shinigami wziął łyka po czym oparł głowę na ręce i wrócił do swoich marzeń.

/sory nigdy nie grałem na niefabularnym forum

Kolejna porcja wyimaginowanych przygód miała starczyć Stazowi na długo jednak z letargu wybił go krzyk jakiegoś mężczyzny stojącego tuż obok niego. I mimo że niedawno chłonął świat wszystkimi zmysłami to wystarczyła chwila nieuwagi by kompletnie go zdezorientować.  Shinigami rozglądnął się do o koła, a to co zobaczył mocno go zdziwiło. Ci sami ludzie, którzy parę chwil temu w spokoju rozmawiali, jedli i cieszyli się swoim towarzystwem teraz z niepokojem na coś czekali. Staz spojrzał jeszcze raz na hałaśliwego mężczyznę i dostrzegł że nie jest sam. Koło niego stało paru innych osobników, którzy wyglądali równie podejrzanie co on. Gdy tuż przed nosem chłopaka wylądował worek, a zbir zażyczył sobie dwudziestu tysięcy Staz zrozumiał o co chodzi. Ci mężczyźni byli po prostu bandytami, którzy zbierali haracz. Barman próbował jakoś wybrnąć z tej sytuacji tłumacząc się remontem jednakże wystrój karczmy mu w tym nie pomagał. Mężczyźni nie dali się przekonać co więcej zagrozili mu że go zabiją. Trzeba było przyznać że chyba nie znali się na swoim fachu. Shinigami podniósł kufel z piwem po czym wziął parę łyków i odstawił go na swoje miejsce.
-Panowie, podstawowym fundamentem waszego zawodu są tacy ludzie jak ten barman. Martwy barman w żaden sposób nie da wam pieniędzy. Musicie w jakiś sposób przekonać go że warto to zrobić jednakże utrzymując go przy życiu. Demolowanie karczmy też jest nonsensem bo odbieracie mu w ten sposób klientów co przekłada się na ilość zarobionych pieniędzy przez niego, a w końcu tego co wy dostaniecie, rozumiecie? - Staz starał się by jego słowa były jak najlepiej przyswajalne oraz w pełni oddawały to co miał im do przekonania. Kto wie może ta lekcja pomoże im w jakiś sposób odnaleźć w sobie wewnętrznych biznesmenów.

Płyn, który jeszcze chwilę temu wlewał się do ust chłopaka teraz stopniowo zwiększał swoją objętość na blacie. Shinigami mocniej ścisnął szklankę lecz ta tylko lekko pękła. Oczy, które przedtem emanowały życzliwością teraz były chłodne i pozbawione jakichkolwiek uczuć. Obelga bezmózga mocno trafiła do Staza. Prawdą jest że była prosta i dosadna jednak jej wulgarność i poruszona tematyka nie spodobał się chłopakowi. Co więcej obelga ta była nie trafiona bo shinigami doskonale znał swoją orientację i w choćby najmniejszym stopniu nie odbiegała ona od normy jednakże...
Staz wstał szybko po czym sięgając po swój zanpakutou  wykonał obrót o sto osiemdziesiąt stopni zwieńczając wszystko uderzeniem rękojeścą w głowę osobnika.

Ostatnio edytowany przez Staz (2015-01-20 15:44:57)