Era Bleacha

Hoffman przybył wraz ze swoim oddziałem pod mury baraków XII oddziału w poszukiwaniach swojego zanpakutou.
- Ruszamy. Mamy narobić jak najwięcej hałasu. Olać Quincych, espada nam wystarczy. Póki Amaya nie poinformuje nas o tym, że rozkazy się zmieniły, robimy nadal swoje.
Strażnik wyciągnął otwartą dłoń przed siebie, w stronę bramy.
- Hadono sanjusan. Soukatsui.
Naturalnie istniało wiele innych sposobów na dotarcie do baraków, w tym nawet zwykłe przeskoczenie murów lecz musieli ściągnąć na siebie jak największą uwagę, żeby wybić jak najwięcej shinigamich, a to akurat znacznie im w tym pomagało. W międzyczasie, kiedy bramę zżerał niebieski ogień, Hoffman przemówił do reszty oddziału.
- Hinamori, Hitsugaya, Byakuya, Rangiku. Wy zostańcie tutaj i pilnujcie wejścia. Reszta za mną.
Odwrócił się i ruszył w stronę baraków.

- Jeśli zaatakują nas od tyłu, TO dopiero będzie spowolnienie - odpowiedział Hoffman, odwracając głowę w stronę Ayame
- I to Amaya miała ściągnąć kapitanów do Tokyo. My mieliśmy jedynie udzielić tutaj wsparcia Espadzie przeciwko połowie Gotei. Hmmm... coś tam musiało się stać...
Kiedy byli już przy wejściu, Hoffman szybko zeskoczył z konia i pokierował go w stronę bramy, gdzie posłusznie ruszył. Hoffman wyważył drzwi rozcinając je mieczem na ukos, i od razu po wejściu do środka pozabijał kilku słabych shinigamich, którzy nie wiedzieli co się w ogóle dzieje, a nawet tego, kto ich uśmiercił. Po chwili pięścią zburzył stojącą tuż przed nim ścianę, wchodząc do wielkiego laboratorium, w poszukiwaniu swojego zanpakutou.

Shinigami będąc w szoku po nagłym wtargnięciu i widząc siłę buntownika na koniu zamarli w bezruchu niezdecydowani, tylko jeden z nich wyciągnął miecz i powoli zbliżał się, oblany zimnym potem, do Ayame, widocznie chcąc walczyć. Widać jednak było, że jest wystraszony. Shinigami zaszachowany przez Ayame podniósł ręce i przełknął głośno ślinę. Potem zwrócił się do tego, który chciał walczyć:
- Henshi...nie mamy z nimi szans..nie czujesz ich reiatsu? Uspokój się..chcesz żebym zginał?...
Ze ściany odpadł odłamek i potoczył się pod nogi Henshiego. Ten zamarł w pół kroku i po chwili schował miecz. Wszyscy jak na komendę zaczęli uciekać gdzie mogli, tylko shinigami z mieczem przy gardle stał zlękniony i trząsł się nie wiedząc co począć.
Nagle jakby w głowach Hoffmana, Ayame i ich ludzi z oddziału rozległ się głos, tak jakby unosił się w powietrzu a jednocześnie trafiał do ich głów. Kto znał się na Kidou ten jednak wiedział, że jest możliwe porozumieć się w ten sposób za pomocą zaklęcia.
- Witam buntownicy. Zdaje się, że jeszcze nie wiecie co się dzieje. Nie rozumiecie słowa strategia czy też nie wiecie co znaczy odwrócenie uwagi. Wasza głupota tylko mi pomagała i pomaga. Walczycie w Seiretei, w waszej kryjówce, walczycie i giniecie..ale po co? Haha, wasza ignorancja mnie rozbraja. Rozdzielenie waszych sił to dopiero początek, czas na finał. Hoffmanie Miyamoto, przyszedłeś tu po swój Zanpakutou czyż nie? Haha, jesteś żałośnie przewidywalnym osiłkiem. A, byłbym zapomniał , jesteście tu sami tak? W takim razie możecie od razu złożyć broń i podkulić ogony kundle.

Ayame obrzuciła zimnym spojrzeniem osobnika który na nią zmierzał. Wysyczała groźnie tylko jedno słowo.
-Zginiesz.
Jedno słowo a tyle w nim jadu i posmak czającej się śmierci. Gdyby mogła zabić spojrzeniem shinigami już dawno byłby trupem. Gdy rozbrzmiał głos w jej głowie skrzywiła się jednak było to niewidoczne pod maską.
-A to sukinsyn... Nikomu nie pozwolę mnie obrażać.
Teraz spojrzała na grupę pod ścianą i shinigamiego którego nadal miała "na celowniku".
-Ktokolwiek zrobi chociaż pół kroku zginie z mojej ręki nim zdąży powiedzieć "Soul Society". Zrozumiano?! A ty spadaj stąd dopóki się nie rozmyślę. Mądrześ postąpił, niech Ci będzie tym razem darowane.
Spuściła czubek ostrza na jego brzuch i czekała aż cofnie się poza mury laboratorium. Gdy to następuje ona sama nadal obserwując grupkę pod ścianą zmierza w kierunku Hoffmana. Półszeptem zwraca się do niego.
-Co mam robić: siać postrach wśród nich by się nie ruszyli, czy mogę się zabawić w małego mordercę?
W duchu miała nadzieję, że zgodzi się na to drugie. Upewniając się jeszcze, że żadne z ludzi pod ścianą nie drgnie wystawiła ku nim dwa palce a na ich końcu rozjaśniało ładowane skumulowane reiatsu w postaci kidou.

Naukowiec wytarmoszony przez Hoffmana wybałuszył oczy i wyjąkał:
- Ja..tto..nie możliwe..
Jednak pod naciskiem Hoffmana pokazał palcem drzwi na końcu sali a pozostali uczeni jakby bojąc się konsekwencji tego faktu rozstąpili się przed palcem. Shinigami tymczasem, których ubywało z czasem zostało już tylko dwóch a za chwilę tylko jeden który widząc, że jest sam również zrejterował potykając się w gruzie. Tymczasem Nero odezwał się po raz wtóry aż zadrżały ściany, tynk spadł Ayame na ubranie brudząc ją lekko i wpadając koniowi Hoffmana w chrapy.
- Zostawcie tych głupców, są taki samymi ofiarami jak wy buntownicy, zakało Soul Society! W końcu dopełni się mój plan. Czekam.
Przy ostatnich słowach drzwi wskazane przez jednego z naukowców zadrżały i lekko się uchyliły z głośnym jękiem. W tej samej chwili powietrze wypełniło silne reiatsu pomieszane z wieloma słabymi tworząc niezły galimatias. Zanim opadł kurz przez sufit wpadł shinigami z czerwoną opaską na głowie z dzikim wyrazem twarzy i leciał szybko w stronę Ayame zamachując się wielką, święcącą na zielono kataną.

Dziewczyna nie była zadowolona że wszystkie zabawki jej pouciekały. Jednak w jej serce ponownie wlała się nadzieja gdy wyskoczył na nią dziwak z opaską na głowie. Skierowała ku niemu swoje Zanpakutou, lecz na marne gdyż Hoffman zdążył się nim zająć.
-Eeeej... Ta zabawka była przeznaczona dla mnie! Mam nadzieję, że jej jeszcze nie zepsułeś...
Znalazła się jakieś pięć metrów od shinigamiego i rzuciła na niego okiem. Zacmokała pod nosem i pomachała niecierpliwie mieczem.
-Kolego, jesteś jeszcze w stanie się zabawić ze mną? Czy wymiękasz po bliskim spotkaniu z Hoffciem? Nooo... Wstawaaaj, nie bądź wiśnia i pobaw się ze mną... Tak rzadko mam okazję do rozrywek!

Dziewczyna wyprostowała się zdziwiona.
-Dobraaa... Najpierw przyjaciel, potem wróg... Świat stanął na głowie...
Jeszcze raz spojrzała na leżącego. Wzruszyła lekko ramionami i ze znudzoną miną odwróciła się do Hoffmana.
-Wybacz, ale jestem kobietą i mam swoje potrzeby. Idę poznęcać się nad innymi shinigami...
I używając shunpo zwiała z budynku.