Era Bleacha

Wschodzące słońce oznaczało koniec nocy a początek dnia jak i zachodzące oznaczało koniec dnia a początek nocy. Dni mijały nieubłaganie szybko. Kolejny dzień wstaje, kolejny raz z pokoi wychodzi coraz to więcej shinigamich kierując się w stronę jadalni. Kolejny dzień wstaje, a ten cichy, dziwny chłopak znowu ćwiczy w sali treningowej przed śniadaniem. Zawsze podąża sam, nie rozmawia z nikim oparty o ścianę odlicza kolejny dzień pełen treningów i nie straconego czasu. Patrzy na innych znudzonym wzrokiem rozglądając się po ich wesołych, pustych twarzach cały czas w głowie powtarzając sobie "Bezsens" w kółko. Raz słyszy śmiechy innych opowiadających sobie pokolorowane historie pod tytułem "co wczoraj robiłem w nocy" albo "która Ci się bardziej podoba"... "Bezsens". Gdzie indziej słyszy rozmowy na temat treningów grupowych i sparingach... "Bezsens". Jeszcze gdzie indziej słyszy jak dwóch shinigamich kłóci się o to kto jest silniejszy, lub która dziewczyna jest ładniejsza... "Bezsens".
-Bezsens. Zaraz znowu się pogodzicie, pójdziecie się napić i tam też się pokłócicie. Pobijecie się i znowu się pogodzicie. Społeczność to bezsens. Martwiąc się o innych nie masz czasu martwić się o siebie, a jak nie będziesz martwić się o siebie to nic nie osiągniesz. Tylko samemu da się zapewnić sobie przetrwanie. Prawo dżungli silniejszy zjada słabszego.
Pomyślał Oda. W chwili ukończenia myśli spojrzał w swój notes zapisując coś w nim po czym go schował razem z długopisem w swoją szatę. Nagle słyszy huk stali, krzyki i śmiech. Spogląda w lewą stronę zauważając tych samych ludzi bijących się o to, który jest silniejszy. Oda przymykając oczy przez chwilę patrzył na nich następnie całkowicie je zamknął, westchnął i mruknął pod nosem przy przebiegających obok niego przyjaciół obu bijących się ludzi:
-Mówiłem. Bezsens... Kapitana i tak by to pewnie nie obchodziło. Ehhh...
Ponownie westchnął otwierając ledwo oczy i spoglądając na bójkę swoimi niebieskimi znudzonymi ślepiami.

Ostatnio edytowany przez MadAngel (2016-08-13 00:01:59)

Z początku odkrycia faktu bycia obserwowanym Oda czuł się nieswojo. Po jakimś czasie patrzenia się również na tą zakapturzoną postać tak jak ona patrzyła na Odę, szybkim spojrzeniem rzucił w stronę śmiejącego się jednego z dwóch shinigamich którzy przechodzili obok niego i kiedy zniknęli oni na zakręcie z powrotem wrócił do przyglądania się postaci wlepiającej swoje ślepia w niego.
- Co to ma oznaczać. Nie lubię tego dziwnego tajemniczego spojrzenia. Muszę dowiedzieć się kim jest ta postać. Ale jak... Nie zagadam do nikogo przecież, nie będzie to miało sensu skoro będzie to oznaczało kolejną znajomość... A w sumie, nie obchodzi mnie to. Niech się we mnie gapi, jej problem. I tak nic tym nie osiągnie...
Patrzył się jeszcze przez chwilę na ową postać dopóki nie ruszyła ona głową. W tym samym momencie zauważył kosmyk włosów fioletowych i wysuwającą się spod ubrania delikatną dłoń. Otworzył wtedy szerzej oczy.
- Kobieta ? Niby tak, zauważając jej drobną acz wysoką posturę, fioletowe raczej długie włosy i delikatną dłoń... Nie, nie, nie... Nie mogę być tego pewien. DLACZEGO JA SIĘ TYM TAK PRZEJMUJĘ ? Ehh... Skup się Oda, zajmij się czymś co odrzuci jej wzrok od twojej osoby...
Pomyślał. Wtem odepchnął się plecami od ściany o którą się opierał podrapał się lewą ręką po głowie i ziewając w prawą rękę odszedł chwilę jeszcze patrząc na postać znikającą po wyjściu chłopaka za ten sam róg za którym zniknęli tamci dwaj Shinigami. Zachodząc za owy róg szedł przez chwilę prostą drogą cały czas drapiąc się po głowie i myśląc o tej tajemniczej osobie co chwilę kręcąc głową jakby chciał się ocucić z jakiegoś snu.

Ostatnio edytowany przez MadAngel (2016-08-13 00:22:30)

W jednej chwili w której postać pojawiła się, zdziwiony Oda chwycił za rękojeść swojego Zanpakutou odruchowo i z agresywnie przesadnym zdziwieniem w oczach oddalił się na większy dystans od postaci.
- Ej ty... Czego ode mnie chcesz ?
Zapytał. W tej samej chwili trzymając lewą ręką rękojeści swego zanpakutou zawieszonego na tyle swojego ciała po ukosie z ową rękojeścią skierowaną w lewą stronę, swoją prawą rękę wystawił do przodu zaciskając pięść i i układając ją tak, aby przedramię było poziomo i bokiem skierowane do zakapturzonej postaci.
- UEEEE !! CO ONA TU ROBI !? Uspokój się, uspokój się... Musi być jakieś logiczne temu wytłumaczenie...
Patrząc cały czas na postać po woli zabiera rękę z rękojeści swojego zanpakutou i staje prosto, prawie na baczność. Owa postać zrobiła na nim nie lada wrażenie, ale wiedział że w jego oddziale jest dużo więcej lepszych i bardziej utalentowanych osób od niego. Patrząc na nią cały czas sięgało go uczucie lęku więc kierując lewą nogę ku ścianie stojącej po lewej stronie a prawą nogę ku zakapturzonej postaci stara się ułożyć swe ciało tak, aby w razie czego mieć miejsce do ucieczki. Stara się to robić dyskretnie i nie wzbudzać mieszanych podejrzeń co do jego zachowania i gestykulacji ciałem. Stanął w lekkim rozkroku cały czas będąc gotowym na, w razie gdyby konieczną obronę, dlatego też lewą rękę cały czas trzyma przy rękojeści swojej katany próbując robić to najdyskretniej jak umie.

Ostatnio edytowany przez MadAngel (2016-08-13 22:14:54)

-Cholera...
Łapiąc lewą ręką za rękojeść swojego zanpakutou wyjął go i ułożył ostrze w stronę dziewczyny zaczynając się po woli oddalać od niej.
-Czego ona ode mnie chce... Myśl, myśl... Co tu się dzieje !?
Ponownie zaczął trząść głową jakby chciał się wybudzić ze snu. zamknął na chwilę oczy i stając przodem do dziewczynki złapał katanę obiema rękoma stając w pozycji obronnej.
Na twarzy jego można było dostrzec oznaki bólu głowy i chwile zachwiania równowagi świadczyły o tym, że odczuwalne były dla niego bicia dziwnej energii od zakapturzonej postaci.
-Potężne... Nie widziałem takiego jeszcze...
Pomyślał. W tej samej chwili chłopak kolejny raz wstał z pozycji kucającej z lekko odurzonymi mocą oczami zaczął robić większe kroki w tył.

Oda w jednej chwili patrząc się na odkryte części twarzy dziewczyny, ze zdziwieniem i pod wpływem mocnego skonfundowania przez całą tą sytuację zareagował gość agresywnie starając się obronić przed atakiem lecącym z góry skrzyżował swe ręce którymi trzymał katanę w geście owej obrony kierując ostrze w jego prawą stronę. Widać było po nim mocne odczucia strachu przez bijącą od dziewczyny dziwną energią, wprawiającą chłopaka w zakłopotanie i uczucie strachu. Był pewny co do skuteczności obrony, lecz cały czas ledwo co się ruszał więc jego reakcja była dosyć prawdopodobnie dla dziewczyny wolna. W tej samej chwili zmienił on swoje podejście. W tej samej chwili obrony zaczął patrzyć się na dziewczynę szalonym wzrokiem skaczącym co jakiś czas z boku na bok i z psychicznym uśmieszkiem jakby wytatuowanym na jego twarzy a jego głowa skakała lekko na boki. Wyglądem przypominał rannego wilka przygotowującego się do kontrataku. W połowie formowania obrony nagle przyśpieszył co mogło zdawać się dziwne na swój sposób dla dziewczyny i przez chwilę przed rozpoczęciem obrony cicho lecz cały czas słyszalnie zasyczał w geście odstraszenia.

Oda czując ukłucie na swoim ciele i lekki odrzut podczas odbicia miecza zaczął jeszcze bardziej się uśmiechać. Wyglądał na strasznie zaoranego psychicznie człowieka widzącego coś złego i pragnącego krwi. Jego niebieskie oczy były pełne iskier i zdawało się jakby błyskały z niebieskiego na krwisto-czerwony kolor. Był definitywnie wkurzony i "podjarany" całą walką w taki sposób, że nie da się tego opisać. Momentalnie jego ruchy przyspieszyły i nie kierował się on już strategią a żądzą mordu. Przez chwile wyglądał jak wilk atakujący swoją ofiarę z premedytacją, ba ! Z szaleńczą chęcią widoku krwi. Nie myślał nic, był w środku wtedy pusty. Widział tylko dwie katany i dwie postaci. siebie i przeciwnika. Wszystko inne przeszkadzało mu. Rana którą zadała mu jego odbita katana pobudziła w nim szaleńczą szybkość i szaleńczy wyraz twarzy. Już nic nie wiedział. Nic innego nie widział, nic nie czuł. Uderzył w katane przeciwniczki z szaleńczą siłą i nie była to siła obronna, chciał wybić z całej siły jej miecz z ręki nie przerywając nagle rozpoczętego w miarę głośnego śmiechu. Bawił się tym. Bawił się całą tą sytuacją. Nie interesowało go czy ktoś usłyszy czy nie. Przed oczami miał przeciwnika. W dłoniach miał katanę a przed sobą szaleńczy atak który w żaden sposób nie przypominał obrony, choć był ostrożnie wykonany i tak cały czas był to atak cięty kontrujący atak przeciwnika z prawego dołu lecący w górę. Wtedy z twarzy spadła mu niedbale założona maska. Pod jego lewym okiem widniała blizna która leciała perfidnie prosto w dół przez policzek i lekko skręcająca w jego okolicach, na podbródek. Nie miał kawałka podbródka. Był odcięty. A reszta dolnej części twarzy chłopaka, cała pocięta.

Ostatnio edytowany przez MadAngel (2016-08-16 22:45:38)

Chłopak cały czas będący pod wpływem silnego ogłuszenia i braku złapania chwilowo oddechu, wstał opierając się o ścianę. Przez chwilę nie było widać jego twarzy, gdyż miał on ją skierowaną w dół. Po jakimś czasie ogarnięcia się, stojąc na dwóch nogach lecz podpierając się jeszcze ściany wydusił z siebie trzy słowa, swoim zachrypniętym głosem...
-Oda... Ittetsu Oda...
Po wypowiedzeniu tego cały czas trzymając głowę tak by dziewczyna nie zauważyła jego twarzy, podszedł po woli do wcześniej niedbale założonej maski, która spadła mu w trakcie walki zakładając ją. Wtedy wyczuwalna w pewnym stopniu jego dziwna aura zniknęła. Był z powrotem tym kim był na początku całego zajścia. Następnie idąc w kierunku swojego zanpakutou, cały czas lekko kulejąc na prawą nogę i nie patrząc na dziewczynę lecz tym razem nie zasłaniając twarzy podniósł swoją katanę i schował ją do zawieszonej na jego kości ogonowej, gdzie po włożeniu katany rękojeść była skierowana w lewą stronę. Staną plecami do dziewczyny i podnosząc swoją jedną rękę, gdyż druga była zbyt ociężała dla niego aby cokolwiek z nią zrobić, przeciągnął się. Momentalnie chłopak odwrócił się do fioletowo włosej dziewczyny i zaczął patrzeć jej w oczy. Wzrok jego był jakby wyprany z radości. Białko wcześniej całe białe było (pomijając lecącą mu z głowy krew) teraz w prawym oku z lewej strony do połowy oka było czerwone, lecz w lewym oku od prawej strony to samo co z prawym okiem. Patrzył na postać tępym wzrokiem nie zważając na krew cieknącą mu z głowy, czy rękę którą ledwo co porusza. Lecz było coś dziwnego. Jego dziwna aura zniknęła, zachowanie także się zmieniło. Lecz jego nogi, ręce, korpus drgały a na części widocznej jego nosa pojawiły się zarysy jakby albo był mocno wkurzony, albo się śmiał. Głośny oddech z każdą sekundą stawał się głębszy i cichszy, jakby zaczął nad tym panować. Po jakimś czasie przestał głośno sapać. Chrząknął a następnie powiedział...
-Czego ode mnie chcesz, Shika ? Dlaczego mnie zaatakowałaś ? I czemu obudziłem się leżąc pod ścianą i nie mogąc oddychać ? Co ty kombinujesz ?
Jego wcześniej zachrypnięty głos zniknął, lecz pojawił się głęboki, zamieszany głos skaczący z wysokiego tonu na niski jakby starał się utrzymywać gniew.
-I dlaczego nie miałem maski na twarzy, a mój zanpakutou leżał kilka metrów dalej ? Co tu się dzieje ?
Chłopak momentalnie z powrotem zaczął sapać, następnie wytrzeszczając oczy złapał się za okolice serca i mostka padając na kolana i krzycząc tak, jakby ktoś krzyczał będąc duszony przez jakiś materiał. Chłopak nie przejął się dźwiękiem krzyków i narastającego dźwięku biegu w jego stronę. Chciał uzyskać odpowiedzi. Wyglądał na zdezorientowanego w całej sytuacji człowieka.

Ostatnio edytowany przez MadAngel (2016-08-19 21:45:14)