Era Bleacha

Chłopak ze złością na twarzy zaczął ścierać jakąś znalezioną szmatą gdzieś w rogu.

- Oj... teraz to sobie nagrabiłaś... w życiu nie powiem do Ciebie pani czy też dowódczyni !... co za głupia jędza...

Jakuchu mówił sam do siebie podczas sprzątania. Wiedział że to będzie bardziej kłótliwa znajomość, zna kobietę od kilku minut a już zdenerwowała go jak mało kto. Chłopak rzucił szmate na podłogę mówiąc :

- Nic nie będę tu sprzątać ... pff ona i tak pewnie tego nie widzi ...

po czym usiadł na jej krześle przy biurku i zarzucił na nie nogi a ręce nałożył na szyje i zaczął bujać się na krześle. Chłopak czuł się wypoczęty, a praca miała przecież go zmęczyć.

Hoffman złapał najemniczkę i pchnął ją lekko w stronę Amayi.
- Phi... W takim razie zostawiam ją do twojej dyspozycji.
Zabrał dziewczynie ostrze sprzed gardła i odpowiedział znów:
- Obwiąż ją jakimś bakudou albo zakuj w jakiejś kajdany, bo ja nie zamierzam jej wieczność trzymać w tym łańcuchu, bo jest mi potrzebny.
Po chwili ciszy dodał jeszcze:
- Mało kto o tym wie ale w piwnicy naszej kryjówki znajdują się zbudowane z kamienia duchowego pomieszczenia, które swego czasu służyły jako więzienie.

Dziewczyna skinęła głową w stronę oplątanej jeszcze łańcuchami fioletowowłosej.
-Mamy tutaj problem. Otóż Hoffman złapał jedną z shinigami, których zadaniem jest pozabijać ważniejszych buntowników. Zastanawiam się, czy potrzebne są nam jakieś informacje, czy od razu można ją zabić.
Amaya i tak nie miała żadnych innych pomysłów, co można z nią zrobić. Zdecydowanie najlepszym było podcięcie jej gardła, nie wiedząc o niej nic oprócz tego, że została przysłana, aby zabijać. I że prawdopodobnie jest wystarczająco silna, aby coś w tym kierunku zrobić.
Dziewczyna bardzo zadowolona była z tego, że jej kontakty z Nero są tysiąc razy lepsze niż Hoffmana. Zastanawiała się tylko z czego wziął się ten konflikt. Może z podobieństwa charakterów?

Chłopak znużony czekaniem na Amaye, postanowił sobie wyjść i potrenować. Stał z krzesła, zebrał wszystkie potrzebne rzeczy, rzucił brudną szmatę centralnie na biurko dla swojej przywódczyni po czym podszedł do drzwi i je otworzył. Gdy wyszedł na korytarz ponownie zamknął drzwi, po czym zaczął iść w stronę wyjścia. Nie mógł zauważyć Amayi, więc wydarł morde na cały regulator stojąc po środku korytarza :

- Teee !! Amaya... JA SPADAM BO MI SIĘ NUDZI !!! WPADNĘ POTEM !!! NARAAA !!!

następnie podszedł do frontowych drzwi i wyszedł na miasto.

[z/t]

Hoffman z groźnym spojrzeniem, skierowanym na Nero, nawet nie odwracając głowy, powiedział nader spokojnie:
- Masz za długi jęzor. Przydało by się go uciąć. Dla własnego dobra nie myśl za dużo, bo może Ci się coś stać. A co do tej ,,laski", to Ciebie by położyła z zamkniętymi oczami. Być może po prostu porównywała nasz poziom do twojego i nie wiedziała, że jestem tak zajebisty, że mógłbym pokonać cię używając jednego palca. Nie znasz jej umiejętności. Ja je widziałem i ze spokojem mogę powiedzieć, że pokonała by każdego z nas, kto nie jest Vizardem. A informacji mamy od niej wręcz nader więc bezpieczniej było by ją zabić tutaj i zakończyć tę sprawę. Ale zdaję się na opinię naszej przywódczyni.
Hoffman słysząc darcie się jakiegoś chłopaka z holu, nie reagował. Postanowił, że później się z nim policzy i ustawi go do pionu, bo nie będzie tolerował takiej zniewagi wobec jego przełożonej.
Po chwili znów spojrzał na Amayę i ze zdecydowanie mniej groźnym spojrzeniem powiedział:
- Kanabo ściga nas od dziesiątek lat, czas wreszcie przestać się ukrywać i pokazać mu, że nie zgadzamy się na jego tyrańskie rządy. CHYBA PO TO ISTNIEJĄ BUNTOWNICY, NIE!?
Temat tyrańskich rządów w Seireitei zazwyczaj bardzo smucił i jednocześnie złościł Hoffmana, w końcu sam był obecny podczas tego wszystkiego co się tam działo.

Amayi ani nie przyszło do głowy żartować. To chyba jedna z tych niewielu sytuacji, w których musiała myśleć poważnie i to właśnie robiła.
-Co do dziewczyny, to jestem za tym, żeby się jej pozbyć. Jeśli rzeczywiście po to została tu przysłana, i jeśli ma choć odrobinę honoru, to nic więcej nam nie powie. Dodatkowo myślę, że co do jej towarzyszy, możemy się spodziewać shinigami o podobnej sile.
Co do atakowania SS, to bardzo poważna sprawa. Po usłyszeniu dwóch zupełnie odmiennych opinii Amaya sama miała podjąć decyzję?
-Nie pokonamy ich na ich własnym gruncie. - to było to, co myślała. - Jest ich zdecydowanie za wiele, jak na nasze siły. Najlepszą rzeczą, jaką moglibyśmy zrobić, jest ściąganie ich tutaj.
To jest coś, co miało by szanse powodzenia. Nie dadzą rady wszystkim kapitanom, którzy zebrani są w jednym miejscu,  ze swoimi porucznikami i oficerami oraz całą resztą.
-Naszą siłę możemy mu pokazać dopiero wtedy, gdy będziemy ją posiadali. Teraz jeśli mamy im coś udowodnić, to jedynie przez odpowiednią taktykę.
Amaya, jako szkolony cień, nigdy nie wybrałaby się do przeciwnika, żeby prowadzić u niego otwartą walkę. Tu trzeba ich jakoś chytrze podejść.
Gdy usłyszała na korytarzu głos Jakuchu wcale się nie zdziwiła. Właśnie tego się spodziewała, ale była pewna, że ten gówniarz nie będzie się spodziewał tego, co ona z nim zrobi. Nassa nie mogła zignorować, więc spokojnie i z opanowaniem mruknęła:
-Przepraszam cię Nass, ale mamy tu bardzo poważną rozmowę.

Hoffman przyjął wobec Nero tą samą postawę co przedtem. Zdawał się być spokojny i opanowany lecz to były pozory. W środku odczuwał wobec nigo zupełnie coś przeciwnego.
- Stąpasz po cienkim lodzie. Lepiej patrz uważnie pod nogi... i za siebie. - Dodał po chwili z widoczną grozą w głosie
- Ostrzegam jedynie, że możesz później pożałować swoich słów.
Po chwili zwrócił wzrok na Amayę.
- Sprowadzenie ich na obcy teren nie jest wcale złym pomysłem jeśli patrzeć od strony taktycznej. Nie mniej jednak sprowadzanie ich akurat tutaj, jest faktycznie głupie. Jako buntownicy znamy Tokyo jak własną kieszeń, lasy i jeziora. Zwłaszcza ktoś taki jak ty, nie mylę się? Ale równie dobrze, przy odpowiedniej taktyce możemy skończyć z tą tyranią u źródła. Tak to jedynie odwlekanie kota ogonem.

-Co by się nie działo, nie jest dla mnie możliwe udanie się do Seireitei. Po pierwsze, nie znamy miejsca dobrze, to ich teren, a po drugie obmyślenie taktyki, dzięki której moglibyśmy szybko i skutecznie pozbyć się tyrana nie będąc zauważonymi. Przede wszystkim szczerze wątpię, żeby on sam miał ochotę się tu wybrać. Skoro wysłał podwładnych, żeby zabili najważniejszych wojowników, a nawet dowódcę, to prawdopodobnie nie chce brudzić sobie paluszków.
Amaya rzeczywiście dobrze znała ten teren, włącznie ze wszelkimi możliwymi skrytkami (sprawdzonymi podczas ucieczek przed dowództwem!) i planowała to wykorzystać. Jak również rozgryźć chociaż częściowo plany tyrana i wykorzystać je do swoich własnych celów.
-Zawsze można połączyć oba pomysły... - mruknęła dziewczyna czując, że do głowy wpada jej właśnie coś godnego większej uwagi. - Gdybyśmy ich tu ściągnęli, to możemy mieć pewność, że nie pojawią się wszyscy na raz. Kanabo nie jest tak głupi, by zostawiać swój teren bez opieki. Myślę też, że my również moglibyśmy się podzielić, i złożyć wizytę tym, którzy nie wpadną, by odwiedzić nas. Gdybyśmy jeszcze mieli możliwość odcięcia im drogi powrotu plan byłby po prostu ideałem.
Gdyby tak pomyśleć. Ściągamy jak największą liczbę potężnych ludzi z Soul Society na ziemię, sami wędrujemy do nich i odcinamy im możliwość powrotu. Pewnie jest to ciężkie do wykonania, jeśli nie niemożliwe, aczkolwiek pomysł, zdaniem Amayi, idealny.

Ostatnio edytowany przez Amaya Ochiyo (2012-07-10 15:35:15)