Era Bleacha

Z domu słychać było kroki, nagle otworzyły się drzwi, pojawił się w nich starszy mężczyzna z brodą.
-Czego tu chcesz?
Zapytał oschle, albo nie przepadał za gośćmi, albo nie podobało mu się coś w Enquilu, może znał go za życia. Co ważniejsze jednak, widział duchy nie wiadomo czemu.

-Może mam, wejdź.
Powiedział trochę milej, zaprosił go do środka.
-Siadaj.
Pokazał na sofę przed telewizorem, leciały wiadomości, między sofą a telewizorem stał stolik. Na stoliku stał dzbanek i dwie szklanki. Dziadek zniknął gdzieś w głębi domu.

Dziadek po chwili wrócił niosąc pojemnik z gazem.
-Daj zapalnikczkę.
Kiedy Enquil wykonał proźbę napełnił ją gazem i mu ją oddał.
-Lepiej?
Zapytał. Popatrzył chwilę na Enquila.
-Przypominasz mi kogoś.
Powiedział zamyślony.

-Tak ty. Jeszcze nie wiem kogo ale...
Dziadek odwrócił się i ruszył gdzieś.
-Tak, pal.
Powiedział przez ramie. Po jakimś czasie słychać było jak gada do siebie.
-Gdzie to jest? Gdzie to jest?

-Spokojnie chłopcze.
Powiedział dziadek z głębi domu.
-Nic Ci nie zrobie. Mam! Mam! Znalazłem.
Dodał po chwili ucieszony, słychać było przekładane kartki.
-Jest, tak, tego szukałem!
Powiedział znowu idąc uradowany i niosąc w ręku jakieś kartki. Usiadł obok Enquila i rzucił je na stół.
-Patrz.
Na kartkach był jakby Enquil tyle że zdjęcia czarno-białe.

-Shizuka ni Aruku. Twój ojciec jak widać.
Mówił spokojnie, sam wyjął fajkę i napchał tytoniem po czym odpalił.
-Był głową tej wioski, dobry znajomy, i do tego waleczny.
Ciągnął dalej, widać było, że wie co mówi bo nie zastanawiał się.
-Co jeszcze chcesz wiedzieć?

-Jestem dziadkiem, poprostu, mieszkałem tu kiedy Twój ojciec żył.
Powiedział uśmiechnięty, nagle jednak spoważniał.
-Zginął broniąc wioski przed jakimiś dziwnymi ludźmi.
Mówił powoli aby Enquil wszystko zrzumiał.
-Zabił go jakiś typ jakby władający wiatrem.
Dokończył zamyślony.