Era Bleacha

Jakiś irytujący gościu. I dlaczego Amaya nie lubi facetów? Bo to bezmózgie brutale! Rozmowa od zawsze była najlepszym sposobem na załatwianie wszelkich spraw, a walki wyniszczają narody od zarania wieków. Jakby jakiś fullbringer tu przyszedł, czy poprosił o spotkanie z nią, zgodziłaby się natychmiast. A jakby się dowiedziała, że jakiś konkretny buntownik zaatakował bez powodu jednego z grupy, z którą nie ma oficjalnego konfliktu, dałaby mu taką nauczkę, że wybiłaby tego typu zachowania z głowy nie tylko jemu, ale też wszystkim, którzy mieliby nieszczęście taki rytuał oglądać. Ale matko, przychodzić tak i się mścić za wszystko? Już tysiące razy słyszała "za honor" czy "za naszych zabitych przyjaciół", jednak takie motywy pojawiały się tylko wtedy, gdy to ją ktoś atakował. Dziwny zbieg okoliczności, prawda?
-Pewnie kolejna zemsta. Buntownicy wyzabijali wam przyjaciół. Słyszałam to już dziesiątki razy, zawsze gdy zaatakował mnie jakiś quincy. Zawsze mówicie to samo, ale nigdy nie ma konkretów. Już nie wiem, czy to tylko ja jestem z tych dobrych, którzy nigdy nie zrobili nikomu z was krzywdy.
Pozbawienia życia kolejnego buntownika... Ciekawe, ilu już udało mu się załatwić w tej jego zemście. Pewne jest to, że na niej ta kolejka zatrzyma się na dłużej, a w dobrym przypadku nawet na zawsze.
-Więc teraz ja powinnam walczyć z tobą i twoimi przyjaciółmi z zemsty za buntowników zabitych w kryjówce? Wtedy będzie tak bez końca. A co do oczu... twoje nie interesują mnie tak bardzo, ale po prostu sądzę, że mój przód jest dużo atrakcyjniejszy niż plecy i przyjemniej byłoby ci patrzeć.

-Idiota!
Amaya gdy tylko wyczuła za sobą ruch natychmiast chciała umknąć używając shunpo. Szkoda, że ten facet (jak niemal każdy facet z resztą) nie umie myśleć logicznie.
-Ciekawe, jak miałam ich trzymać na tej twojej smyczy, skoro dopiero zaczynam tu rządzić? To nie moja wina, że poprzedni dowódca nie potrafił poradzić sobie z podopiecznymi.
Gdy wyjęła już swój miecz ustawiła go natychmiast do pozycji obronnej. Stojąc przodem do przeciwnika mogła obserwować teraz każdy jego ruch.
-A wszyscy pokrzywdzeni nie potrafią mordy otworzyć, żeby powiedzieć, co się dzieje? Jesteś po prostu jednym z tych wszystkich kretynów którzy jako mózgu używają tego metalu w swoich rękach. - była na prawdę zdenerwowana, jednak starała się opanować to do tego stopnia, by się na niego nie rzucić. - I zamiast pozbyć się problemu tworzysz jeszcze większy, bo dopiero teraz zginie część twoich ludzi. W porównaniu z tym nasze ataki to pikuś.
Dziewczyna nie planowała go teraz atakować. Po pierwsze miała jeszcze strzępki nadziei, że uda jej się załatwić to w sposób pokojowy, przez zwykłą rozmowę, a po drugie były to względy taktyczne: wyszukiwała odpowiedni moment, by zamiast serii odparowanych ciosów zadać jeden, precyzyjnie celny.

Siła: 37
Wytrzymałość: 30
Szybkość: 40  (w shunpo 80)
Zręczność: 60 -1 = 59

Reiatsu: 13500 -100 = 13400

Bałagan... no cóż, mówią, że w porządku może żyć każdy głupi, ale tylko geniusz jest w stanie ogarnąć chaos. Amaya zgadza się z tą opinią całkowicie, dlatego porządek w pokoju nie jest dla niej wartością nadrzędną. Papiery na biurku w większej części nie zostały jeszcze przez nią przejrzane. Nie byłaby sobą, gdyby wypełniała jak należy wszystkie obowiązki. Przecież ogromną sztuką jest wybrać tylko te ważne, wymagające natychmiastowego rozpatrzenia sprawy i dokumenty, a pozostałe, które pozostaną bez konsekwencji, jeśli ich nie przejrzy, upchnąć do jakichś segregatorów i pochować do szaf, zanim znajdzie jakiegoś łosia, który - za karę za jakieś nieodpowiednie zachowanie - poukłada je za nią. Nieposłuszni buntownicy to niemal niewyczerpywalna siła robocza! Posprzątać raz na jakiś czas też potrafią!
-Widzę, że przeglądasz mój mały bałaganik? - uśmiechnęła się, wchodząc do swojego gabinetu. - Chyba czas na sprzątanie. - mruknęła jeszcze rozglądając się po pomieszczeniu.