Era Bleacha

Chinatsa zaśmiała się i trąciła lekko Rafaela w bok.
- Oczywiście. Każda kobieta to potrafi. - wykrztusiła wciąż się śmiejąc. Shiroi jak zwykle szedł grzecznie tuż przy jej nogach, od czasu do czasu skakał w większą zaspę, tak dla zabawy.
Otarła kąciki oczu z łez i zerknęła na towarzysza.
- Nie jednego już przestraszyłam, taka moja natura, nie zawsze jestem milutka, ale dla przyjaciół staram się być potulna jak baranek. Chyba, że komuś się należy... - ścisnęła lekko pięść na chwilę wspominając ostatnią rozmowę z Hoffmanem. Szybko jednak się otrząsnęła z nieprzyjemnych rozmyślań. Teraz priorytetem był Rafael i jego problem, na Hoffmana już znalazła wyjście.
- Słuchaj... Czy twój problem jest związany z tą waszą organizacją?

Chinatsa zastanowiła się przez chwilę kopiąc lekko niewielką zaspę śniegu.
Nie mam pojęcia co się dzieje, ale coś wisi w powietrzu... Tak jakby sama przyroda dawała jakieś znaki nadchodzącej... no nie wiem, może wojny?
W końcu stanęła na przeciwko Rafaela i zadarła głowę do góry tak, by móc popatrzeć prosto w jego oczy. Nauczono ją, że jak ktoś ma problem, to najlepiej patrzeć w mu w oczy. Daje to tej drugiej osobie poczucie zrozumienia i chęci pomocy.
- Tak też myślałam... - westchnęła odgarniając włosy z twarzy. - Wiesz... Jeżeli chodzi o to co mi zaszkodzi a co nie, to proszę, nie oceniaj tego za mnie. Ostatnio usłyszałam dużo przykrych rzeczy, więc uodporniłam się na to wszystko. Chcę tylko wiedzieć co się dzieje i czy mogę pomóc swojemu przyjacielowi, bo mogę cię tak nazywać, prawda? - dodała szybko by się upewnić.

Chinatsa patrzyła na niego z lekko otwartymi ustami. Bądź co bądź zaszokowały ją trochę jego słowa, mimo iż przeczuwała to wszystko. Inną sprawą jest o czymś myśleć, a inną usłyszeć to od kogoś. To zawsze szokuje, nawet jeżeli ktoś myśli że jest na to przygotowany.
Mimo wszystko wciąż patrzyła mu w oczy wiedząc, że gdyby teraz odwróciła wzrok postąpiła by bardzo niegrzecznie.
Próbując opanować lekkie drżenie poklepała lekko dłoń Rafaela i uśmiechnęła się lekko.
- Tak też mi się wydawało, że sojusz buntowników z Espadą musi się kiedyś zakończyć... Wiem, że wojny zawsze będą... Nic się na to nie poradzi... Już nie łudzę się tym, że kiedyś wszyscy razem będziemy żyć tutaj w spokoju, ale wizja wojny jest okropna. Szczególnie, jeżeli wojna będzie się toczyć między obydwiema stronami, gdzie mam przyjaciół. Co w takim razie powinnam wtedy robić?

- Rozumiem to doskonale. - przytaknęła dziewczyna odwracając się na chwilę. Patrząc na spadające płatki śniegu po raz pierwszy tak naprawdę czuła ich zimno.
To nie jest takie łatwe... Po obu stronach mam przyjaciół, więc... po której stronie się opowiem w tej wojnie?
- Masz rację, nie warto na razie myśleć o czymś, czego i tak się nie powstrzyma. Co ma być to będzie, a jak już będzie, to trzeba się z tym zmierzyć. (tak, to z Harrego Pottera xD ) - powiedziała i ponownie odwróciła się w jego stronę, tym razem jednak uśmiechając się dzielnie.
- Więc powróćmy do miłego spaceru i nie roztrząsajmy tego, co i tak nadejdzie. Opowiedz coś o sobie, nie mieliśmy wcześniej czasu tak na spokojnie porozmawiać.

Chinatsa słuchała z uwagą słów Rafaela.
- Piąta Espada? Moje gratulacje. - powiedziała szczerze. Dobrze, że już trochę się orientowała w tych sprawach. - Więc jesteśmy podobni. Też lubię patrzeć na przyrodę, ale latać nie potrafię - zaśmiała się. - Poza tym, ja też jak się zdenerwuję, potrafię nieźle narozrabiać. Chyba kazdy z nas ma tak w większym lub mniejszym stopniu. A twoje... wcześniejsze życie?

Czując na sobie spojrzenie Espady dziewczyna podniosła wzrok na niego posyłając mu uśmiech.
- Może to czasami lepiej, nie pamiętać swojego wcześniejszego życia, szczególnie jeżeli było bolesne? Co do mnie, to też długo nic nie pamiętałam, dopiero po różnych wydarzeniach przypominałam sobie kawałek po kawałku, aż ułożyłam wszystko w jedną całość. W moim wypadku o tyle jest źle, że wolałabym sobie tego nigdy nie przypominać. Widzisz, będąc tutaj byłam pewna, że całe moje życie było może i przykre, ale potrafiłam być dobra, a jednak okazało się, że krzywdziłam większość osób. Miałam tylko kilka dzieciaków, którymi się zajmowałam. No trudno, tutaj mogę przynajmniej robić wszystko, żeby zmazać swoje "grzechy". No i szukam pewnej osoby, chociaż dokładnie jeszcze nie wiem jak wygląda i dlaczego jej szukam, to trochę jak chcieć złapać dym. - wszystko to powiedziała dosyć szybko i kiedy dotarł do niej jej cały słowotok, trochę się zmieszała. - Przepraszam, za bardzo się rozgadałam.

- A Hoffman mówi takie okropności... Jak nie zna, to niech się nie wypowiada... - mruknęła pod nosem Chinatsa tak, by Rafael jej nie usłyszał. 
- Myślę, że kiedyś sobie przypomnisz swoją przeszłość i z całego serca ci życzę, by okazała się dobra. - powiedziała już głośno, jednak przerwała słysząc jakieś stłumione piski. Patrząc w tamtym kierunku zobaczyła jak Shiroi siłuje się z jakąś większą zaspą. Szybko podbiegła do niego i wzięła go na ręce, otrzepując futerko ze śniegu.
- Ej młody, pilnuj się i nie skacz tak w każdą zaspę bo się zaziębisz. - trzymając go już mocno w objęciach wróciła do Rafaela. Naprawdę go lubiła. Zastanawiało ją tylko, kiedy spotka kogoś, kto nadepnie jej na odcisk.
- Hej nie zmarzłeś? - zapytała Rafaela. - Zima jest piękna, ale też zdradziecka, lepiej uważać.

- Mnie zimno nie rusza, tam gdzie żyłam, zawsze było zimno, więc jestem przyzwyczajona - wyjaśniła dziewczyna rozczesując palcami futerko Shiroi. - Ogólnie ludzie nie lubią zimna, a ja tam uważam, że jest dużo lepsze od upałów w lecie. No i ładniej to wygląda.
Kobieto! Dlaczego gadasz o pogodzie!? To przecież najgłupsza rzecz, jaką możesz teraz mówić...
Chinatsa zaśmiała się w myślach i uniosła ręce wysoko ponad siebie.
- Hej Shiro i jak wygląda świat z góry? - mówiąc to puściła oczko do Rafaela. Była to aluzja do ich wcześniejszej rozmowy.  - Hej Rafael, jak sądzisz, kiedy rozpocznie się ta wojna? - mówiąc to była juz całkiem spokojna.