Era Bleacha

Chinatsa patrzyła szeroko otwartymi oczami na to, co pokazywał jej Nass. Sala wyglądała naprawdę pięknie i wszystko idealnie pasowało.
Trony dla dowódców... czyli dla Patariko i Rafaela.
- Hej, Nass a nie wiesz przypadkiem, gdzie powiedziewa się Patariko albo Rafael? Nie to, żebym nudziła się w twoim towarzystwie! - wyjaśniła szybko nie chcąc by chłopak opatrznie zrozumiał jej słowa - Po prostu jestem ciekawa.

- Nie dziękuję, ostatnio za dużo piłam - zaśmiała się dziewczyna, jednak jej żołądkowi nie było tak wesoło. Czując znajomy zapach alkoholu skurczył się gniewenie dając do zrozumienia, że faktycznie ostatnio za dużo wypiła. - Ale dziękuję za propozycję. Hmmm, więc nie wiadomo gdzie się podziewają? - Chinatsa zamyśliła się i podrapała po policzku wskazującym palcem. W końcu zaśmiała się cicho na chwilę przymykając oczy. - Oj tak, Patariko chyba jest typem osoby, która nie lubi mówić gdzie i po co idzie jeżeli to dotyczy tylko jego.

Ostatnio edytowany przez Chinatsa Miyamoto (2012-11-26 11:51:58)

- Tak, chodźmy. - odpowiedziała dziewczyna ruszając przed siebie. - Mam nadzieję, że znam go wystarczająco dobrze. Jedną osobę możesz poznawać nawet przez całe życie bo co chwilę będzie cię czymś zaskakiwać.
Idąc chwilę w ciszy popatrzyła kątem oka na Nassa.
- Wydajesz się być smutny...

- Do czego to służy? - zapytała kiedy Nass zaprowadził ją za trony.
Słysząc jego słowa umilkła na chwilę.
- Różne rzeczy... - powtórzyła za nim cicho. Szybko jednak otrząsła się ze smutnych myśli uśmiechając się do niego. - ale myślisz też o miłych rzeczach, prawda? Nie można się tak cały czas smucić, bo się psuje zdrowie.

- Ach, więc to się nazywa garganta! - dziewczyna klasnęła w dłonie wiedząc w końcu czym kiedys podróżowała. - Nie, na razie może nie, poczekam na Enquila, moze Patariko też się zjawi...
Widząc chwilową zmianę koloru tatuażu obok oka Nassa drgnęła i podskoczyła szybko blizej niego patrząc uważnie na znak.
- Wszystko w porządku?
Słysząc ostatnie zdanie odwróciła się na chwilę tak by Nass myślał, że chce się dokładnie przyjrzeć aparaturze.
- Dziękuję, to bardzo miłe.

Dziewczyna popatrzyła na niego i odetchnęła z ulgą.
- Moją przyjaźń juz zdobyłeś - uśmiechnęła się - i oczywiście ze swojej strony zapewniam to samo. O walce? Ostatnio za dużo ich widziałam... ja marzę o wielu rzeczach, a każde kolejne jest bardziej nieprawdopodobne od poprzedniego - zaśmiała się na własne słowa rodem z Alicji w Krainie Czarów.

Enquil pojawił się za Nassem i przybił mu piątke był w tagicznym stanie cały we krwi jeszcze trzymał się za  rane nos miał pokiereszowany
-O już chinatso wstałaś i jak ci się spało
popatrzył się chwile na nassa
-Masz coś mocniejszego bo musze dezynfekować ranę .

Enquil złapał za butelke zdją bluze polał rane wódką widać ze łzy cisnie mu z bólu
-Pewna głodna pusta prawie mnie zabiła
Wpewnym momęcie zaczą pić tą wódke i nastawiał sobie nos .Usmiechając się do chinatsy