Era Bleacha

Że niby oni są kanibalami? No to Ezio będzie miał ciężki problem do zgryzienia, jednak zaraz mu zaświtało coś w głowie i migiem odwrócił się do pustego, żeby zobaczyć, jak ten przygląda się mu jak zwierzynie. Po kolejnych słowach pustego sytuacja diametralnie się zmieniła. Było dość nieciekawie. Wyszło na to, że dał się wprowadzić w cholerną pułapkę! Znów w jego głowie pojawiły się jakieś obrazy. Tym razem do końca wyjaśniły mu pewną sprawę. Poczuł się jakby pewniej. Stanął stabilnie na podłożu. Ogon machnął gniewnie, a Eizo znów się zwrócił do pustego.

-Skoro tak... To muszę Ci podziękować. Nie będę musiał szukać daleko żeby coś zjeść. A jeśli chcesz to spróbuj mnie zaatakować.

Skoro w tym miejscu było tak mało przestrzeni, to temu pustemu też ciężko będzie, zwłaszcza jeśli będzie musiał się odwrócić, to powinien mieć problem, przez swoje spore rogi... Białe ślepia wpatrywały się w pustego, oczekując na atak.

Pusty rozpoczął swój atak. Teraz na myśl przychodziło podobna wersja z tunelem i nadjeżdżającym pociągiem. Też nigdzie drogi ucieczki. Jednak Eizo miał plan, który zamierzał wprowadzić w życie. Trochę się tego obawiał, ale w takiej sytuacji i tak miał niewielki wybór, no chyba, że chciał zostać pokonany i zeżarty. Cofnął się pod ścianę maksymalnie jak tylko mógł. Oparł się o nią swoimi plecami. Nie robił nic i pozornie zachowywał się, jakby nie miał żadnego planu. Było jednak zupełnie inaczej. W ostatnich chwilach, nim rozpędzony pusty by wbiegł w niego, Eizo skupił się mocno czymś. W ostatniej chwili, gdy już miał być wgnieciony w ścianę. Jego ciało błysnęło lekkim błękitem i rozpadło się na tysiące błękitnych płatków kwiatów, które przeniknęły przez ciało pustego. W ułamku sekundy Eizo znów scalił się w jedno za plecami wroga i bez zbędnego zwlekania, spróbował zaatakować go, starając się wbić swoje szpony w kręgosłup pustego. Celował w jakieś miejsce, w którym nie było, lub było mało rogów. Hollow pewnie nie spodziewał się takiego obrotu sytuacji, jednak przy kolejnych próbach Eizo może nie mieć tyle szczęścia i okazji.

Reiatsu: 1800 - 100 + 100 = 1800

• Siła: 5
  
• Wytrzymałość: 4
  
• Szybkość: 9
  
• Zręczność: 4
  

Prawie udało się wygrać... Prawie jednak robi wielką różnicę, a w tym wypadku olbrzymią. Udało się trafić, nawet trochę oszołomić wroga, ale wyglądało na to, że wciąż ma sporo siły by walczyć. Wykorzystując oszołomienie oraz to, że był mniejszy i szybszy od swojego wroga, Eizo spróbował wykonać unik przed atakiem, uchylając się i obkręcając się na około przy ziemi, starając się trafić ostrym szpikulcem na końcu swojego ogona w nogi pustego. Chciał tym sposobem sprawić, żeby pusty stracił równowagę i się przewrócił. Miałby wtedy i miejsce i sposobność do kolejnych ataków. Zaraz po zamachu ogonem, starał się odskoczyć kawałek, co by nie zostać zranionym przez przeciwnika.

Reiatsu: 1800

• Siła: 5
  
• Wytrzymałość: 4
  
• Szybkość: 9
  
• Zręczność: 4
  

Plan jednak nie powiódł się do końca, do tego dosyć mocno oberwał. Nie może tak dalej robić, bo skończy się to niezbyt ciekawie. W głowie, wykonał szybką analizę całej sytuacji, postanowił zachować się trochę inaczej. Poczekał, aż przeciwnik znów zacznie szarżować na przeciwnika, wtedy sam zaczął biec w niego z wystawionymi szponami z łap. Zamachnął się na wroga, jakby chciał go uderzyć i w chwili, kiedy mieli się zderzyć ze sobą, znów błysnął i zmienił swoją formę. W tej ciasnocie, znów przez wroga przeleciało sporo płatków, tym razem działo się jeszcze coś innego. Rogaty pusty mógł poczuć, że jego ruchy zostały utrudnione, tak jakby został sparaliżowany. Eizo próbując wykorzystać sytuację, pojawił się zaraz za jego nogami i starał się przebić swoimi szponami tyły kolan wroga.

Reiatsu: 1800 - 200 + 100 = 1700

• Siła: 5
  
• Wytrzymałość: 4
  
• Szybkość: 9 - 1 = 8
  
• Zręczność: 4

W końcu udało się! W pewnym sensie Eizo był uradowany, ale wolał nie tracić czujności w momencie, kiedy rogaty rozłożył się na kamienne podłoże jaskini, młody hollow od razu podskoczył i zjawił się tuż przy obezwładnionym przeciwniku. Wtedy rysa na jego masce rozwarła się, ukazując niebezpieczne kły, które służą tylko do zabijania. Od razu spróbował wgryźć się we wroga. Szybko zaadaptował fakt, że będzie musiał tak się właśnie żywić, ale zawsze był osobą, która dość szybko przyzwyczajała się do nowych warunków. Gdy starał się wgryźć w przeciwnika od razu też przytrzymał za jego łapy, chociaż przez te rogi mógł mieć problem żeby ruszać nimi do tyłu. Młody hollow zastanawiał się tylko, czy będzie to miało jakiś smak, czy kiedy go rozerwie będzie musiał się żywić jak zwierzęta drapieżne, surowym mięsem... Będzie musiał cokolwiek by to nie było... Musi przetrwać!

Reiatsu: 1700

• Siła: 5
  
• Wytrzymałość: 4
  
• Szybkość: 8
  
• Zręczność: 4

Hayate przyszedł na skalistą pustynię i kierował się na północ, cały czas rozglądał się za czym co mógłby zjeść. Głód... jedyne co czuje to głód. Już wiem czym się stałem ale kim byłem zanim umarłem. Pogrążony w rozmyśleniach szedł przed siebie, wiedział że nie będzie miał tu towarzyszy, będzie miał samych wrogów.

//Mój spokój trwał 3 miechy ale co tam xD\\

Zauważywszy szarżującego Hollowa chłopak wytworzył z kości ścianę miedzy nimi, miała ona około metra ale nie była zbyt wytrzymała. Hayate miał nadzieje że to spowolni wroga albo przynajmniej go zaskoczy, w tym czasie przy pomocy nogi umieścił w ziemi parę kolcy.
Następny głupi myślący tylko o jedzeniu... ale dlaczego ja taki nie jestem? Czuje głód ale nie rzucam się na wszystko co żyje. Nie rozumiem. Otrząsnął się z myśli i przygotował na uderzenie.

Siła potrzebna do zniszczenia kości: 5

Zgodnie z założeniami Hayate, pusty z łatwością przebił ścianę. Hollow biegł prosto na niego i jego kolejną pułapkę ale nie wierzył że ona zda egzamin. Zaczął uciekać zostawiając za sobą ścieżkę z kolców. Jeśli użyje Cero i spudłuje będzie to równoznaczne ze śmiercią. Stworzył jeszcze większą wersje kamy z łańcuchem przymocowanym do rękojeści i jego nadgarstka. Tym samym prawie osiągnął swój limit wytwarzania kości, zostało mu tylko na wytworzenie jakiś 4 metrów łańcucha.