Era Bleacha

Po paru godzinach wstał i odszedł przeczuwając w głębi duszy, że gdzieś się coś kroi a go tam nie ma. Poprawił miecz na plecach, łyknął piwa i po chwili zniknął wśród parkowych drzew kierując się w stronę kryjówki buntowników szybkim krokiem.

Spokojny odpoczynek Nassanaela został zakłócony przez krzyki trzech mężczyzn, które wydobywały się zza murów świątyni. Była wówczas noc, a wiatr wiał dosyć mocno. Jednak niebo było bezchmurne przez co światło księżyca w pewnym stopniu oświetlało teren. Spośród krzyków zdało się wyróżnić odgłosy walki, chrzęk stali.
- Hej Kaneda! Co ty do cholery wyrabiasz!? Przestań! - Wykrzyczał jeden z nich
- Pogieło cię? - Wykrzyczał po chwili drugi
- Cholera... Kiroi! Trzymaj się, Kiroi!

Kiedy Nassanael zainteresował się bliżej walką, zauważył, że jest tam jeszcze jeden shinigami. Dwóch z nich walczyło między sobą, inny leżał niepzrytomny na ziemi, a ostatni siedział, podpierając się rękami ziemi i nie wiedząc co ma począć. Nassanael zastał ich ze skrzyżowanymi ze sobą mieczami, zdawali się znać nawzajem. Po chwili przestali krzyżować miecze, gdyż buntownik, do którego mówili ,,Kaneda", uniósł lekko miecz i przygotował się do cięcia boku. Drugi buntownik był bezradny gdyż bezwładnie uniósł miecz do góry kiedy Kaneda przestał napierać, zatem nie mógł się bronić i jego brzuch został przecięty. Shinigami niebezpiecznie zaczął się zbliżać do ostatniego, siedzącego buntownika, który powoli się podnosił i drzącymi rękami wyciągnął swoje zanpakutou, mocno ściskając rękojeść.