Era Bleacha

Nieopodal zamku otworzyła się garganta z, której po chwili wyszedł Hoffman na koniu wraz ze swoim oddzialem. Rozejrzał się dookoła i szukał jakichkolwiek oznak życia.
- Jakieś pomysły?
- Żadnych. Nie mam pojęcia gdzie jej szukać.
Pogoda była wręcz fatalna. Akurat trafili na pustynię w czasie, kiedy szalała burza piaskowa.
- Cholera... gdzie my jesteśmy?
Trudno bylo się poruszać w takich warunkach ale dzięki maskach na twarzy było im zdecydowanie łatwiej oddychać i nie musieli przymróżać oczu. Z pośród szalejącego na ziemi jak i w powietrzu piachu, widać było zarys jakiejś budowli. Buntownicy niezłowcznie ruszyli w ich kierunku.
- Co to jest?
- Nie mam pojęcia, ale musimy się z tąd wydostać. Tam możemy chociaż znaleźć jakieś schronienie.

Hoffman z początku nie zwracał uwagi na małego pustego kręcącego się w ich okolicy. Interesował go teraz jedynie zamek oraz to, by wreszcie do niego wejść przez zburzoną ścianę i schronić się w jakiś podziemiach albo w jakimś pokoju, w którym zachowały się jeszcze całe cztery ściany. Po chwili jednak, kiedy w środku zamku miał nieco szersze pole widzenia, dostrzegł jedynie zarys nieproszonego gościa. Nie wiedział jeszcze o tym, że jest to pusty jednakże tak przypuszczał, w końcu znajdował się on na pustyni Hueco Mundo. Z początku Hoffman myślał, iż to jakiś spokojnie leżący przedmiot na ziemi jednakże widząc jak się rusza, postanowił sie do niego odezwać:
- Hej, ty! Kim jesteś?

//Simon pisz dłuższe posty jeśli chcesz zostać mistrzem gry!\\

- Co do...?- Odpowiedział zdziwiony Hoffman po czym zarówno on, jak i reszta oddziału zaczeła strącać istoty gryzące ich po kostkach
- Znikajcie szkodniki!- odpowiedział znów po czym uniósł swoją laskę i jednym jej końcem starał się uderzać małe szkodniki by odczepiły się od jego nogi
- Hej, co to ma niby być?
- A skąd ja mam to do cholery wiedzieć? Chodźcie. - Odpowiedział znów Hoffman po czym wzbił się w powietrze, a zaraz za nim reszta jego oddziału
- Coście za jedni? Odpowiadać! - Ponowiła po chwili pytanie Hoffmana, czarnowłosa dziewczyna

Dziewczyna wyciągnęła odruchowo swój zanpakutou od razu kiedy poczuła ból.
- Unare! Haineko!
Jej miecz błyskawicznie zmienił się w pył, który od razu otoczył jej ciało i tym samym zaatakował agresora, chcąc strącić go z siebie.
- Złaź, ze mnie robalu!
Zaczyna się robić nieciekawie...
Hoffman zaczął wykonywać dziwne gesty rękami i zaczął wymawiać dosyć dziwne słowa.
- Rin (臨), Pyō (兵), Tō (闘), Sha (者), Kai (皆), Jin (陣), Retsu (列), Zai (在), Zen (前).
Kiedy skończył, jego reiatsu zwiększyło się niemalże dziesięciokrotnie.
- Wygląda na to, że atakują w grupach, nie?
- Taa... musimy tego unikać. Zachowajcie większe odstępy.
Shinigami od razu odsuneli się od siebie na odległość około dwóch metrów i czekali na reakcję małych pustych. Wszyscy mieli już wyciągnięte miecze i byli gotowi do zaatakowania lub też obrony w każdej chwili.
Siła pyłu: 28

Hoffman widząc jak cała sytuacja się potoczyła odwzajemnił ukłon i również się przedstawił.
- Jestem Hoffman Moritsu. Miło mi.
Słysząc jednak pytanie odpowiedział z lekką dezaprobatą.
- Nie, dziękuję. Wolimy postać.
Nikt, prócz Hoffmana, który opadł z powrotem na ziemię nie ruszał się z miejsca, w którym wcześniej stał lecz mimo tego, wszyscy oni schowali swoje miecze z powrotem do pochw. Podpierając się swoją laską zrobił kilka kroków w stronę nowo przybyłego pustego i rozejrzał się nieco po ruinach dookoła, nie reagując na szalejącą burzę piaskową.

Hoffmana zdecydowanie zaskoczyła nagła zmiana gościnności lecz mimo tego nadal zdawał się pozostawać obojętny na to wszystko.
- Oba twoje przypuszczenia są prawdziwe. Mamy pewien cel w przyjściu tutaj.
Widząc to co się działo na stole, Hoffman nie reagował i nadal stał w miejscu, a za nim jego oddział.
- Nie, dziękuję. Nie jesteśmy głodni ani spragnieni.
Po chwili chłopak zrobił jeszcze dwa kroki w stronę stołu, i tym samym pustego.
- Przybyliśmy tu w celu odszukania naszej towarzyski uprowadzonej przez pewnego Adjuchasa. U jego boku latał mały duszek, który najwyraźniej zdawał się być mu bliski.
Hoffman, ani nikt inny nie widzieli w tym zachowaniu nic dziwnego, ani też żadnego podstępu lecz mimo wszystko woleli zachować dystans.

Hoffman obejrzał się do tyłu i zauważył stertę małych pustych po czym podrapał się po potylicy i leniwym głosem powiedział:
- Wiecznie jakieś problemy... - Po chwili spojrzał na swój oddział i dopowiedział już poważniejszym tonem- Idziemy
Wszyscy tak samo jak poprzednio wzbili się do góry i z powrotem wyciągneli miecze z pochw.
- O waszej gościnności krążą już legendy - odezwał się znów Hoffman z szerokim uśmiechem na twarzy
Chwilę potem wystawił otwartą lewą rękę w stronę pustych, a prawą odkręcił kurek od butli reiatsu z tyłu, przy jego pasie.
- Hadono sanjusan, soukatsui!
Z jego dłoni wystrzeliła kula niebieskiego ognia, która niebezpiecznie szybko zmierzała w kierunku przeciwników.

Reiatsu: 16300+1000=17300-75=17225
Siła: 93+17=110
Wytrzymałość: 154
Szybkość: 52
Zręczność: 52
Siła hadou: 92