Era Bleacha

Dziewczyna położyła mu rękę na ramieniu i uśmiechnęła się ciepło.
- Jestem pewna, że staniesz się jedną z najsilniejszych osób. Po prostu to wiem. Problem polega na tym, że on... ach, z reszta nie ważne, nie mówmy już o tym. Nie chcę psuć sobie humoru taką rozmową kiedy mogę się pośmiać z przyjacielem - dodała i rzuciła w niego lekko śnieżką - masz za tamto.

Enquil złapał za śnieżkę i wsadził ją nassowi w twarz .
-A tamtej pani nie zauważyłeś ty ty kiedy pijemy
Kumiko popatrzyła na to i się roześmiała podeszła do Mizuki kłaniając się
-Jestem Kumiko.

Mazuki nieśmiało się uśmiechnęła do nowo poznanych postaci. Nass za to ulepił szybko śnieżkę i rzucił Enquila prosto w oko z całej siły.
- To tak się witasz ze starym druhem??
Widząc Chinę uśmiechnął się jeszcze szerzej i odparł na jej słowa:
- A jasne, można by, a kogo to będzie karykatura?
Zrobił głupią minę. Mazuki nieśmiało podeszła ale powiedziała:
- Twoja głupku!
I wsadziła mu w twarz śnieg. Nass otrzepał się.
- Nieee, dwa razy w ciągu minuty...
Udawanie się obraził i zrobił jeszcze głupszą minę.

- Trzy! - poprawiła chłopaka ze śmiechem Chinatsa rzucając w niego śnieżką tak, że trafiła w policzek. Później przeniosła wzrok na Enquila, który tarzał się po śniegu i zaśmiała się jeszcze głośniej. Shiroi, który zdążył zjeść już swoją marchewkę, skakał wokół nich chcąc również dołączyć do zabawy. Po kilku susach wskoczył na brzuch leżącemu na śniegu Enquilowi.
Mimo, że wiatr huczał i wiał tutaj niesamowicie, można było powiedzieć, że nie jest to miejsce, które zamieszkują różne dusze i istoty, a zwykły, śmiertelny świat, gdzie bawi się grupka przyjaciół.
Chinatsa patrzyła na to wszystko z szerokim uśmiechem na twarzy, który skutecznie upodabniał ją jeszcze bardziej do dziecka. Pochylając się zaczęła toczyć małą kulkę, która z każdym kolejnym krokiem robiła się coraz większa i większa. Tutaj mogła pokazać swój prawdziwy charakter dziecka z ciągłą chęcią na zabawę, a nie zabijanie.
Na chwilę odwróciła głowę i popatrzyła na pozostałą piątkę (Shiroi też się liczy).
I właśnie dla takich chwil, chcę być zawsze sobą. Nie udawać, nie kryć się z niczym. Przyjaciele tego sobie nie robią.
Pochylając się ponownie nad sporą już kulą śniegu zaśmiała się cicho słysząc wesołe krzyki towarzyszy.

Ostatnio edytowany przez Chinatsa Miyamoto (2012-12-04 16:23:39)

Chłopak podrapał królika za uszkiem wstał nie otrzepując się ze sniegu i zaczą lepić kule która będzie na głowe
-Jaka Jedna chinatsa robi juz drógą a ja trzecią
Enquil zaśmiał się tocząc kulke dalej.

- Jasne! Ja wezmę!
Nass podszedł do kuli, podrapał Shiroi lekko za uchem a potem podniósł kulę i postawił na dwóch pozostałych. Mazuki wbiła w nią dwa węgielki jako oczy a Nass wyciął palcem usta uśmiechające się do świata i wetknął tam kawałek czerwonego materiału uciętego ze swojej szarfy w pasie.
- No, jeszcze nos i ręce...ale to mam być ja? A gdzie powalająca charyzma? Hahah
Roześmiał się i dostał śnieżka od Mazuki...

Dziewczyna ze śmiechem patrzyła na ich wspólne dzieło. Kiedy Enquil dodał ostatni element, a konkretnie marchewkę, Shiroi zaczał skakać wokół bałwana byle tylko dosiegnać upragnionego przysmaku. Chinatsa szybko podeszła i wzięła go na ręce.
- Nie, nie, Shiroi, tym razem musisz się wstrzymać, bałwan bez nosa to nie bałwan, marchewkę dostaniesz jak wrócimy.
Słysząc zgrzytanie śniegu a potem chrzęst jakiejś pobliskiej gałęzi odwróciła się patrząc przez chwilę na Enquila palącego papierosa.
Wplatając zmarznięte już ręce w ciepłe futerko zwierzaka rozglądnęła się dookoła.
Z całą pewnością będę tu częściej przychodzić, chociażby po to, żeby popatrzeć na nasze dzieło. No, chyba że stopnieje albo ktoś go rozwali...